Yürek Yorgunları (TAMAMLANDI)

2.6

Cahil ve kültürlü

FİRAVUN ENANİYETİNDEN Firavun oldu.
Gururu onu yerle yeksan etti ve
Dönüşü olmayan yollarda kayboldu gitti.
Evi cehennem oldu...
İnsanda gurur duygusu olmalı,
Bu duygunun ölçüsünü bulmalı.
Değil başkasına, kendisine de zarar vermemeli.
Gurur ve enaniyet gözünü kapatıp
Gönlünü kirletmemeli.
Dünyayı da berbat etmemeli.

Genç kız hayatın tadını çıkaran, rahat yaşayan biriydi. El aynasında makyajını kontrol etti ve "Gayet iyi." dedi. Güzelliğinden emindi.

Çevresindeki erkeklerin etrafında pervane olmasından zaten biliyordu güzel olduğunu. Hayatın tadını çıkaran, rahat yaşayan biriydi. Cep telefonu çaldığında, akşam arkadaşıyla hangi eğlence yerine gideceğine karar vermeye çalışıyordu. Telefondaki numaraya baktı. Arayan annesiydi.

"Alo! Kızım, nasılsın?"

"İyiyim anne. Ne oldu?"

"Sana bir sürprizim var."

"Sürpriz mi?"

"Evet. Çok eski bir arkadaşım, dostum şehrimize gelmiş."

"Eee kimmiş?"

"Kim olduğu sürpriz. Fakat onu senin almanı istiyorum."

"Ben mi?"

"Evet, senin iş yerine yakın olan parkı biliyormuş. Parka gitmesini ve seninle buluşmasını söyledim. Seninde parka gidip onu almanı istiyorum."

"Anne ben böyle şeyleri pek sevmem, kendin halletsen."

"Kızım 1-2 saatlik bir işim var. Ayrıca seni bebekliğinden tanıyan bir arkadaşım. Seni görünce mutlaka sevinecektir."

"Amaaann! Peki peki! Nasıl tanıyacağım?"

"Evden çıkarken üzerine giydiklerini tarif ettim. O parkta bazı oturaklar piknik masası şeklinde. Parkın sinema tarafı girişindeki ilk piknik masasına otur. O gelince seni bulacak."

"Tamam anne, tamam."

"Kızım senden hergün mü bir şey istiyorum? Üniversiteyi bitirelim, hele de işe gireli bir fatura yatırmaya bile gönderemedim."

"Hemen darılma, tamam dedin ya!"

"O nasıl tamam demekse? Neyse, hadi o zaman, bekletme. Ben de işlerimi bitirip hemen geleceğim."

Genç kız, izin alıp çıktı. Kısa bir yürüyüşten sonra parka vardı. Bu parkta daha önce hiç oturmadığını fark etti. Arkadaşlarıyla hep paralı, lüks eğlence yerlerine giderlerdi.

Annesinin tarif ettiği, girişteki ilk masayı buldu, boş olan kısma oturdu. Masanın diğer tarafında bir köylü kadınla, küçük kız oturuyordu. Onlarla aynı yerde bulunmaktan utandığını hissetti.

"Annemin arkadaşı hemen gelse de şunlardan kurtulsam. " diye düşündü.

Köylü kadın çekinerek seslendi:

"Af edersin kızım, bir şey sorabilir miyim?"

"Kızım" diye seslenmesi iyice sinirlerini bozdu.

"Ne var! Adres mi soracaksın?"

Sert çıkış karşısında kadın sesini alçalttı.

"Hayır kızım, bir şey soracaktım."

"Sizin gibi cahiller ya adres sorar, ya para ister."