DENEY ALTI

12. BÖLÜM : YOKLAR

Begüm'ün anlatımı ile:

Birilerini kaybetmek istemiyordum, kurtarmak istediğimde ise, İSYAN'ın adamlarından birinin beni boğmaya çalıştığını hatırlıyorum. Ama şu an iyiyim... Beni kurtaran arkadaşlarım olduğu için mutluyum çünkü... Ve şimdi, Mira ile oturmuş ne olacağını bekliyoruz. Ekipten kalan kişiler sadece bizler miyiz? Umarız değilizdir. Öyle olsa bile... Yaşamak için savaşmam çünkü yaşamak için sebebim kalmamış olur. Çünkü biz, birlikte güçlüyüz. Çünkü biz, artık bir ekibiz ve karşımızda ki İSYAN bile olsa, onların sonunu getirmek için savaşacağız.

Mira elinde ki telsizle oynayıp duruyordu. Ve tam o sırada kalabalığı gördük. Etrafta ki sisten kim olduklarını anca yaklaşınca anladık. Ege'nin kolu Kuzey'in omzunda, Esin Alper'in kucağındaydı. Mira hemen Ege ve Esin'in yanına gitti, ben olduğum yerden bakmakla yetindim çünkü Alper ile göz göze gelmek istemiyordum...Buse hariç herkes oradaydı ve tanımadığımda bir kız vardı.

Merak edip sordum.

"İyi olmanıza sevindim. Öncelikle iki sorum var. Birincisi Buse nerede; ikincisi bu kız kim?"

Kız gülerek cevap verdi ve tanışmak için elini uzattı.

"Sıla ben, Savaş'ın kardeşiyim."

Ben içimden şaşırırken Mira benim cevap vermeyeceğimi anlayıp Sıla'nın yanına gitti ve elini uzattı.

"Bende -M"

"Mira Deniz. Hepinizi biliyorum sadece kendimi tanıtmam yeterliydi. Teşekkür ederim."

Yüzümüze gülerek ve bilmiş bir şekilde bakıyordu.
Kuzey önce etrafı inceleyip sonra bize baktı.

"Buse sorusuna kimse cevap vermedi. Nerede olduğunu bilen yok mu?"

Kimseden cevap gelmedi. Hepimiz yakınlara dağılıp Buse'ye baktık. Benim ayağım acayip ağrımasa da topallıyordum. Savaş yanıma geldi.

"Bacağın için doğru düzgün konuşmaya fırsat olmadı... Benim yüzümden başına bir -ş"

"Savaş senin yüzünden olmadı. Kafama sıkacaktı ama senin sayende kalbimin hemen altına sıktı. İşte bu yüzden karşındayım."

Acı bir gülümsemeyle yüzüme baktı. Tamam dercesine kafasını salladı ve yaklaşık beş dakika daha hepimiz Buse'yi aradık ve arkaya baktığım an önümü bir araba kesti ve farlarını yüzüme tuttu. Kör etmeye mi çalışıyor anlamıyorum. Ve arabadan indi. Bu...Buse'ydi.

"Herkes seni arıyor..."

Cevap vermedi ve kafasıyla arabayı gösterdi. İkimiz birlikte arabaya bindik, büyük bir araba. Zaten böyle bir araba alacağını söylüyordu...

O an sanki biraz değişikti. Hiçbir şey demedi, hiçbirimizi merak etmedi ve yüzünde değişik bir ifade vardı. Anlatacak olsam, sanki her an bana dönüp boğazımı kesecek gibiydi. Şu an ki sessizlikten de korktuğumu söyleyebilirim.

Ve sonunda diğerlerinin yanına geldik. Herkes arabaya bindi. Buse ve Esin yakın arkadaş olmasına rağmen, ölümden dönmüş arkadaşına neden bir şey demezsin ki?

Esin ve Ege yavaş yavaş kendine geliyordu.

Hepimiz yorgunduk, ayakta uyuyorduk belki çünkü asla huzurlu olamadık. Ben bunu düşünürken Savaş kaşını kaldırdı ve derin bir nefes alıp lafa girdi.

...

"Sıla ne oldu da taraf değiştirdin? İSYAN'da önemli bir yerin vardı, değerliydin. Beni deneylere aldıklarında ve uyandığımda 'benim tasarladığım deneyde beni öldürmeyi mi seçtin abi?' demiştin. Ama şimdi gelmiş bizi kurtarıyorsun. İSYAN seni oyunlarına alet etmesin."