Wind of Broken Souls (Isla Vagues Series #2)

Kabanata 37

Kabanata 37:
Surrender

I'm so exhausted on staying on Lolo's funeral. I was serving food for the guest. Hindi ko lang malapitan iyong mga iba naming kamag-anak na ilap sa akin. I didn't bother to try to approach them too. Buong araw na ganoon ang ginawa ko.

Lucian and Mom ask me to rest. Wala na akong magawa dahil sumusuko na rin talaga ang katawan ko. I badly need to sleep. Iyong mga talukap ng mata ko ay mabibigat na rin at kailangan ko na talaga silang pagbigyan at isara ang mga mata.

"Get an enough sleep, please." Lucian whispered to me and kiss my forehead when I laid my body on the bed.

"Ikaw? You need to rest too. Sa ating dalawa. Ikaw ang mas lalong pagod." bilin ko sa kanya.

"I will then." aniya at hinintay ko siyang tumabi sa akin. But he remained on his spot and stared at me. He arch a brow like he noticed what I want. Nag-init ang pisngi ko.

"S-Sa ibang kwarto ka ba matutulog?" kinagat ko ang pang-ibabang labi pagkatapos sabihin iyon.

"Hmmm. Puwede naman rito kung papayagan mo ako." aniya at may multo ng ngisi na naglalaro sa labi.

"K-Kung gusto mo lang naman." I said and my cheeks heated furiously. Mataman siyang tumitig sa akin. Parang tinitimbang pa ang sinabi ko. Dahil sa kahihiyan roon ay tumalikod ako sa kanya at tinago ang mukha sa unan.

Kaso hindi ako tuluyang nakawala dahil hawak niya ang kamay ko. Pinisil niya iyon. He chuckled.

"My baby wants me to sleep next to her."

"You can occupy the next room!" I said in my annoyed tone. Nanunuya pa talaga siya! He chuckled on it.

"Ngayon ay nagtatampo ka na agad." aniya at napapikit ako ng mariin kahit na nakabaon na ang mukha ko sa unan.

"I'm not!"

"Then I'll grant my baby's wish. I'll sleep here with you. Ito rin naman ang gusto ko." aniya. I gasped and my heart thumped violently when I feel his arms slowly embracing my waist. My systems twisted when his hot breath brushes on my nape. I feel his hard chest on my back and I bit my lower lip hard.

I feel his warmth in a snap. Malambot ang kama pero mas lalo iyong naging komportable ngayong narito siya sa tabi ko. I gasped softly as my fingertips traces his hands on my waist. Hinawakan ko iyon at nilaro.

Now I feel so secure and safe that he is here beside me.

"Now let's rest together." Lucian whispered to me at automatiko kong nararamdaman ang antok na mabilis akong hinila sa pagtulog.

I don't know how long we sleep together. Nang magising ako ay mababa na ang araw. The sun is setting breathtakingly at the horizon. Kulay kahel na ang paligid at ang kalangitan ay unti-unting nagiging dilim. Nasa tabi ko pa si Lucian at nakayakap sa akin.

Ang marahan niyang paghinga ay marahan na tumatama sa balikat ko. Nang humarap ako ay naramdaman ko iyon sa pisngi. I turned to him.

"Tulog pa rin." I said lowly, nag-iingat na baka magising siya sa kakaunting ingay na gagawin ko. May ilang hibla ng buhok na nakaharang sa nakapikit niyang mata. I fix it to see his features clearly.

I smiled when I saw his whole face. Her eyes has a sharp lids while the remaining details on his face were soft. Parang hati na madilim at malumanay. I pursed my lips.

Maraming naghahangad na babae na makita ng ganitong kalapit si Lucian at masuwerte ako para pagbigyan na makuha ang pagkakataon na iyon ngayon. I leaned my face and kiss him. Mahina akong humagikhik pagkatapos.