Hey, Professor (Completed)

HP016

GONE

Kinaumagahan, nagising ako dahil sa ingay ng cellphone ko. Isang mabigat na braso ang nakapulupot sa aking tiyan. Tititigan ko pa sana ang maamong mukha niya ng mag-ingay muli ang cellphone ko.

"Congratulations, sweety!" si Mama.

"Morning, Mama. Thank you po."

Bumangon ako para umalis sa tabi niya, ayoko siyang magising dahil sa ingay ko. Pero isang hakbang ko pa lang ay naramdaman ko na ang sakit sa pagitan ng mga hita ko. Hindi ko alam kung paanong may suot akong underwear at naka t shirt na rin. Lumingon ako sa mahimbing pa rin ang tulog na lalaki. Napangiti ako sa isiping siya ang nagsuot sa'kin ng underwear.

"Oh! Morning, sweety, I forgot," tumawa siya, napangiti lang ako. "I was just too excited to call you. We're so proud of you anak. Me and your father are so proud of you."

"Salamat Mama, si Papa?"

Naglalakad ako palabas sa balkonahe.

"Oh, he's here. Hon, your daughter is looking for you."

"Good morning, sweetheart. Papa is so proud of you. You know that don't you? You finally made it, anak! We love you so much sweetheart."

"I love you too, Papa. You and Mama of course, And thank you too, Papa. It was all because of you and Mama," sabi ko na may ngiti sa labi.

Doon natapos ang usapan namin ng mga magulang ko bago ako muling pumasok sa loob. Saktong pagpasok ko ay siya ring pag gising niya. Lumapit ako sa kanya at yumakap.

"Good morning," he said huskily into my ear.

"Morning,"

Ngayong araw ang balik namin sa Manila. Nasa loob na ako ng banyo ng bigla siyang pumasok. He's reason, para mabilis daw at makatipid sa tubig. Sabay kaming nag shower, but Walter is Walter. Narinig ko na lang ang sarili kong umuungol sa loob ng buong banyo. Sabay kaming nag shower pagkatapos. Mabilis lamang iyon. Pero hindi namin namalayan ang oras.

We decided to finish our brunch in our room, before we left that place. Mag gagabi na nang dumating kami ng Manila. Hinatid niya ako sa bahay bago siya umuwi. I invited him for dinner but he refused. May importante raw kasi siyang pupuntahan. Business probably, tatlong araw din siyang nawala sa trabaho. Though, he filed for vacation.

Ilang araw muli ang lumipas matapos iyong palawan moment naming dalawa. Therefore, I have the courage to take a break just for a while. He texted me last night. May biglaan daw na project na nalipat sa kanya. Kaya kailangan niyang pumunta ng ibang bansa. I understand that, trabaho iyon, ilang araw din siyang hindi pumasok kahit pa live 'yon.

"Mama, do you need anything?" I asked my mother as she entered my room.

"No, I just miss my daughter. How are you, sweetheart?"

My mother sat beside me. She caresses my hair. Masyado na itong mahaba. Maybe I should cut it at some other time.

"My problema po ba, mama?" worriedly I asked her.

"No! I don't have any problem, sweety," she smiled sweetly.

"Where's Papa by the way?" takang tanong ko.

She took a deep breath before answering my question. "He's in the office."

"Did you fight? I overheard you last night. Talking about something."

Narinig ko silang nagtatalo noong isang gabi. Hindi ko alam kung tungkol saan iyon. That was the first time they fought.

"No. Hindi kami nag-away ng Papa mo. May hindi lang pagkakaintindihan. By the way how's the feeling of being taken, hmmm, sweety?" Mama smiled, "I know Walter is your first boyfriend," mapanuya ang kanyang boses.