Wind of Broken Souls (Isla Vagues Series #2)

Kabanata 29

Kabanata 29:
Set up

I craned my neck as me and Molly walks to the resto. Halos mangalay ang likod ko at sumasakit ng kaunti ang puwet ko sa kakaupo roon sa swivel chair. I was facing the desktop screen for four hour straight. Alas otso hanggang alas dose akong nagtratrabaho.

But next week my environment will be change into a site. Kailangan nang tapusin lahat ngayon ng paper works para sa susunod na linggo ay itutuon ko na lang ang atensiyon sa site. I will check the revisions of the plan and be hands on for the structural work.

Molly's hand is clinging on my arms while we're entering the resto. The relaxing and tranquil ambiance welcomed us when we open the glass door. The interior of the resto was quite fascinating. The interior is not that elegant but it will give you the classsical era feeling because of the medieval theme decorations and displays.

It's not creepy like what I feel on seeing an old things. I'm even in awe to see the exquisitely beautiful organize decorations. I feel like I suddenly enter the 90's decade. The square tables and chairs were all hardwoods. Even the floor is made in concrete wood. There are chandeliers dangling above us that lighting the place gracefully.

Malawak ang lugar at maaliwalas dahil na rin sa ilaw. Hinila ako ni Molly para makapag hanap kami ng upuan dahil ang mga naunang table ay naroon.

"Oh what a coincidence!" si Molly. Napalingon tuloy ako sa kanya at binawi ko ang tingin sa paglilibot ng lugar. She's looking at somewhere so I snapped my head towards the direction where her eyes are. I sucked a breath when I saw Lucian and some Engineers from our firm.

I chewed my lower lip.

Seriously?!

Sa lahat ba ng lugar kung nasaan ako ay naroon rin siya? What a coincidence, indeed! I can feel my heart pulsating out of control. Hindi na agad ako makahinga ng maayos ngayong napagtanto na nasa iisang lugar kaming dalawa. Kahit ilang hinga ko ng malalim ay hindi pa rin napapawi ang malakas na kalabog ng puso ko.

Humahalakhak siya sa kung ano man ang sinasabi nang kasama niya.

He shook his head and sipped on his wine. I don't know why I immediately shrink off my eyes on him. Kung ganoon nakakahalakhak na siya ng malaya ngayon. I don't know why I suddenly feel a sting in my chest. I relocated on my stance.

Bakit naman kasi hindi? He's settled now. And he change his field. Alam kong walang madaling trabaho but I think he's not that stress now unlike before that he is a CEO. May mas oras para sa pamilya niya. Iyon ba ang dahilan kung bakit nagpalit siya ng larangan? Wala pa naman akong kinakain pero pumapakla na ang panlasa ko.

Kung gusto niyang magbigay ng oras sa pamilya niya, bakit siya narito sa ibang bansa kung ganoon?

"I already find a table. Let's go " sabi ko kay Molly nang makahanap ng bakante para mapalayo sa kanya. But she smirk at me inwardly. I immediately frown.

"No! We'll join them. They are only three! They still have a seat for us." aniya at napasinghap ako ng hinila niya ako papalapit roon.

"Molly!" protesta ko at hinila pabalik ang braso para pigilan siya. Pero dinilawang kamay niya ang paghila sa akin. Nag-init ang pisngi ko ng mapatingin sa amin ang ilan. I wish to be swallowed by the ground. I sigh heavily and just let her drag me to the goddamn table before she can even pull a scene.

Alam kong hindi siya magdadalawang isip na gawin iyon para lang mangyari ang gusto niya.

"Why we will be sitting on their table? What if they having a meeting?" sabi ko kay Molly at bakas na bakas ang irita sa tono ko. Humalakhak lang siya. Para bang naaliw sa inaakto ko ngayon.