Ahsen- bir sessiz çığlık [TAMAMLANDI]

bölüm 14

Emir
______

Dedemin son söylediği bende şok etkisi yaptı. Hakan öğrendiyse az sonra tam kadro hepsi burada olurdu. Aslında normalde Hakan'dan gizlim saklım olmaz ama bu sefer durum farklı. Dört sene önce bize geldiklerinde Ahsen'i evdeki hizmetçi olarak tanıtmıştım. Hakan daha sonra defalarca kez evimize geldi ve bana Ahsen'i her sorduğunda ben bir bahane uydurup geçiştirmiştim. Yani Ahsen'in gerçekte kim olduğundan haberi yoktu. Şimdi gelince beni soru yağmuruna tutacak. Ayrıca bende seneler önce söylediklerimi düşünürsem tükürdüğümü yalamış olacağım. Hakan'ın gerçekleri öğrenmesi hiç hoşuma gitmedi. Ama bu saatten sonra yapacak bir şey de yok. Annemin zoruyla akşamki kına gecesine katılmayı kabul ettim. Akşama kadar da biraz sakinlik şuan en çok istediğim şey olabilir. Malum Ahsen ve sakarlıkları sayesinde güne hızlı bir başlangıç yaptım. Az sonra odamın kapısı çaldı.

"Emir, annen akşama bunları giymeni istedi."

"Sağol Aysel abla. Şöyle bırakabilirsin."

Aysel abla çıkınca annem ne yollamış bir göz gezdirdim. Tam da tahmin ettiğim gibi bir takım elbiseydi. Kolumdaki saate baktım daha akşama çok olduğundan şimdiden hazırlanmaya gerek duymadım. Sırt üstü uzanıp bir süre gözlerimi kapattım. Gözlerimi kapatınca gözümün önüne Ahsen'in gelinlikli hayali geldi. Bir süredir sürekli onu hayal eder olmuştum. Başta kabullenmek istemedim ama ben bu kıza fena halde tutuldum. Sessizce onu hayal ettim. Şimdi o gelinlikle ne de güzel olurdu ufaklık. Hayal kurmam çok da uzun sürmedi çünkü odaya birisi hızla girdi. Kim olduğunu tahmin etmem zor olmadı.

"Emir şimdi uyumanın sırası mı? Kalk çabuk tüm olanları bana anlat."

"Hakan iki dakika soluklansaydın ne bu acele?"

"Kusura bakma kardeşim de Yakup amca olmasa kardeşim dediğim insanın evlendiğini kim bilir ne zaman öğrenecektim. Bana bir açıklama borçlusun."

"Hakan boşuna tavır yapma hiçbir şey göründüğü gibi değil."

"Göründüğü gibi olmayan neymiş anlat da bizde bilelim abi. Mesela öncelikle senin gibi burnu düşse eğilip almayacak bir insanın niye seneler önce küçümsediği bir hizmetçiyle evlendiğini anlatabilirsin."

"Ahsen hiçbir zaman bizim evin hizmetçisi olmadı."

"Nasıl yani? Peki sen niye onu hizmetçiniz olarak tanıttın bize?"

"Beni iyi dinle çünkü bir defa anlatacağım. Aslında Ahsen babaannemin abisinin torunu. Dört sene önce dedesi ölünce başka ona bakacak kimsesi olmadığı için dedemler köyden alıp buraya getirdiler. Ahsen'in tek akrabası yurt dışında yaşayan amcasıymış. Dedesi ölünce kızı köydeki zengin birisine vermek istemiş ama Ahsen o zamanlar çok küçük olduğu için birde dedesi onu babaanneme emanet ettiği için babaannemler izin vermemişler. Amcası buraya gelmesini kabul etmek istemeyince babaannemde Ahsen bizim gelinimiz olacak demiş. Sende biliyorsun ki ailedeki tek erkek benim. İşte seneler önce bizi evlendirmeye karar vermişler. Babaannem Ahsen yirmi yaşına gelince düğünü yapacaklarını söylemişti. Tabi ben bunu duyunca Ahsen'e düşman oldum. Onun gibi bir köylü kızla evlenmek istemedim. Onun için siz geldiğinizde onu hizmetçimiz olarak tanıttım. İşte bu sene Ahsen yirmi yaşına girdi hatta yakında yirmi bir olacak. Okulunun tatile girmesini beklediler. Biraz da araya farklı olaylar karışınca düğün tarihi bizim beklediğimizden öne çekilmiş oldu."

"Anlayamıyorum ya hadi onu sevmemeni anlarım ama insan evleneceği kızı nasıl arkadaşlarına evin hizmetçisi olarak tanıtır? Yazık kıza kim bilir ne kadar da kalbi kırılmıştır."

"Hakan eskiyi kurcalamayı bırak. Anlattım işte sana. Ondan nefret ediyordum. Ayrıca o zamanlar Bade ile sevgiliydik ve sevgilime, bak bu benim evleneceğim kız diyemezdim."