Melez

Bölüm 18

.....

Genç kız zilin sesiyle daldığı derin düşüncelerden yerinden sıçrayarak kalktı. Kapıya doğru yavaş yavaş gitti. Genelde pek biri gelmezdi eve hele ki bu saatte hiç gelmezdi. En azından büyükannesi öldüğünden beri pek fazla iletişim kurmuyordu çevresiyle. Zaten sessiz bir kızdı. Ama göründüğünün aksine güçlüydü. Anne ve babasını çok küçükken kaybetmiş. Onu büyükannesi büyütmüştü.

Kapıyı yavaşça açtı ve karşısındaki üç kişiye baktı.

Nilüfer: Kime bakmıştınız ?

Ateş: Biz Ayfer Yılmaz'ın torunu Nilüfer 'e bakmıştık.

Neden ki yoksa siyah gül mü bu gelenler

Nilüfer: Niçin sordunuz

Rüzgar: Bize güvenebilirsin. Aynı taraftayız. Siyah Gül'ün üyesi değiliz

Kız kararsız bir şekilde bize baktı.

Nilüfer: Ben Nilüfer. İçeri geçebilirsiniz

İçeri geçtik ve kız kapıyı kapattı. Ve bizi salona götürdü.

Nilüfer: Evet sizi dinliyorum

Defne: Ben Defne melezim , Rüzgar ve Ateş de alfa kurt. Belki biliyorsun  ki siyah gül bizimle iletişime geçti. Biz de birlik olmaya karar verdik. Ve senin de bizimle olmanı istiyoruz

Nilüfer: Ben bilmiyorum. Büyükannem mektubunda bahsetmişti sizden

Rüzgar: Büyükannen yaşıyor mu şu an

Nilüfer: Büyükannem öldü

Rüzgar :Allah rahmet eylesin Nilüfer

Nilüfer: Sağolun teşekkür ederim

Ateş: Bu arada sen hangi okuldasın

Nilüfer: Ben insanlar ile aynı okuldayım

Rüzgar: İyi de güçlerini nasıl belli etmedin şimdiye kadar

Nilüfer: Eğitim aldım ailem ve büyükannem tarafından eğitildim. Güçlerimi kontrolünü sağlayabiliyorum.

Defne: Büyükannen bir ipucu bırakmış mıydı

Nilüfer: Hayır ama küçüklüğümden beri bana hep bir hikaye anlatırdı sonu belli olmayan . Ki zaten en büyük ipucuyu bana bırakmıştı.

Rüzgar:Büyükannen hiç defter gibi bir şey tuttu mu

Nilüfer:Hayır yoktu . Peki şimdi ne olacak

Ateş:Senin kurt olduğunu başka biri biliyor mu
Nilüfer: Kimse bilmiyor

Ateş :Tamam bu iyi . Bizim akademiye kayıt edeceğiz seni . Sen de bizimle kalırsın.

Nilüfer: Tamam.

Eşyalarını hazırlamak için yukarı çıkarken peşinden ben de çıktım.

Nilüfer: Defne sen de mi geldin

Defne: Evet, sana yardım edeyim mi

Nilüfer : Olur tabii ben eşyaları koyayım sen de bavullara koyarsan sevinirim

Defne: Tamam olur

Nilüfer :Defne bir şey soracağım

Defne: Tabii

Nilüfer: Neden beni bulmaya geldiniz

Defne: Çünkü birlik olmamız gerek

Nilüfer: Anlıyorum

Eşyalarını topladık ve eve doğru yol aldık. Sessizdik yol boyunca . Ne konuşacaktık ki ? Sessizlik gecenin karanlığında loş ışıkta bir nevi örtü olmuştu. Camdan dışarı baktım ve Los ışıklara doğru baktım. Ne olacaktı bunun sonu bilmiyorum ama geri dönüşümüz yoktu.

Aras'tan devamm

+Ne istiyorsun

-Efendim sizi bekleyen biri var

+Kim

-Sizin onu tanıdığınızı söyledi

+Tamam içeri alabilirsin

İçeri giren siyahlı adamın yakasındaki siyah metal gül zaten belli ediyordu kimlerden olduğunu.

+Bir şey ki oldu yoksa yanıma gelmezsin sen

-Evet bir şeyler oluyor.

+Ne oluyor

-Melez kız ve arkadaşları birlik olmaya başladı

+Demek bize karşı gelecekler

-Ne yapmamızı istersiniz

+Bekleyin ve onları takip edin sadece .. En azından şimdilik

.......

Aras'tan devamm

Aras:Ben artık bu işte yokum

Kemal: Emin misin

Aras: Evet

Ceren:Peki neden ayrılıyorsun gruptan yoksa

Aras:Bu seni ilgilendirmez

Kemal:Pişman olacağın bir karar verme Aras. Biliyorsun ki bu işte bizimle olmazsan sonuçlarına katlanırsın

Aras: Ben zaten sizinle olmak istemedim

Kemal: Buna pişman olacaksın Aras

Aras: Hiç sanmıyorum büyükbaba

Aras: Sen bilirsin ben seni uyardım

Kapıyı çarptı genç . Artık karar vermekte özgürdü. Fakat şimdi ne yapacaktı ? Her şeyden uzakta yaşamayı isterdi ama buna izin verilmeyeceyini adı gibi biliyordu . Yapacağı tek bir şey vardı.

Arabasına bindi ve gaza bastı. Saat geç olmasına rağmen karanlık ve sessizliğin içinde yol almaya başladı. Arabayı durdurdu ve garajdan bir şişe çıkardı ve kafasına dikti. Arabaya yaslandı ve gecenin sessizliğini yere attığı cam kırığı böldü. Eli kesilmişti umursamadı zaten kısa bir süre sonra düzelecekti. Arabaya bindi tekrar ve yola devam etti.

....
Eve varan Defne ,Rüzgar ,Ateş ve Nilüfer içeri girdi.

Ateş: Nilüfer bu oda boş burada kalabilirsin

Nilüfer: Teşekkür ederim

Nilüfer esyalarini yerleştirmeye başladı. Biz de salonda oturmaya başladık sessizce. Artık geri dönüşü olmayan bir yoldaydık.  Ve geri dönmezdik.

Rüzgar :Yarın şu araştırmayı yapalım.

Ateş: Tamam olur

O sırada kapının önüne sertçe park edilen araba ile irkildim. Kapının önüne gelen kişi zili çaldı.

Hepimiz birbirimize baktık. Gecenin bu saatinde kimdi ki bu kişi?

Hayatta hiçbir şey rastlantı değildir.
Sadece benim değil hiç bir şey rastlantı değil. Hepimiz bir oyunun içindeyiz parçasıyız ve bu oyun bitmek zorunda. Bitirmek zorundayız. Büyüklerimizin hatasını düzeltmek zorundayız.  Nesiller boyu süren zor bir oyun silsilesinin içindeyiz ve artık daha da güçlenmeye başlamıştık.