Kabanata 26

14.6K 524 47
                                    

Kabanata 26:
Drunk

Hanggang pagkauwi ay hindi ko na makalimutan iyong tungkol sa Moonstone Hotel. Who would it be? Bukod kay Molly ay wala nang naging malapit pa sa akin rito. I met some friends but our bond is not that deep and close that they will reserve a venue that exclusive as a graduation gift.

Sobrang mahal noon! Na kahit siguro akong mayaman ay mapapangiwi kung gagastos ako ng ganoong kalaking halaga para lang sa isang selebrasyon. Kung sino man iyon ay siguradong hindi biro ang taglay niyang pera para sayangin iyon sa ganoong bagay.

I shrugged it off and I start to hopped down the stairs. I saw Daddy who's holding my cake and Mommy who's putting food in the table. Nakalatag na ang iba't-ibang uri ng pagkain roon at napangiti ako.

I don't need a fancy venue because this simple celebration with the three of us is more than enough. I feel sorry for that someone, I hope the hotel take his money back. Dinaluhan ko na si Mommy para tulungan. Dad ask me to blow the candle in the cake and I obliged.

Sabay silang pumalakpak nang magawa ko iyon at naiiyak na ako. That year, I can feel that we won't come back to the country again. Wala akong mabakas na kahit ano kung kailan kami babalik, kasi ayos na ako rito.

When I passed the board exam and got my license Molly and I applied in a architecture firm that year. Kinabahan pa kami pareho pero parehas kaming lumundag sa tuwa pagkatapos makapasok.

Magagaan na bagay muna ang napunta sa amin para matuto kami sa takbo ng gawain rito at trabaho. For that year, I deal with paper and office works. Madalas ay nakaupo lang ako sa swivel chair ko at kaharap ang computer. Minsan ay pumupunta kami sa site kapag good mood ang Head Engineer at sinasama kaming dalawa ni Molly.

The following years passed like a whirlwind. My start in this foreign country was tough. Naging mahirap din iyong mga nagdaang taon sa akin. It was a struggle to build my career but I'm glad to manage and start it one step at a time.

After six years, I'm now officially a license architect. I already have my own office and name plate in my desk.  I was regular in sites and I was so hands on in every plan of the buildings and other establishment.

Nangangalay ang kamay ko habang nagdidisenyo ng panibagong plano. It was a structure design for our new hotel project. It has a lot of floors so it's really giving me a head ache. As I stroke a line my mind drift on something. Sa bawat gagawa ako ng plates hindi ko maiwasan na lumakbay ang isip ko.

As I hold the pen, I always feel the nostalgic feeling. Luminga ako sa paligid pero wala naman. Nasanay lang ako noong unang taon ko na kapag gagawa ng plates ay nasa tabi ko si Lucian para panoorin ako. Tinatanong ko siya lagi kung ayos lang ba ang gawa ko, and his typical answer is...

"This look like a professional architect made it." sa tuwing ganoon ang sasabihin niya ay panliliitan ko siya ng mata. Hindi ko alam kung binobola niya lang ba ako o totoo ang komento niya.

I sigh. Why I'm even thinking of him? May sarili na siyang buhay ngayon. Ilang taon na rin ang lumipas pagkatapos siyang masakal, I mean makasal.

I can't even say it. Nanatili lang iyon sa isip ko. I can still feel a bit sting in my heart.

Does he have a child now?

My eyes quickly heated on that question. I bent my back and played with the tech pen.

That's the sign for me to stop reminiscing about him. I shouldn't think about him anymore. I should focused on myself now.

Pakiramdam ko pinagtataksilan ko ang sarili ko sa pag-iisip sa kanya. Hindi na dapat ko pang ulitin pa ito. Nanahimik na iyong tao at kailangan ko nang ibaling ang atensiyon ko sa sarili kong buhay.

Wind of Broken Souls (Isla Vagues Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon