Yürek Yorgunları (TAMAMLANDI)

3.0

Farkında olmadan verilen işaret

ESKİLER "GÜN DOĞMADAN neler doğar," demişler.

Karanlığın en yoğun anlarının sabaha en yakın zamanlar olduğunu da tecrübe etmişler. Sabırla karşılanan bir zorluğun ardından kim bilir karşımıza ne rahmetler çıkar?

Gönül hanesinde çıkan yangınlar bizi perişan eder, evet, ama açılan bir oyuktan belki de çok farklı alemlere geçiş yapma imkanı doğar. Ünlü yazar Charles Bukowski'nin dediği gibi, "Üzülme evlat! Kaybettim sandıkların kurtulduklarındır belki."

Başımıza gelen hiçbir olayın tek yönü yoktur. Kötü göründüğü için kötü ya da bizce iyi göründüğü için iyi demek, olayların arkasındaki hikmete ulaşamamak demektir. Bazen bizi üzen bir olay, kim bilir belki de başka bir sıkıntıdan kurtuluşumuz için bir başlangıç olacaktır.

Tıpkı şu hikayede yaşananlar gibi:
Bir gün okyanusta yol alan bir gemi kaza geçirerek battı. Dalgalar sağ kurtulan adamı küçük, ıssız bir adaya kadar sürükledi.
Adam ilk günler kendisini kurtarması için Allah'a yakardı ve yardım bulurum umuduyla ufka baktı. Ama ne gelen oldu ne giden...

Daha sonra rüzgardan, yağmurdan ve zararlı hayvanlardan korunmak için ağaç dallarından ve yapraklardan bir kulübe yaptı.

Sahilde bulduğu, gemiden arta kalan konserve, pusula gibi eşyaları kulübeye koydu. Günler hep aynı şekilde geçiyordu. Balık avlıyor, pişirip yiyor ve ufku gözlüyor, kendisini kurtarması için Allah'a dua ediyordu.

Bir gün tatlı su getirmek için yürüyüşe çıkmıştı. Geri döndüğünde kulübesinin alevler içinde yandığını gördü. Duman, dans ede ede göğe yükseliyordu. Başına gelebilecek en kötü şeydi bu. Keder ve öfke içinde donakaldı. Şimdi bu ıssız adada, başını sokabileceği bir kulübe bile kalmamıştı. "Allah'ım! Bunu bana nasıl yapabildin?" diye feryat etti. O geceyi keder ve üzüntü içinde geçirdi. O kadar dua ettiği halde, başına bu olay geldiği için sitemler etti. Ertesi sabah erken saatlerde, adaya yaklaşmakta olan bir geminin düdük sesiyle uyandı! Bitkin adam kendisini kurtaranlara sordu:
"Benim burada olduğumuzu nasıl anladınız?"
Cevap onu hem şaşırttı hem de utandırdı:
"Dumanla verdiğiniz işareti gördük!"