Bulut'un o anki sarılmasından sonra büyük bir şok yaşasamda kendime geliyorum. Saat geç olmaya başlıyor ve benim ilerleyecek yolum var.
Orada sarıldıktan sonra ayrılırken eve geçiyorum ve eve geçtiğimde bana mesajları atması için dua ediyorum.
Yolda duam kabul olmuş olacak ki ard arda birkaç mesaj geliyor.
"Yaşımı söyliyeyim bari annen sorunca ortada kalma 27 yaşındayım."
"Ve bir şirkette Ceo olarak çalışıyorum.
Soyadım da Akan . "
"Başka bir şey olursa bana yazarsın :) "
Okuyunca " teşekkür ederim " yazıp bırakıyorum.
Eve giderken Bulut'un biraz ukala olduğunu ve aynı zamanda da bir Ceo olmasını düşünüyorum.
Ukala çünkü annemin soracağı her şeyi önceden tahmin etmesi sinirimi bozuyor .
Bu ukalalık olmayabilir ama yine de ben öyle diyorum. Hıh !
Ve Ceo , eğer ders çalışıyorsa nasıl Ceo oluyor ? Hemde bir şirkette.. hangi şirkette ?
Acaba ders çalışacağım, derken şirketle alakalı bir şeyi mi çalışıyordu ?
Az buçuk bunu düşünerek , yolun geri kalanında şarkı dinleyerek geçiriyorum.
Bir de ipekböceği olayı var tabi ki.
Ben bu ipekböceğini ne yapacağım ?
Daha önce bir sürü insana sarıldım. Bu sarılmaların hiçbirinde çıkmadı şu böcek ama Bulut'a sarılırken çıktı .
Belki de beni tebrik eden ilk ve tek kiş olduğu içindir ?
Aa , tabi olabilir. Yoksa aklıma saçma sapan bir şey gelmemişti tabi ki...
Senin geldi mi ?
Yok canım daha neler...
Ben kendi kendime böyle konuşurken istemsiz elimi karnıma koymuş ipekböceğini düşünüyorum.
Seni bir yakalarsam !
Git kırında , bahçende ipeğini yap arkadaş neden benim karnıma giriyorsun ?
Ben sinirle karnıma bakmaya çalışırken bir çocuk bana değişikçe bakıyor.
Kafamı kaldırıp gülümsediğimde ve el salladığımda yanıma geliyor. Annesi onu tutsa da hafifçe baş sallayıp sorun olmadığını anlatıyorum .
" A-abla , ne yapıyorsun ? "
" Karnımdaki ipek böceğine hesap soruyorum."
Gözlüklerini yukarı iterek bana bakıyor.
" Karnında b-bir ipekböceği mi var ? "
" Evet . Çok garip bir şekilde çıktı . Neden çıktı diye soruyorum . "
" Nasıl ç-çıktı ?"
" Benim bir arkadaşım var. Yeni arkadaş oldum onunla. Ona sarılınca bu ipekböceğini hissettim."
"B-bence onu sevmişsin. Ben ne zaman k-kelebek görsem benimde karnımda ipekböceği oluyor."
" Peki nasıl hissettiriyor ? " diye soruyorum bu sefer.
Tombiş , bembeyaz parmaklarını karnıma getirip hafifçe üstünde gezdiriyor.
" İ-işte böyle."
" Demek ki ikimizde güzel şeyler sevmişiz."
Kocaman gülümseyerek beni onaylıyor ve çoktan yanımıza gelmiş olan annesine gülümseyerek bakıyor.
Annesi bana bakınca gözlerinin dolu dolu olduğunu görüyorum.
" Anlamışsındır ki kızım down sendromlu ilk defa ona korkmadan veya acımadan bakan biriyle konuştu. Bu yüzden çok mutlu teşekkür ederim."
