Wind of Broken Souls (Isla Vagues Series #2)

Wakas

Thank you for reading until the last part! Even how many times I say thank you, I know it's not enough to express how deep my gratitude is. You don't know how a single things from you makes me smile and motivated. Alam kong hindi sapat ang salitang pasasalamat, so I will be passionate and write more stories for all of you as saying thank you for all of your support. Muli, salamat.

Wakas

I inhale a breath as my head resurface on the water. Hinilamos ko ang mukha na merong tubig. I messed my hair and the water drop in some parts of my body. Then I look around to find a specific built of a person. Nang bumagsak ang tingin ko sa dalampasigan at makita siyang nakaupo sa isang reclining chair ay mabilis na umangat ang sulok ng labi ko.

Hindi ko namalayan na ako na lang pala mag-isa ang lumalangoy rito. Umahon ng hindi nagpapaalam.

Ngumuso ako at dahan dahan na nagtungo papalapit sa kinaroroonan niya. She's holding a box with a gift wrapper covering it. Nakatalikod sa akin kaya hindi namalayan ang marahan kong paglapit.

My jaw clenched when the sunlight highlighted her well trimmed body. Her milk skin is glowing under the sun gracefully. Nakalugay ang buhok at marahang sinasayaw ng samyo ng hangin. I bit my lower lip when I saw how hot and perfect she is in her bikini.

Mabilis kong nilibot ang tingin. Wala namang tao sa parte na ito ng Isla Vagues at doon ako nakahinga ng maluwag. Damn, makakasuntok ako kung may nahuli akong titig na titig sa kanya. I wouldn't let her wear that kind of small cloth if there's a large crowd anyway.

That view is only for my eyes. Huminto ako ng mapansin na abala pa rin siya roon sa hawak na kahon. My forehead creased, I don't have any idea what is it. May nagregalo ba sa kanya?

Isang metro ang layo ko ng huminto sa harap niya. Her brown hair is resting until the middle of her back. It's storming in her back beautifully. Her olive orbs that were the reason why I easily get melt and become weak. Nakatuon ang mga iyon sa kahon at nagsisimula na akong magselos roon.

Ang katamtamam niyang kilay na nasa tamag arko, makapal na mga pilikmata, maliit na ilong na bumagay sa buo niyang mukha. Ang manipis niyang labi na nakaumbok ang pangitaas na bahagi. Her oval shape face that make me want to caress.

"What is that?" hindi ko na napigilan magsalita dahil nanabik na akong ituon ang atensiyon niya sa akin.

Napaigtad siya sa gulat sa biglaan kong pagsasalita. Namilog pa ang mga mata ng tumuon sa akin. She blink and she look so surprised that I become confuse. It's like she was caught.

Mabilis niyang binaba ang karton sa pangalawang reclining chair. Kitang kita kong namumula ang mukha niya.

"You startled me." she said in her soft voice. Tumabi ako sa kanya. I'm a bit distracting on her glow. Lalo na at ganito ang suot niya.

"What is it? Someone give you a gift?" kitang kita ko ang pagbabago sa itsura niya. Para bang kinakabahan.

"No. Umahon ka na pala. Ayaw mo ng lumangoy?"

"Iniwan mo ako. I thought you're just with me. Pagkaahon ko wala ka na."

"M-May tinignan lang naman ako rito saglit. Babalik rin ako sayo pagkatapos." she pursed her lips. Then my eyes fluttered down to it. The wind blew towards our direction. The cold breeze of air sweep across our body. It feels so nostalgic that I can't help but to remember everything.

"You're leaving already? Ang aga pa ah." ani Kuya ng mapansin na lumabas ako agad sa opisina ko ng mag alas singko ng hapon.

"I need to unwind." ngumisi siya sa akin.