Melez

Bölüm 10

Sabah saat 6 da aniden yatağımdan sıçrayarak uyandım. Sanki bir tıkırtı duymuştum o sırada cama baktım ama cam açık değildi. Gözlerimi kapadım tekrar ama uyuyamadım. Üstümde bir huzursuzluk vardı. Kitabımı masanın üstünden aldım ve okumaya başladım. İki saat içinde kitabımı bitirmiştim. Aşağıya indim ve kendime kahvaltı hazırlamaya başladım. Krep ,omlet ve salata yaptım . Tam çayımı koydum o sırada zil çaldı. Kimdi ki bu gelen kişi ? Pek zili çalan olmazdı. Kapıya doğru gittim.

Defne :Kim o ?

Ateş: Rüzgar ve ben

Kapıyı açtım. Sorgularcasına baktım.

Ateş: İçeri almayacak mısın

Defne: Tabii girin.
Kapıyı kapattım ve onları mutfağa götürdüm. Tabii ki ayakkabılar ile girmediler.

Masaya oturdular ve kahvaltıya baktılar. İkisinin de ağzının suyu akmıştı. Bana baktılar.

Defne: Yiyebilirsiniz . Bu arada çay isteyen var mı

Rüzgar: Ben istiyorum Defne

Ateş: Ben de alsam iyi olur

Hemen çayları koyuyorum. Çayları koydum ve onlara verdim. Ben de yemeye başladım. Gerçekten de omlet ve krepler güzel olmuştu.

Ateş: Defne ellerine sağlık

Rüzgar: Bundan sonra kahvaltıya hep sana geleceğim

Defne: Hahaha. Tabii ki gelebilirsiniz ama bir dahaki sefere size yaptırırım yemekleri

Rüzgar: Hadi be

Ateş: Ben olsam pek güvenmezdim Rüzgar'a

Rüzgar: Niye Ateş sen güvenmesen de olur . Defne ne diyorsun

Defne: Valla bilemedim ki şimdi .

Ateş:Rüzgar bize zehirler falan hiç gerek yok

Rüzgar: Var mısın iddaya Ateş

Ateş: Varım senden mi korkacağım

Defne: Oo bir dahaki yemeğe ziyafet var desenize

Ateş:Ben yapacağım için aç kalmayacaksın

Defne: Ateşş

Rüzgar: Merak etme Ateş . Benim yaptıklarımdan seninkilere gerek kalmayacak.

Defne:Hahah. Tamam gençlik bunu sonra konuşuruz. Bu arada niye gelmiştiniz

Rüzgar: Senin güvende olup olmadığını merak ettim Ateş de peşimden geldi

Ateş: Bi git Rüzgar

Defne: Bir şey söyleyeceğim yani emin değilim ama eve birinin girdiginden şüpheleniyorum.

Ateş: Nasıl yani

Defne: Eve geldiğimde cam açıktı

Ateş :Unutmuş olabilirsin

Defne: Tek o değil sanki neyse boş verin. Sanırım kedi falandı duyduğum tıkırtı sesi.

Rüzgar:Olabilir Defne. Ama yine de dikkatli olmalısın . Olmalıyız.

Ateş: Ne olursa olsun bizi arayabilirsin

Defne: Teşekkür ederim. Bu arada okula yetişmek için 10 dakikamız kaldı.

Rüzgar: Benim arabaya atlayın.

Defne: Tamam bı dakika çantamı alayım. Çantamı aldık ve arabaya bindik.

Okula tam zamanında varmıştık ama bana çok uzun bir yolculuk gibi gelmişti. Arabadan indiğimiz zaman bazıları fısıldamaya başladı konuştuklarını çok iyi duyuyordum onlar benim duymayacağımı sansa da.