Kabanata 24

13.8K 512 90
                                    

Kabanata 24:
Worst

I thought, coming here is the fastest thing that happened in my life. In a blink of an eye and I was here. But I was wrong, hindi iyon ang pinaka mabilis na nangyari. Because when the sun was finally came into view and the rays of it lighted the earth, every event in that day turned like a blur in a split seconds.

Napagkasundaan namin ni Dad na huwag sabihin kay Mommy ang kahit na ano sa totoong dahilan. Early that morning, they go out in a hospital to have Mommy first check up in the doctor. A week for now she will started her session to be healthy and strong to the upcoming operation for her.

Dad's pat my forehead after he kiss my temple. We exhanged meaningful gaze before he climb inside the car and pulled it over. Kumakaway ako hanggang sa mawala na sila sa paningin ko. Inipon ko ang lakas ko para sa araw na iyon nang bumalik ako sa loob ng bahay.

Nanginginig ang mga kamay ko na hinawakan ang remote para buksan ang TV. I turned it in to Filipino Chanel. Iyon agad ang bumungad sa aking balita. I read the headline. Mabilis na bumigat ang paghinga ko ng makita ang naka flash sa screen na larawan.

It was Lucian on his usual formal suit. Nagsasalita ang news caster pero nakatuon lang sa larawan niya sa screen ang mga mata ko.

"Isang balita ang gumimbal kagabi hindi lamang sa mga kilalang personalidad sa larangan ng negosyo kundi pati na rin sa mamayan ng buong bansa. Ang sikat at tanyag na natanghal na naging CEO sa batang edad na si Lucian Zenios Lazzarabal ay nasangkot sa isang malaking aksidente. Nabangga ang minamaneho niyang sasakyan sa isa pang sasakyan. Walang natamo ang kilalang negosyante pero ang nabangga nito ay binawian ng buhay. Sumunod siya sa awtoridad para sabihin ang kanyang salaysay sa nangyari pero ang pamilya ng biktima ay umaapaw sa galit at gustong magsampa ng kaso sa kanya...." naging bingi na ako sa mga susunod na sinabi ng reporter nang i-flash sa screen ang mukha ni Lucian.

I gasped as I saw him escorted by a three police. My tears well inside my eyes. It immediately strolled down my cheeks. He's face was serious and I can't see any emotion on it. He's inside a police office. Nakita ko ang Mommy at Daddy niya na mga nasa pormal na damit pa.

I know that his parents were abroad with his older brother. Seeing their dress, they look like they flight all their way here to hurried on him. The worry in her mother's face was very visible. While his father that his spitting image were dead serious but his eyes were glistening with a thousand of emotion. I cried as guilt creep on me.

How can I let him do this?!

Gusto kong saktan ang sarili ko at sumigaw. I messed my hair.

Ang daming media na agad pumalibot sa kanya na mabilis naharangan ng mga malalaki ang katawan na bodyguard. The video ended on it, umulit na lang iyon. I don't want him to see on TV on that state but I hope the scoop was longer. I want to knew what happened after that!

If he went home and get rest but I think my thought was really opposite from what happened to him. Umiiyak ako nang subukan na tawagan ang numero niya sa phone ko. I burst in tears when I saw our picture together in the wallpaper.

"Answer my call, please. I need to hear your voice." I beg to the phone. Nag ring iyon at kahit papaano ay nagliwanag ang mundo ko. But he's not answering it. I let it ring until it ended. My shoulder slumped. Sinubukan ko muling idial ang numero niya kahit nagkanda hirap hirap ako sa pagtipa dahil sa nanginginig kong mga kamay.

Umiiyak na naman ako.

"Lucian, p-please. Kahit isang salita lang. I need to know if you're fine!" but he didn't answer again. I tried and I tried until the other line told me that he was out of reach.

Wind of Broken Souls (Isla Vagues Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon