Ahsen- bir sessiz çığlık [TAMAMLANDI]

bölüm 10

"Sevmek insanın kendi kendisini aşmasıdır."
                                OSCAR WİLDE

Emir
_____
Bir haftadır evde hummalı bir çalışma var. Nişanla alakalı tüm işlerle annem ilgileniyor. Benim her zamanki gibi evden işe işten eve hayatım geçiyor. Dün gece yine nöbete kaldım. Sabah sözde eve gelip dinlenecektim ama annemler sağolsun uyutmadılar. Evin içinde iş yapan bir sürü insan var. Bu seste uyumak pek de mümkün değil. Bu akşam küçük çaplı bir nişan töreni yapılacak.
Garip hissediyorum. Artık eskisi gibi Ahsen'den nefret etmiyorum. Nefret değil ama içimde garip bir duygu var. Eskiden ona dair hiçbir şey beni ilgilendirmezdi ama şuan dikkatimi çekiyor. Umarım bu aşk değildir. Söylediğim sözleri yutmak istemiyorum.  Yelkenleri suya indirdiğim an annem ben sana söylemiştim diyecek ve ben bunu duymak istemiyorum. Onun için bu garip duyguyu görmezden geliyorum.

Dün gece acile küçük bir bebek geldi. Bebek febril konvülsiyon geçiriyordu. Tüm gece onunla uğraştım. Şuan gerçekten çok yorgunum. Akşam ayakta nasıl duracağım hakkında hiçbir fikrim yok. Öğleden sonraya kadar yatakta boş boş yattım. Saat beş civarıydı annem odama girdi.

"Emir inanmıyorum sana. Sanki az sonra nişanlanacak olan sen değilsin. Oğlum kalkıp giyinsene üstünü."

"Anne ne acelesi var az sonra giyerim. Hem giyinmek dediğin ne ki, on dakikada hazır olurum."

"Hadi benim oğluşum kalk da hazırlan. Bak ben biliyorum sen ben gidince yeniden yatacaksın hadi kalk annem."

"Anne bana oğluşum demekten vazgeçsen iyi olur. Kaç yaşında adamım hala oğluşum diyorsun."

"E ama oğluşumsun ne yapayım. Ay Emir çok heyecanlıyım. Benim biricik oğluşum büyümüş de evleniyor. Emin ol senden heyecanlıyım."

"O konuda şüphem yok zaten. Ben heyecanlı olmadığım için benden heyecanlı olman gayet normal."

Annemin yüzü asıldı. Yanıma gelip oturdu. Yumuşacık ellerini elimin üstüne koydu.

"Oğlum niye böyle yapıyorsun. Bak sen şimdiye kadar Ahsen'e hep şartlı baktın ama bak bir defa şu düşüncelerinden arınıp ona baksan benim onda gördüğüm güzellikleri eminim sende göreceksin. Lütfen en azından onu sevmeyi bir kere dene. Onun o güzel kalbini görünce ben eminim sende onu seveceksin."

"Anne sevgi zorla olabilecek bir şey değil. Bu kız dört senedir benim burnumun dibinde sevebilecek olsam şimdiye kadar çoktan severdim."

"Peki sana bir şey sormama izin ver. Ona karşı hiç mi farklı bir şey hissetmedin? Ne bileyim onu görünce hiç kalbin hızlanmadı mı mesela. Yada ne bileyim bir defa da olsa onu kıskanmadın mı?"

"Belki birkaç defa kalbim hızlanmış olabilir ama bu neyi değiştirir. Ben hala onu sevebilmiş değilim. Bade'ye hissettiklerimi ona karşı hissedemiyorum."

"Oğlum zamana ihtiyacın var demek ki. Bence sen hala Bade'yi unutamadığın için böylesin. Kalbin bir defada olsa bu kız için hızlandıysa  bence devamı da gelir. Emir senden ricam Ahsen'i üzmemen. Bu kız şimdiye kadar çok zorluklar çekti. Bir de benim oğlum yüzünden üzülmesini istemem."

"Neyse anne hadi sen git artık bende hazırlanayım."

"Tamam hadi hızlı hazırlan bende Ahsen'e bakayım."

Annem odadan çıkınca bende üstümü giyindim. Her şey gibi kıyafetlerimi de annem ayarlamıştı. Siyah bir takım elbise hazırlatmıştı. Üstümü giyinip saçlarıma şekil verdim. En son parfümümü de sıktığımda hazırdım. Evlenme konusundan hiçbir arkadaşıma bahsetmediğim için arkadaşlarımdan kimse olmayacaktı. Evin bahçesinde küçük bir tören yapıp bitirecektik. Odamın kapısının çalmasıyla içeriye halamın kızı Nazlı girdi. Şuan burada en son görmek isteyeceğim kişi oydu. Nazlı seneler önce bana aşkını itiraf etmişti ama ben böyle bir şeyi istemediğimi söylemiştim. Kapıyı kapatıp iznimi beklemeden yanıma gelip oturdu.