HAPPY
"Asshole!" Walter said to the man he looked like.
Matagal ko silang tinitigan sa mukha.
"Ano mag tititigan na lang tayo? Baka gusto niyo kaming pa upuin ng asawa ko." Asawa! Agad nalipat ang tingin ko kay Mandy. Geez! What is really happening?!
"A-asawa?" I asked in a small voice.
Malawak ang ngiti nang lalaking bumaling sa 'kin.
"Yes! Miss beautiful," He smiled at me. Are they twins? Kung titignan mo ay magkamukhang magkamukha sila, but the difference was Walter has a serious look every time , while this one has a playful attitude. Walter is taller than him. Halos magkasing laki lang sila ng katawan. But Walter has this colored black hair, while this one has brown.
"This is Calter Wane, my older brother, th—-"
Pagpapakilala ni Walter sa kanyang Kuya na agad naman nitong pinutol. "Armani Hyacinth, the love of your life. Yeah! I know her. The one who slapped me 4 years ago," he winked at me and touched his other cheek na para bang nasaktan ito. What?! I did slapped him? Halos hindi na proseso ng utak ko. Four fucking years ago?
"What are you talking about?" I finally said. Palipat-lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa.
"Oh! You didn't tell her?" Calter asked his brother, Walter gently shook his head looking at me apologetically.
Sinabi nila ang lahat sa akin. Ang tungkol sa nangyari ng gabing iyon. Na hindi si Walter iyon kung 'di si Calter. Kaya ba may tattoo sa dibdib? Geez! I ran away from him that night, not knowing it wasn't him?! Tapos, all of this years hindi naman pala siya iyong. What the fuck! Hyacinth!
It wasn't my fault! Kasalanan ng ama ni Kit kung bakit nagkaganito kami. Kung sana ay sinabi niya sa akin ang tungkol sa kambal niya noon pa man.
I felt relieved knowing Walter never cheated on me. Sinabi niya rin sa akin ang tungkol sa organization nila, kung bakit hindi siya nagparamdam sa akin ng isang linggo. Even Calter and Mandy apologised for what happened that night. Na dapat pala ay kay Calter iyon na misyon pero dahil sa problema ay walang nagawa si Walter kaya siya na nakababatang kapatid ang gumawa.
We missed four years!
After that talk. I decided to go back to the hospital. Sumama sa akin si Walter, para raw bisitahin din si Papa. I did not tell him about our son.
Bahala siya sa buhay niya. He didn't tell me about his brother. Now, I won't tell him about his son, him being a father now.
Bago kami bumalik ay bumili na muna kami ng paboritong pagkain ng anak ko. Nagtaka pa siya kung bakit daw may fried chicken. Hindi na lang ako nagsalita. I don't know how to tell him, bahala na! I'm sorry for this. Wala naman pala siyang ibang pamilya.
"Mommy! Why so tagal? I'm so hungry na po. I don't like the food they serve for Lolo earlier," maktol ng anak ko. Nakanguso pa ang labi.
"Sweetheart, you're so—-" Papa stopped talking when he saw the man standing beside me.
"U-Uh... paano ba 'to?" alanganin kong saad. Hindi ko magawang lumingon kay Walter. Sa huli ay pumantay ako sa anak ko, "I brought your favorite, baby. Halika?"
Hinila ko ang anak ko pa upo sa upuan malapit sa mesa ni Papa. Nagkatinginan naman kami ni Papa bago ito muling tumingin sa may likuran ko.
"Hijo! It's been a while, mabuti naman at napadalaw ka." Really Papa?

BINABASA MO ANG
Hey, Professor (Completed)
RomancePART-I // "UNTIL DEATH DO US PART." How could you easily fall in love with someone you barely knew? How could someone turn your head and make your heartbeat fast without doing anything? How could you fully trust someone who only does was to make yo...