Hey, Professor (Completed)

HP018

BEGINNING

Nandito ako ngayon sa bahay nina Elle she was so shocked after seeing my face that night. I don't know what is happening, basta natagpuan ko na lang ang sarili ko papunta sa bahay nila, mabuti na lang at wala ang parents niya. I couldn't talk. I remained silent for the whole night, yumakap lang ako sa kanya habang walang humpay sa pagbuhos ang mga luha ko.

It hurts... so fucking damn hurt! Elle's asking me what is really happening. Iling lang ang naisagaot ko sa kanya habang yakap-yakap ako at walang humpay sa pag-iyak. Hindi ko pa kaya, hindi ko pa kayang mag paliwanag sa ngayon. Masyado pang masakit. pakiramdam ko ay sobrang maga na ng mga mata ko sa dahil sa sobrang pag-iyak.

Una si Mama, tapos si Papa ngayon ang taong mahal ko. Ito ba ang kapalit ng panandaliang saya?

Why?!

Did I do something bad?! What I have done in my past life just to experience then kind of betrayal?

Dinala ako ni Elle sa guest room nila saka sinabihang mag pahinga muna. Magang-maga ang mga mata ko sa ka iiyak. Ilang minuto pa ang inilagi ni Elle sa loob habang mariin akong titignan pero maya-maya lang ay nagpaalam na itong lumabas kaya tumango lang ako. Bumaba ako sa kama at na upo sa sahig, niyakap ko ang mga tuhod ko at yumuko bago ako muling umiyak sa ganoong posisyon. Tanging ang pag-iyak ko lang ang naririnig sa loob ng buong kwarto. My tears have no plan to stop flowing from my eyes.

Hindi ko alam kung paano niya nagawa sa 'kin ito. I asked him, sabi niya walang sila. That... that she's not his girl. Then why?! Why are they together in the middle of the night kissing and... damn it! Na para bang... para bang silang dalawa lang sa mundo at hindi iniisip na meroong ako... ako na girlfriend niya, na naghihintay sa kanya! Kinuha ko ang cellphone kung saan nakalagay sa kama. Tanging iyon lang ang dala ko simula pa noong nasa burol ako.

"Hello," I called my cousin Alvin after a long cry.

"Jesus! Hyacinth, where the hell are you?! Alalang-alala kami sa'yo!"

"I'm fine. I'm with Elle." Nanghihina kong sabi.

"Thank god, mabuti na lang at naisipan mong tumawag."

"Yeah!" I took a deep breath, "Vin? Can I have a favor? Can you book me a flight to Davao tomorrow morning? Please...." I bit my lower lip just to avoid myself bursting into tears.

"What?! Why? Bakit ka pupunta ng Davao? Sino naman ang pupuntahan mo doon?!" frustrated niyang tanong base sa tono ng kanyang boses.

"I will tell you when we see each other, just book me a ticket. Tomorrow morning,"

I heard my cousin signed in defeated.

"Okay, okay."

"Thank you. Hihintayin ko and don't tell anyone even Tito and Tita... Especially to Papa." I said coldly.

"Escaping from your problems won't help you. Mas lalo mo lang itong pinapalala."

"I know," buntong hininga kong sabi bago tuluyang magpaalam sa kanya para ibaba ang tawag.

"Is escaping the only thing to forget from all of this? Then I will."

Kung iyon lang ang paraan para makalimutan ang lahat at magsimula ng panibagong buhay gagawin ko. It may sound ridiculous and makes me vulnerable for doing it. I don't care. Kasi hindi naman ako malakas na tao pagdating sa mga ganitong bagay. The only woman who I can lean on is now at peace.

After that call. I decided to take a shower, hindi ko kailan man naisip na makakaya niyang gawin iyon sa'kin. Hindi siya nagpaparamdam sa'kin ng isang linggo. Naghintay ako, iyon pala ay meroon na siyang iba. Alam man lang ba niya ang tungkol sa pagkamatay ni Mama? Maybe not! Because he's busy in another woman's arms.