Ahsen- bir sessiz çığlık [TAMAMLANDI]

bölüm 22

Bazen yağmur olmak ister insan ,
Yağmak ister sevdiğinin yüreğine.
CAHİT ZARİFOĞLU

"Emir beni nereye götürüyorsun. Bu yaptığına adam kaçırmak derler. İndir beni."

"Ahsen bir sakin dur. Ne kıpırdadın ama ya. Sabret indireceğim birazdan."

"Emir ben bir yere gitmek istemiyorum. Çabuk indir beni."

"Sana söyledim seni kaçırıyorum."

"Seni şikayet edeceğim."

"Hiç durma git et."

Emir omzunda Ahsen ile birlikte arabanın yanına geldi. Ahsen'i sırtından indirip ön koltuğa oturttu ve kemerini bağladı. O sırada Rıfat Bey de yanlarına geldi.

"Emir Bey benden istediğiniz bir şey var mı?"

"Yok abi sağol. Hadi sana kolay gelsin. Bizimkiler sana emanet."

"Rıfat abi kurtar beni. Bu manyak beni kaçırıyor."

Rıfat Bey gülmeye başladı. Karı koca acayip bir çifttiler.

"Ahsen hanım kusura bakmayın elimden bir şey gelmiyor."

"Abi öyle olsun. Ben bunu unutmam haberin olsun."

"Ne diyeyim canınız sağolsun."

"Ne yani cidden yardım etmeyecek misin?"

"Maalesef."

Ahsen şaka yapıyor sanmıştı ama cidden yardım etmeyecekti. Gerçi evdeki çalışanlar Emir'den korkardı. Malum tersi pisti. Ama yine de gözünün önünde birinin kaçırılmasına müsaade edemezdi değil mi? Ahsen sinirle ofladı. Emir arabaya binince, açtı ağzını yumdu gözünü.

"Eşkiya mısın sen? Bir şehir eşkiyası olmadığın kalmıştı. Psikopat adam çabuk indir beni. Bu vakitte adam kaçırıldığı nerede görülmüş."

"Tek mesele kaçırdığım vakit ise gece de kaçırabilirim bana hava hoş."

"Ya sabır. Böyle manyaklar hep beni mi bulur acaba? Bir de doktor olacaksın. Senin gibi doktorlara kaldıysak işimiz iş."

"Manyağım haklısın ama doktorluğuma laf ettirmem küçük hanım."

"Emir bak bu konuyu konuşarak halledebiliriz. Böyle bir mesele için adam kaçırıldığı nerede görülmüş? Hadi eve geri dönelim. Bak söz bir daha yapmayacağım. "

"Olmaz karıcığım seni bir defa kaçırdım geri dönüşü yok bu işin."

Ahsen Emir'in vurguladığı karıcığım kelimesi yüzünden gerildi. Bu adam ne yapmaya çalışıyordu. İşin acayibi cidden onun resmi olarak karısıydı değil mi? Allah'ım ben nasıl bir manyağın eline düştüm diye düşündü. Tamam kabul eskiden de manyaktı ama bu kadar da değildi.

Emir her zamanki gibi son sürat arabayı sürüyordu. Ahsen yol boyunca nereye gittiklerini sordu ama Emir cevap vermiyordu. En sonunda arabayı bir yerde park etti. Emir'in bu nev-i şahsına münhasır araba sürüşü Ahsen'i sinir ediyordu. Yine o hızla pat diye fren yapmıştı. Ahsen kemer olmasa cama yapışacaktı. Ama onu ve şu sürüş şeklini iyi bildiğinden her seferinde biner binmez o kemeri takardı. Yoksa sonu sinek gibi cama yapışmak olacaktı. Her ne kadar bunun için çabalamasada Emir'in hareketlerini iyi öğrenmişti.

"Emir niye buraya geldik?"

"Dedim ya karıcığım seni kaçırdım işte."

"Emir saçmalama. Burada ne yapacağız? Yanımızda eşyada yok. Telefonumda evde kaldı."