Yürek Yorgunları (TAMAMLANDI)

2.7

Fare ve kibir

MESNEVİ'DEKİ ŞU HİKAYE ile Hz. Mevlana, enaniyete kapılarak kendini büyük gören insanın aslında ne kadar aciz olduğunu çok güzel özetler:

Küçük bir fare kocaman bir devenin yularını kapmış, eline almış, kibir ve gururlulukla kurula kurula gidiyordu. Deve uysal tabiatı sebebiyle, onunla yol alıp giderken fare, kendi küçüklüğünü göremeden "Meğer ben ne müthiş bir pehlivanmışım, devreleri sürükleyebilecek bir yiğit işim!" diye böbürleniyordu.

Gide gide bir nehrin kenarına geldiler. Nehri gören fare, kibrinin şaşkınlığı içinde donup kaldı. Onun kibrinin farkında olan deve ise manidar bir şekilde" Ey dağda ve ovada bana arkadaşlık eden fare! Neden durakladın? Haydi, yiğitçe nehrin içine gir. Sen benim kılavuzun değil misin? Yol ortasında böyle şaşırıp kalmak sana yaraşır mı? " dedi.

Mahcup düşen fare, kekeleyerek şöyle cevap verdi: "Arkadaş! Bu su pek büyük, pek derin bir su. Boğulurum diye korkuyorum."

Deve suyun içine girip "Ey kör fare! Su diz boyu imiş, korkmana gerek yok!"

Fare çaresizce ve mahcup itirafına devam etti:

"Ey hünerli deve! Nehir sana göre karınca, bize göre de ejderha gibidir. Çünkü sizden dize fark vardır. Benim ki gibi yüz tane dizi üst üste koysak, ancak senin dizin eder."

Bunun üzerine akıllı deve, fareye şu nasihatta bulundu:

"Öyleyse, gurur ve kibre kapılıp bir daha terbiyesizlik etmeye kalkma, haddini bil! Bu yaptığını hoş görmeme aldanıp şımarma. Çünkü Allah, şımaranları sevmez! Var git! Sen, kendin gibi farelerle boy ölçüş!"

Artık, iyiden iyiye gerçeği anlayıp utanmış bulunan fare" Tevbe ettim, pişman oldum. Allah için olsun şu öldürücü, şu boğucu sudan beni geçir! " diye yalvardı.

Böylece deve, yine merhamet edip ona acıdı ve" Haydi! Sıçrada hörgücümün üstüne çık, otur! Bu sudan geçmek veya başkalarını geçirmek benim işimdir. Zira vazife, senin gibi yüz binlerce acize hizmetten ibarettir. " dedi, fareyi nehrin öbür tarafına geçirdi.