Wind of Broken Souls (Isla Vagues Series #2)

Kabanata 3

Kabanata 3:
Ice Cream

Tuluyan na akong nawalan ng gana sa pagkain. Pinipilit ko na lang na itaas ang mga kamay ko at ngumuya kahit wala na akong nalalasahan na kahit ano. Masasarap ang amoy ng lahat ng pagkain at nakakatakam ang mga plating at presentasyon noon pero hindi ko mahanap ang gutom.

Their words really ruined my mood. Huminga ng malalim si Papa. Sa tingin ko ay siya na lang ang nasa wisyo sa aming tatlo. He wipe the side of his lips while Mama looks uncomfortable now while glancing at me every minute. I know she's wishing now that this dinner will end in a snap.

"How about you hija? You're participating in a certain contest also, right?" si Lolo at sunod sunod akong napalunok roon. Bukod sa kay Mama at Papa ay wala ng nakakaalam na hilig kong sumali sa paligsahan ng matematika. Dahil parehas kami ng school na pinag-aaralan ni Arianne ay siguradong alam niya.

Hindi ko kailanman sinabi o binaggit ang mga nakahiligan kong bagay rito sa hapagkainan. Nagsasalita nga lang ako kapag tinatanong. Why would I tell them about it anyway? If I know that they will steal it from me. Pero kahit anong tago ko, mukhang nakakahanap sila ng paraan para alamin lahat ng bagay na gusto ko.

Katulad na lang dati. I play volleyball before. That's my sport since in gradeschool. I was doing good not until Arianne appeared and ruined my sport. Sumali siya. Naangatan ko siya roon. Ayokong maliitin siya pero mahina ang katawan niya.

Ni hindi siya pang-atleta. Her body is not fit for sport but I think she's really persuasive to turn me down so she force herself and pulled something in her hand. Sinabi niya sa pamilya. Sinabi niyang gustong gusto niya iyon. Kahit hindi naman totoo.

Hell, she's suck on that sport. Ni hindi siya pinapasok sa court kapag dikit ang puntos sa laban. I'm a setter. Hindi ako magaling pero marunong akong maglaro. I can set the ball to our spiker well. Enough to make my team earn a point. Siya isang middle blocker. She can jump, that's already given but she's lack in experience so she's failing to block the ball.

Hindi ko siya minamaliit dahil lang sa galit ako. Sinasabi ko lang ang totoo. I can't understand her logic, if she's not fit in that sport, why force yourself? Why don't you find your skill in another sport you're compatible with? Kaya sigurado akong sumali talaga siya roon para lang kuhanin sa akin ang meron ako.

Kinausap ako ni Lolo ng malaman na nauungusan ko si Arianne roon. He ask me to give it up so Arianne can be in a spotlight. When he said it, my whole world crumbled down. Kasi alam ko, sa oras na pinag-utos niya wala akong karapatan na tumanggi. Labag ang humindi. You should nod your head even it will hurt you so bad.

I'm starting to love volleyball but I left it for my family's peace. Nagtaka iyong coach namin maging iyong mga kakampi ko ng umalis ako.

"Bakit ka aalis Hyacinth? The team will lost half of their wing if you'll leave. Malaki kang kawalan." ngumiti lang ako sa sinabi ni Derry. Our captain.

"Pasensiya na. Kailangan kong umalis." saglit lang ang naging pagpapaalam ko dahil nag-iinit na ang mga mata ko. When I leave the gym to tell them about it, I went to the comfort room and my tears immediately fall on my cheeks when I closed the cubicle's door.

"Why I'm the one who supposed to born in this kind of family!" I let out all my pain and frustrations in crying but I think that's not enough to heal my heartbreak. Akala ko iyon na iyong malalang gagawin ni Arianne sa buhay ko, hindi pa pala.

Hindi pa siya nakukontento at ngayon nauulit na naman.

"I'm a second placer, Lolo." sabi ko at hindi na binanggit pa ang paligsahan na sinalihan. Ayokong palalain pa ang sitwasyon na 'to. Tito Julio wipe the side of his lips, Tita Ariela glance at me. Kumislot ang labi niya pero tinuon na lang sa pagkain ang mga mata. Umayos ng upo si Arianne.