Fortieth

95 10 6
                                    

Joerish

"Good Morning!"

A voice full of energy suddenly shocked me. Kakalabas ko palang ng room ko ay siya na agad ang unang bumungad sa akin. The hell! Matapos niyang sabihin ang lahat sa akin kahapon na may balak pa siyang ligawan ako, ugh! Para na akong tanga na laging kinakabahan pag nasa tabi ko siya. Palaging ang bilis-bilis ng tibok ng puso ko!

I want to be honest with myself as of the moment. Lalo na nung nalaman ko kahapon that Ryseann didn't really marry Rachelle. Medyo in-denial man siguro ako yesterday but deep inside my heart, I know I am very happy. Naintindihan ko lang rin ngayon kung bakit ganun ang reaction nina Marie and Angelo kapag nababanggit ko na may wife si Ryseann. Maybe because they both know that Ryseann is still single which is very unlikely to what I think.

Naiinis tuloy ako sa kanila na hindi nila agad sinabi sa akin.

If I only knew, eh di sana hindi ko nilabanan ang feelings ko for him. Hindi sana ako hirap intindihin ang kanyang mga actions towards me. I think that's possible... or maybe not?

I am honest when I will say that I am in-love but I am also true when I will say that I am afraid. What if it won't work again? Ayaw ko ng umiyak. Ayaw ko ng masaktan. I'm tired of that experiences. I am really afraid that he might not choose me or fight for me again when uncontrollable things happened once more.

I didn't even know what happened to us before.

Up to now, I am still believing that what he said to me way back then was nothing but a lie. I don't believe that it is the truth. I only have no choice but to accept that because he did not give me any explanation.

"Good Morning!" He repeated while he is smiling widely. Napasarap yata ang tulog ng mokong kaya punong puno siya ng good vibes.

"Good Morning." I replied plainly.

"Kulang ka sa tulog? Na-convince ako ng greeting mo ah. Ang sigla nun Miss Sungit."

I rolled my eyes at him. "Kulang ako sa tulog kaya wag mo akong masyadong istorbohin."

"Ooohh... so I am bothering you now after everything I did for you yesterday." He smirked.

"Whatever."

Ang lalaking ito na ata ang pinaka-kilala kong mahilig magpa-guilty. Lagi nalang niya akong pinapalabas na masama kapag tinatarayan ko siya. And so what ba kasi?! What should I do kung kulang nga ako sa tulog at bad mood ako? Alangan namang pasiglahin ko ang sarili ko eh hindi ko nga magawa.

Bakit ba kasi kulang ang tulog ko?

Oh right! I was thinking about him the whole night! What a stupid move I made! Ugh!

Napahinto ako nang ma-realize ko yun. Hindi pwedeng hindi siya managot sa ginawa niyang pag-istorbo sa akin.

"You know what it's all your fault eh! Bakit ba kasi ang hilig mong guluhin yung isipan ko?! I didn't get enough sleep because I was thinking the whole night about you!" I pointed my fingers at him.

Bigla tuloy siyang napangiti. Yung ngiting nakakaloko. He leaned closer para magpantay kami. Gosh! He is so close! I can literally smell his breath and his perfume. Ang bango niya at parang gusto ko nalang mahiya.

"W-what now?! B-bakit ang lapit-lapit mo na?" I looked away.

"I think I should also blame you now, huh?"

The Way You Look At Me (VA Series 2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon