ISABEL

1.Bölüm|Kader

"Kaderimiz bizim elimizde değil, biz kaderin ellerindeyiz"

Her akşam, sabaha uyanacağımızı bilmeden alarm kurarız, haftalar sonrası için rezervasyonlar yaptırırız sözler veririz bilmeden...

Biz insanız...

Ne olacağını bilmeden yaşayan, hunharca gülüp, eğlenen, seven, sevilen, ağlayan, üzülen ama yinede hayata hiç bitmeyecekmiş gibi devam eden mahluklarız...

Ama ne yapalım?

Biz insanız.

Ben Isabel. Bu hayatın başındayım. Kalbim boş, aklım gibi...
Bir annem var, her sabah beni herşeyden çok sevdiğini söyleyen, bir de balığım var beni dinlediğini düşündüğüm. Benim hayatım bu.

Belkide benim hayatım bazılarına güzel gelebilir, bazılarına rahat bana göre değil babam o yok...
Ben bir kere onunla uçurtma uçurmak istiyorum, bir kere onunla yemek yemek, yapmak, kitap okumak, okula gitmek, sarılmak...

Bu sıradan çoğu insanın belki hergün yapabileceği şeyleri bir kez bile yapmadım bir kez bile...

Abim...
Onu da bilmiyorum...

28 Şubat 1996
İstanbul

Sıkıntılı bir gecenin sabahına gözlerimi açmıştım. Kafam çok ağrıyordu. Gözlerim alabildigine şişmiş, göz altlarım mosmordu.
Hemen odaya geçip üstümü degiştirdim hızlı olmalıydım bugün büyük gündü.

Mutfağa indim ve sahanda yumurta kırdım. Yanınada kahvaltılıkları koydum. Çayda demlenmişti.
Yukarı çıkıp hemen Murat'ın yanına gittim. Yüzünü yastığa gömmüş derin uyuyordu.

" Murat aşkım hadi kalk." dedim yumuşak bi sesle.

Mırıltılar çıkartarak gözlerini açtı.

" Meleğim günaydın." deyip beni yanına çekti.

Yüzünde yine güzel gülümsemesi vardı. Ela gözlerinde mutluluk vardı. Saf mutluluk.

" Aşkım bugün büyük gün." dedim.

İçimden güçlü bi sevinç çığlığı atmak geliyordu.

" Şükürler olsun aşkım sonunda kızımız kurtulacak." deyip anlımı öptü.

"Hadi kalk daha hastaneye gideceğiz, Isabel'i sen giydir o da birazdan uyanır. Kahvaltı hazır bende Oğuz' u uyandırayım."

Hayran olanası bir gülümsemeyle göz kırptı ve yanağıma öpücük bıraktı.
" Seni çok seviyorum. Bugünden sonra çok mutlu olacağız. Mutluluğumuza mutluluk katacağız. Isabel' im iyileşecek abisiyle oyunlar oynayacak, okula gidecek." Dedi hevesle

" İnşallah aşkım tek dileğim bu."

Bunları konuşurken zaman kaybetmiştik. Hemen kalktım yataktan " Hadi Murat hadi daldık hayallere geç kalacağız." Dedim.

" Tamam tamam kalktım kızma." Ona gülümseyip hemen yan odaya geçtim.

Isabel' im melek gibi uyuyordu. Beşiğine eğilip mis kokusunu içime çektim. Cennet kokuyordu benim kızım. Üzerini örtüp çıktım. Murat uyandıracaktı biraz daha uyuyabilirdi çok huysuz oluyordu erken uyanınca, aşağıya inip Oğuz' un odasına girdim.