3.Bölüm : KAFES

166 43 3
                                    

Ege'nin anlatımı ile:

Başıma baya sert vurmuşlardı. Ama geçmişimi hatırlıyorum, hafızam yerinde. Başımı sargı beziyle sarmışlar. Ne iyi adamlar! 

- Ne zaman başlıyoruz?

Neye ne zaman başlayacaklar? Nerede olduğumu bile bilmiyorum. Etrafım da teknolojik ama hiç görmediğim aletler var. 

-Önce bu hayata alışmalarını bekleyeceğiz.

İki adam kolumdan tutmuş, beni  yerde sürükleyerek ilerliyorlar... En son bir kapıya şifre girdiler ve beni boş..ya da vazgeçtim, içinde bir kişi var.

Sessiz, sessiz ve sessiz. Benim mi bozmam gerekecek?

"Nerde olduğumuzu söylesen mi acaba?"  

Yine yüzüme boş boş bakıyor. Kötü bir şey de sormadım ki. Adam öldürmüşüm gibi ve hiç gülmeye niyeti yokmuş gibi olan yüzler.

"Cevap vere.."

"Biz de bilmiyoruz. Oldu mu?"

Sanırım oda da 2 kişi varmış... Yüzü morarmış ve kolları bandajla sarılmış bir kız cevap verdi bana.  Yatakta yattığını bile görmedim. 

"Sana ne oldu? Yüzün sanki..."

Dudağının kenarıyla gülerek cevap verdi.

"Bilmem. Belki de bana atılan saçma bir mesaja karşılık vermediğim için, ailemle olduğum bir arabaya bile bile çarptıklarındandır."

"Mesaj fiyasko çıktı. Ne güzel."

Başka bir kız cevap verdi.

"Partiler de uğraştığım zibidileri bile özledim galiba"

"Hanfendinin dili de varmış."

Yüzüme yine aynı bakışı attıktan sonra ayağa kalktı. Kapının oraya doğru gidip, tam tekme atacakken, kapı birden açıldı. Kız dışarıya düşerken, kolundan tutup odaya tekrar attılar. Ve bir kişiyi daha kafese eklemiş olduk." 

"Seni kolundan tutup güzelce odaya koysunlar, beni de yerde sürüsünler."

"Ben arabaya bilerek ve isteyerek bindim kardeşim. Zorluk çıkarsam anca senin gibi dayak yerdim. Kafamada sargı bezi sararlardı."

Yüzü morarmış arkadaş anlamayarak baktı ve sordu.

"Arabaya kendi isteğinle mi bindin?"

Birden dönüp kıza baktı...baktı...baktı.

"Keşke sende kendi isteğinle binseydin. Yüzün bu hale gelmezdi."

"Arabayla çarptılar. Size en azından geliyor musunuz diye sormuşlar. Ben ailem yaşıyor mu bilmiyorum bile."

"Yaşıyor mu diye düşündüğün bir ailen var en azından."

"Hayattayken sizi seven aileleriniz var en azından."

Benim ailem her şeyiyle tam ama benim burada olduğumu bile bilmiyorlar.

"Neyse, kapatalım şu konuyu. Ben Begüm. Begüm Olgun."

"Başladık mı? Ege ben."

Kendi kendime etrafa bakarken Begüm yine bir şey istedi.

"Soyadın yok mu?"

"Ege Ayrı" .

"Eee sizin adınız yok mu?"

"Var. Savaş Özdemir... Savaş deseniz de yeterli, Özdemir soyadım zaten. Şakaydı yani"

DENEY ALTIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin