ISABEL

10.Bölüm|Zaman

Femrez
İz

"...Saklıyorum kalbimdeki çürükleri, bedenimse ölümü benimsedi..."

BURAK

Hayatımın en zor 10 dakikasını yaşıyordum. Karakolun önüne arabayı park ettim. Nasıl park ettim bilmiyordum.

İlk defa böyle hissediyordum. Hızlı adımlarla karakola girdim. Şimdi ne yapılırdı? Gördüğüm bir polise seslendim.

" Bakar mısınız?"

Bana dönüp yanıma doğru geldi.

" Burak burdayım "

Arkamı döndüm. Umut'tu. Polise teşekkür edip hızla yanına yürüdüm.

" Umut ne oldu?"

" Sen telefonunu hemen ver. Polis bizi bekliyor. Telefon açıksa sinyal tespit etmek için "

Hemen telefonu çıkarıp verdim.

***

" Umut ne biliyorsun? Zehra Hanım niye karakola ifade vermiş? Ne konuştun o polisle?"

Yeri tespit etmişlerdi. Pek uzak değildi. Oraya gidiyorduk ama Umut' u konuşurken duymuştum. Bildiği birşeyler vardı. Kimin kaçırdığını bile biliyordu belki

Hışımla dönüp bağırdı.

" Seni ilgilendirmez!"

Bu çıkışını anlamıyordum. Şuan zaten sinirliydim. Korkuyordum. Ne hissettiğimi bile bilmezken sinirle ona döndüm.

" Ne demek ilgilendirmez. Isabel kaçırıldı, ne halde bilmiyoruz ve bildiğin şeyler beni ilgilendirmez öyle mi?"

Direksiyonu tutan elim sıkmaktan bembeyaz olmuştu. Öndeki polis arabası bir yola saptı. Bizde onu takip ediyorduk.

" Bak Burak anlıyorum çok endişelisin ama bana bunları sorma Isabel anlatmak istiyorsa anlatır. Biz bir an önce onu sağ salim bulup evde ağlayan annesiyle buluşturalım."

Aldığım nefes yetmiyordu. Pencereyi açtım. Ne halde diye düşünmek kalbimi ağrıtıyordu. Anlatılamaz bir duyguydu. Tek duam ona birşey olmamasıydı. Sadece bunu istiyordum.

Umut gözleri kıpkırmızı bir şekilde yola bakıyordu. Çok değişikti şuan ki hali.

Elimi direksiyona geçirip çaresizliğime lanet ettim.

Sevdiği ama söylemediği belkide birkez daha göremeceği kızı bulmaya giden korkak, salak bi aşığın tekiydim.

Önümüzdeki araba yavaşlarken ağaçların arasında küçük bir kulübe belirdi. Uzağında durduk.

Öndeki polisler inerken bizde indik.

" Siz sakın kahramanlık yapmaya kalkmayın. İçerde kim var? Silahlı mı? Bilmiyoruz."

Polise ikimizde kafa salladık. Ellerim titriyordu. Başımı ellerim arasına aldım. Şu kulübeye koşarak girmek istiyordum.