Hey, Professor (Completed)

HP027

DARKNESS

"Good morning mommy... Daddy!" masiglang bati ng aming anak, papungas-pungas pa ito. Kabababa lamang nito galing sa kwarto. Maaga akong nagising para ipagluto sana sila ng breakfast. But seems like Walter is more active today, mas nauna pa siyang nagising sa akin.

"Morning baby, upo na. Daddy cooked your favorite pancakes this morning!" I announce to him. Walter is now preparing his pancakes. Lumapit ako sa anak ko saka ko siya ipinaghila ng kanyang upuan.

"Really daddy?" hindi makapaniwala niyang sinabi, kumislap ang mga mata niya saka tumingin sa ama.

"Uh-huh,"

Papa is also eating with us. Pinag timpla ko siya ng paborito niyang kape at ganoon din si Walter. Looking at them smiling every morning makes me smile and feel complete. May kung anong kurot sa aking puso sa tuwing naaalala si Mama. How I wish she's here with us. But I know she's in good hands now.

"Probably within this week din po, Tito, I will clear my schedule today just to focus on the preparations." Pinag-uusapan nila ang tungkol sa kasal. Papa recommended me one of my mother's designer. I remembered him. Isa siya sa mga gumawa ng long gowns ko no'ng nag debut ako.

"Good to hear, hijo, so this young man beside me will be stuck again with me?" may naglalarong ngiti sa labi na ani Papa kay Kit.

"Why lolo, are you sick of me? Don't you like me anymore because I'm pasaway? I thought you love me," madramang sabi ng anak ko. Tumawa kami sa narinig.

"Oh! No..no.. no.. I love my apo! I won't get tired of you. You misunderstood your lolo young man...." paliwanag ni Papa mas lalo pang lumawak ang ngiti sa labi. My son pouted as he continued to eat his pancakes again.

Sa sumunod na araw ay maagang pumasok ng trabaho si Walter. Marami raw itong aayusin basi sa kanyang sinabi. Pansin ko rin iyon dahil palagi na siyang late na kung matulog, madalas ko siyang makita na umiinom ng kape habang nakaharap sa laptop at may kung anong ginagawa.

Kagabi lang ay tumawag sa kanya ang Kuya Calter niya, hindi ko alam kung ano ang pinag-usapan nila. Sinubukan kong mag tanong pero mukhang busy talaga siya sa ginagawa kaya ipinagpaliban ko na lang muna. Mukhang may malaking problema yata silang kinakaharap ngayon. Ang sabi niya ay kaya na raw iyon ng kanyang kapatid dahil nasa New York na ito ngayon kasama ang asawang buntis na si Mandy.  Pero babalik din naman ito para dumalo sa kasal namin ni Walter next month.

"Alam mo feeling ko bagay ang anak mo sa anak ko. Bakit hindi na lang natin sila ipares?" It was Elle. We're here in our garden sa likod ng bahay, my son is playing with his Yaya. And Elle's carrying her daughter. Na nag lilikot na ngayon habang nakatingin sa akin, I pinched her cheeks gently, it was so soft.

"Larchkit is already four, your daughter is just 11 months old, are you thinking?" asik ko kay Elle habang nasa anak niya ang paningin.

"Wow! Ilang taon ka nga ulit? 24?25 tapos si Fafa Walter 30 na ngayon, now tell me sino sa atin ang hindi nag-iisip?" Omygosh! This girl! What I meant is ang babata pa nila para sa mga ganitong bagay.

"Mga bata pa sila Elle,"

"Geez! You graduated with a Bachelor of Science and Medical Technology, you already have your license, and yet you're thinking like that! Syempre hindi pa ngayon sa paglaki pa nila, Cinth!" she said frustratedly. Alam ko naman 'yon.

"I don't think so Elle, hindi natin pwedeng i-arrange ang mga anak natin sa murang edad. What if they found someone else and fall in love. Hindi mo madidiktahan ang puso nila sa kung sino ang mamahalin nila. We shouldn't meddle in their life, tho. We're just here to guide them." Mukha naman siyang nag-iisip at parang natauhan sa sinabi ko.