Wind of Broken Souls (Isla Vagues Series #2)

Kabanata 5

Kabanata 5:
Unconscious

Pinauna ako ni Lucian sa counter. Pumayag na ako dahil kakaunti lang naman ang akin. Habang pinupunch ng babae ang ilan kong binili ay ramdam kong pasulyap sulyap siya kay Lucian na nakatunghay sa akin. Tinaasan ko naman siya ng kilay sa pagtingin sa akin.

He chuckled and the girl in the counter glance at me. Kinuha ko ang wallet ko para sana kumuha na ng pera na ipambabayad kaso nahinto ako nang iabot na ni Lucian ang card niya roon sa babaeng nasa counter. Kumunot ang noo ko sa ginagawa niya.

"Take her bill in my card, Miss." he said smoothly and the girl cheeks flushed. Ni hindi siya lumingon sa akin para hingin ang permiso ko at agad na kinuha ang card sa kamay ni Lucian at tinanggap iyon. Suminghap ako.

"I have money! Hindi mo kailangang magbayad para sa akin."

"You can save it for your allowance tomorrow." umawang ang labi ko sa naging sagot niya. Nagsalubong ang kilay ko at kumislot naman ang labi niya.

"I want to pay for you. Don't worry it won't hurt me to spent a bit."

"Kahit na. I won't starve if I'll spent some from my allowance."

"I know. Ayoko lang na gumagatos ka sa sarili mong pera. I'm working so I can earn back my money. Wala ka pang trabaho kaya ako muna ngayon." my brows furrowed like he's a very complicated puzzled I can't solve.

Isa pa, ano ang koneksiyon ng nagtratrabaho na siya sa pagbabayad para sa akin?

"We're not that close so why are you paying for me? Bakit?" tanong ko at huminga siya ng malalim. He even massage his temple like I'm stressing him.

"I'm your friend." I immediately laugh on his statement.

"Oh no. I won't befriending an old man. You won't pass in my standards as a friend."

"I'm not that old. I'm just ahead of six years to you."

"That's still old for me. I want friends in my age so we would have a same vibes."

"Why? Do I have a different vibes to you?" tanong niya at natigilan ako roon. Then I feel how my heart pounded and how those butterflies softly invade my stomach. Hindi ako makahanap ng salita. May tumikhim sa likod namin at iyong babae na nasa counter.

"U-Uh tapos na po si Ma'am, Sir. Kayo na po. Pakilagay na po ang mga items." inikot ko na lang ang mga mata kay Lucian. Tuluyan na akong nabigo na talunin siya sa isang argumento. His lips twitched and he bent to put the items in the counter. I swallowed hard suddenly as I saw how his arms flex in his one single move.

Kaso mukhang hindi lang ako ang may ganoong reaksiyon nang umiwas ako ng tingin ay nakita ko ang ilang babae sa kabilang mga hilera ng pila na nakatunghay sa kanya. I shook my head. This! This is what the vibes his giving me. That I couldn't identify if I like it or not!

I can't be friends with him in this vibes his giving me. It was like I take the poison without thinking twice.

Buwan na ng Enero at isa ako sa magtatapos na mag-aaral kaya bahagyang abala ako ngayon sa eskuwela. Nang makauwi noong araw na iyon ay agad ko nang sinimulan ang huling proyekto para sa semestre na iyon. I only need to pass this projects, the remaining exams, the finals, and all the requirements then I'll finally have my diploma.

I can finally move the tassel in my right side. Sa kabila ng pagiging abala ko ay pinaghahandaan ko na rin iyong entrance exam sa Guillermo. That's one of the best university here in Isla Vagues. Matalino ako pero ayokong magsisi sa huli kapag nabigo ako na hindi makapasok roon.

I read some books to review for the entrance exam and also for our exam tomorrow. When the clock strike at ten, I closed the book and prepare myself to sleep.