The Man of my Dreams

17

Aral sa umaga, trabaho sa gabi. Iyan ang naging routine ko noong sumapit ang september.. pati na rin noong october. Ilang araw nalang ay anniv na namin ni Dave. Masyado na siyang naging busy. He barely call but I understand. Dumadami na ulit projects nila ni Kirsten at pinapagawa na rin ni Dave ang sarili niyang bahay. Ako rin naman ay busy sa pagaaral at online selling. Kelangan ko kasing mabawi ang nascam sa akin. I always blame myself for being so naive to my clients. I also lost my scholarship. May binabayaran na rin akong tuition ngayon dahil hindi ko na-maintain ang grades ko. I lost 5 pounds kaya sobrang nangayayat na ako ngayon. Hindi na kasi minsan ako natutulog or hindi kaya three hours sleep lang. Hindi ko na halos naalagaan ang sarili ko at wala rin si Dave. Pero you should be the one taking care of yourself, Charmira. Sa una lang mahirap, 'yun ang sinasaisip ko. Kinakaya ko lagi.

"Happy Anniversary love! I missed you so much." I kissed his cheek. We're on our way to Tagaytay. Kung saan nagsimula ang lahat. Parang kailan lang, ngayon kasama ko na siya sa hirap at ginhawa.

"Grabe parang kailan lang patay na patay ka sa 'kin." I rolled my eyes at him. "Happy Anniversary mahal, sa marami pang taon na pagsasama." He leaned so he can give me a kiss.

Last minute plans ang pag-unwind namin sa Tagaytay ngayon dahil wala talaga kaming plano. Biglaan din ang pagkikita namin dahil we both taught we won't make it due to our heavy schedules. We both cleared our schedule for this day. Wala akong regalo dahil ayaw niyang gumastos ako for him pa.

"So how's your shoot last week, love? Big endorsement 'yun 'no?" I gladly asked.

"It's fine babe. Maganda sa Isabela at nakakapagala rin kami kapag free time." He calmly said. "Sorry If I don't call often. Minsan kasi ay cinoconfiscate ni Direk ang phone namin for us to focus." He scoffed.

"No! It's okay. I'm also busy rin kaya okay lang." Ngumiti ako altough prinomise niya na everyday niya ko icacall.

"My love, you continue to lost weight. What did you do when I left?" Napayuko ako sa sinabi niya. I also don't know what happened. Hindi ko na naalagan ang sarili ko.

"Sorry.." I said.

"I don't need that. I need you to take care of yourself." Inilapit niya ang upuan niya sakin bago ako akbayan.

"Oo na taka mo nalang ako sermonan okay? Kakain ako ng marami today, don't worry." I arched a brow.

"Okay. Araw araw dapat." He kissed my jaw.

"Love alam mo ba, sobrang stress na ako sa finals ko." I started to rant after we ordered. He was listening genuinely kaya patuloy lang ako. "I also resigned as-" I stopped when he signed me a wait sign because someone called. Pasimple kong nasipat 'yon at ofcourse, si Kirsten 'yon. Malapit.. na malapit ng maubos ang pasensya ko. Even on our special day? That fucker.

"Hello?" He answered. Siguro ay 'emergency' dahil napakunot ang noo niya. Tumungo nalang ako for him not to notice that I'm getting upset. Kumanta kanta pa ako para mawala ang inis ko.

"Okay, I'm on my way." My lips parted. Uhm it's our anniversary? Kaya pala niyang ipagpaliban ito. Suminghal ako para malaman niyang nainis ako.