Chapter 12: Taj Mahal

118 4 1
                                    

[flashforward]

Field trip day na! Exclusive lang ang fieldtrip sa mga Junior at Senior students. Ayaw kasi ng school managot sa mga freshmen at sophomores kasi masyado pa silang bata para pabayaang sumama sa mga ganitong event. First time kong makakasama kaya sobrang excited na ko. Isa pa, makakatabi ko si Mac at makakasama ko rin syang maglibang! Pero paalis na yung bus. Nasan na kaya sya?

JAMES: Oh Bing. Bat ngayon ka lang? Alam mo ba kung nasan na si Mac? Di sya nagrreply e.

BING: Ughh mali pala set ng alarm ko, kaya nagmadali talaga ko. Buti umabot pa ko. Hindi ko pa naman na-ttry i-contact si Mac. Akala ko nga nandito na sya e.

TOUR GUIDE: Aalis na tayo guys. Yung mga wala pa, iinform nyo sila na sa Bus #4 na sila makakasakay ha. We have to follow our schedule kasi binayaran natin yung schedule sa mga pupuntahan natin kaya di pwedeng lahat tayo ma-late.

JAMES: Sh!t. Kawawa naman si Mac.

BING: Uhmm. That means, dito na ko uupo sa tabi mo.

JAMES: Ayy oo nga. Maalin talaga sa inyo ni Mac ang uupo jan. Kung sinong mauna haha.

Syempre joke lang yun Bing, kay Mac talaga yang seat na yan. Hayyy.

Hindi na nakasama ang Bus #4 sa unang destination, kaya sa 2nd destination na namin sila makakasama, sa isang Ceramic Factory. Di man ganun kasaya sa unang destination dahil wala si Mac, naging okay naman ang trip namin dito sa pangalawa. Aliw na aliw kami dahil sa magaganda at makukulay na handmade ceramics. May maliliit at meron rin namang sobrang laki.

"Guys! Punta lang ako sa restroom ha. Di ko na talaga mapigilan yung pantog ko." paalam ni Bing samin ni Mac.

Naiwan kami ni Mac sa souvenir shop. Ang daming magagandang souvenir dito. Pero ang nakaagaw ng atensyon ko ay yung ceramic eyeglass. Hindi sya wearable dahil ceramic sya pero ang cool nya kasing tignan.

"Bakit naman yan ang napili mo?" tanong ni Mac saken.

"Wala lang. Ang cool nya kasi. Tsaka it symbolizes a reader. I just want to be reminded that books are usuless without a reader. That efforts are useless when nobody's seeing it." sabi ko habang sinusuri yung ceramic.

"Then I will take this." sabi nya habang ipinapakita saken ang ceramic na hugis libro na nakabuklat.

"Because readers are useless without a book." dagdag pa ni Mac habang sinusuri yung napili nya.

W-wait.. what? Teka.. PAUSE PAUSE PAUSE! Tama ba yung narinig ko?? Anong pagpapaasa nanaman ang ginagawa nitong tadhana?

"This book will resembles you then. That a friend of mine, gave his effort and helped me throughout these years, to work harder and be the person that I am today. So thank you for that." sabi nya habang binibigyan ako ng malagkit na tingin at matamis nyang mga ngiti.

I hate you, MacTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon