Wind of Broken Souls (Isla Vagues Series #2)

Kabanata 14

Kabanata 14:
Drive

I'm starting to adjust in college life. Sabik at bahagyang hirap ang naranasan ko sa mga unang linggo ng unang taon ko sa kolehiyo. Sabik dahil panibagong lugar at ibang tanawin na ang magagalawan ko. Hirap dahil sa mga mas mabibigat na gawain sa unang taon.

Hindi pa naman mahirap ang mga gawain sa Architecture. Puro mga exercises ang mga plates namin. Iyong una ay puro letters lang, mula sa free hand, cursive, greek roman font, line and circles exercises. Good thing that my hand is not shaking everytime I draw. Kaya tuwid at maayos ang nagagawa kong mga linya.

Now were in the shapes. I just done a plate regarding circles and arcs. Sa mga susunod na linggo ay magiging mas mahirap na iyon lalo na at magsisimula na kami sa mga ortographic at isometric drawing. The different angle of 3D figure. Bahagyang madali lang iyon pero nakakabaliw roon iyon iba't-ibang figure lalo na kapag maraming mga edges na kailangan lagyan ng sukat at lalim.

Drawing is my passion and even Architecture is a bit hard, I'm enjoying it.

Hindi naman ibigsabihin na gusto mo ang kinuha mong kurso ay magiging madali na ang lahat. Marami na ngang kaklase ko ang nagrereklamo na ang hirap daw ng Architecture. May ibang nag-iisip na mag shift na lang.

Hindi naman talaga magiging madali ang lahat. We need to undergo in the hard process before we reach the title that waiting on us in the end. Kung liliko ako ng daan ay siguradong hindi ko na mahahanap ang direksiyon pabalik. I really want to be an Architect, so I need to deal with it.

Bahagya pa akong naninibago dahil hindi na kami magkasama ni Shayne sa silid. Magkaklase kami sa isang subject at wala na bukod pa roon. Hindi lang ako sanay. I'm used to always see her beside me. May mga ka closed naman ako sa room, but I can't hangout and call them friends since they have their own circle and I don't want to enter any of it.

May mga pagkakataon pa na hindi kami nagsasabay mag lunch dahil iba kami ng schedule. Ang hassle pero kinakaya ko naman. Afterall, I'll be used to it in time. I'm still in a process of adjusting. Kakalabas ko lang ng classroom para sa huli kong subject and on what I expected, my phone beep.

My lips automatically curl up. I pulled it out from the pocket of my bag. I instantly saw Lucian message.

Lucian:

I'm here on your school parking lot.

I bit my lower lip as I type a reply for his message.

Ako:

Papunta na ako sayo.

I don't know why my cheeks flushed so bad when I sent him my reply. May hawak akong milk drink na nasa container na pa square. May straw roon at biglang nanuyo ang lalamunan ko kaya sumimsim ako roon.

I'm already two months in Guillermo and I can say that I only explored only half part of it yet. Mas lalo kong nalaman kung gaano iyon kalaki sa pananatili ko rito. Ni hindi ko pa napupuntahan ang lahat ng buildings at sobrang rami pa nila.

Hindi ko alam pero noong highschool ako simula noong grade 7 ay may goal ako na dapat ay mapasukan ko lahat ng classroom na meron ang school. Matapakan ang lahat ng building at malibot at lahat ng parte ng paaralan. It's included on my bucket list to explore all part of the school.

Ngayon sa Guillermo ay hindi ko na sigurado kung magagawa ko ba iyon. Lalo na at ang daming gusali at establisyamento para sa iba't-ibang kurso. Ang nalilibot ko pa lang ng kumpleto ay ang CAFA o ang College of Architecture and Fine Arts, ang COE o College of Engineering ay napapangahalitan ko na.

Nagawa ko na ring makatapak sa CBA o College of Business Administration since naroon si Shayne at nakapunta na ako sa room nila. Tatlo pa ang gym na meron rito para sa iba't-ibang sports. Basketball, Volleyball at Table Tennis. I can't even imagine how many hectares this school has.