My Blood

Chapt 11|Blood Running in my Vessels

Isang linggo ang inalagi ni Shane sa hospital . Hanggang sa makalabas ito ng tuluyan. Wala siya sa libing ni Mitch at ganu'n din siya sa libing ng kaniyang mga magulang.

He cry silently to release his emotion. He did'nt accept what happen to her girlfriend. And also to his parents.

Pero ng makalabas si Shane. Nagipon ito ng lakas. Una niyang dinalaw si Mitch kung saan ito nilibing dala-dala niya ang bulaklak at nag sindi ng kandila.

He gave all his emotion na 'di niya naibuhos nu'ng libing nito.

May mga luha parin sa mga mata niya habang nasa harap siya ng puntod ni Mitch. Hindi niya inaasahan na mangyayari 'yun sa pamilya niya at sa babaeng mahal niya.

Sunod naman niyang dinalaw ang mga magulang. Kahit na hindi niya matanggap ang masaklap na ugali at mga pag patay nito ay dinalaw parin niya ito. At pinagsindi ng kandila.

He pray for them na sana matahimik na at maging mapayapa ang pagkamatay ng mga ito.

Umalis na ito sa harap ng puntod ng kaniyang mga magulang na may mga luha sa mata.

(Naglalakad palayo)

He stop walking and look up the sky. He make a little bit smile and say "l can do all his best to change his life as well." Then continue to walking.(Nakapamulsa pa)

Habang papunta siya sa kaniyang kotse ay biglang bumuhos ang malakas na ulan. Kasunod ang pag kidlat at kulog. Medyo kadiliman na ng paligid.

He think because of his sadness the sky was crying to be with him.

Mabilis na tumakbo si Shane sa kotse niya. Nanginginig pa ito ng pumasok sa sasakyan dahil sa lamig. Hindi muna ito umalis at sandaling pinahina ang ulan.

Di' niya inaasahan ang kaniyang nakita. Sa 'di kalayuan ay tila isang babae ang noo'y nakatayo. Nakaitim ito at hindi niya maaninag ang mukha.

He feel something wierd. No air but the shadow is waiving slowy na parang may hangin. He feel afraid and nervous. He widely open his eyes to clarify the shadow. And when the shadow move its disappeared and lost his to sight.

Natakot si Shane at nag drive paalis. Malakas parin ang ulan na may pag kulog at kidlat. Dumirtso si Shane sa isang coffee shop para humigop ng mainit na kape.

Nakatanaw lamang ito sa labas habang pinapanood ang pag bagsak ng ulan.

The rain was falling from the sky. That rain is full of sadness. The background is so dark because of the sad sky. He saw a big droplets of water falling down the floor and bouncing slowly reflect in his eyes. He remember all memories about Mitch not his parents.

Ng biglang sumingit ang waiter. He saw the face of waiter smiling at him. And he smile too.

"Uhh sir ito na po yung kape nyo." hawak nito ang order niyang isang tasang kape.

"Salamat." tugon ni Shane.

At muling binalik ang tingin sa labas. Matagal siya sa coffee shop. Hanggang napatingin na lamang siya sa relo niya. Alas kwatro na ng hapon. Kaya mabilis niyang inubos ang kape at umalis.

Sumakay muli ito ng kotse at nag drive pauwi. Lumampas siya sa kanto kung saan dapat siya liliko. At nag tungo sa St. John's Church at taimtim na nag dasal.

At muling umalis para umuwi. His house that full of memories and sadness. About his parent. And when he go inside he saw some picture of his parent. Their smile and lovable face na biglang nagbago.

Kaya tinanggal niya ang mga ito. Lahat ng alaala niya sa mga magulang ay pilit niyang kinalimutan. Dinala niya lahat sa likod-ang mga alaalang iyon at sa isang malaking drum ay sinunog niya ito lahat-lahat.

He watch some pictures burning.bAnd turn it into a dust. No detail or color, no face of their parent smiling at him. And the dust blow away by the air away from him.

Matagal bago niya nasunog lahat. At ng matapos sa pagsusunog ay nabaling ang tingin niya sa kapit bahay na 'di niya alam ay tutulungan pala siya.

He feel something about the old man but he's wrong. He did'nd expect that the old man help him to the save from his parent.

Kaya nagpasiya ito na pumunta sa harap ng bahay ng matanda at ng sindi ng kandila. Lumongkot ang mukha nito habang nakatingin sa bahay.

"I'M SORRY!...

Muling bumalik si Shane sa kaniyang bahay. Tila isang malungkot na mansion na ang bahay ni Shane. Mag isa lamang siya sa bahay. Walang kasama. Hindi niya naman gusto kumuha ng katulong dahil gusto niya mag isa lamang siya.

He spent his time to stay indoor. He lying in his bed, wash his body and eat . 'Yan lang lagi ang ginagawa ni shane everday he woke up.

Dahil sariwa pa sa kaniya ang lahat ng nangyari. Kaya dahil 'dun ay naging mailap na siya sa mga tao. Kapag lalabas ng bahay ay laging nakacap at hoody jacket na black. Nahihiya kasi siya na sumbatan siya ng mga tao dahil sa mga magulng niya.

He feel out of place, no one can like him to see walking in sligo street of what he do outdoors.

Isang gabi nakahiga lamang si Shane. Nag bukas siya ng fb at hindi niya nagustuhan ang kaniyang nakita . 12 na lang ang mga friends niya dahil in-unfollow na siya ng iba.

Sa Twitter at Instagram naman ay 5 na lang ang natira. Sa takot nito sa kaniya. Kahit na wala siyang kinalaman.Pero konektado parin siya dahil magulang niya ito.

May ibang nag post at nakatag siya. Na kung ano ang puno ganun din daw ang bunga.

Mas nalungkot si Shane at in-ignore na lang ang sinabi sa post. Mga ilang segundo pa lamang ay ang dating 12 friends sa Fb ay naging 10 na lamang.

Kaya tumigil na sa pag gamit ng cellphone si Shane. At bumaba na lamang para kumain.

Pero tila wala siyang gana kahit na hindi pa siya kumakain. Kaya kumuha na lamang siya ng isang bote ng heiniken at ininom ito sa sofa. Habang nanonood ng tv.

Madilim ang buong paligid. Dahil nga sa ayaw ni Shane na may makaalala sa bahay nila. Kaya sa kwarto niya lamang ang may ilaw.

Naubos na ni Shane ang isang bote ng heiniken. At muling kumuha ng dalawa pa.Tila nakakaramdam na siya ng hilo at pagkalasing pero binalewala niya lamang ito. At nagpatuloy sa pag inom

Hanggang sa maisipan niyang mahiga sa sofa. Kaniyang kinuha ang cellphone para magbukas ulit ng fb. Pero nawalan na siya ng gana at permanenting in-off ang kaniyang cellphone.

Pero laking gulat niya ng may nakita siyang anino sa screen ng cellphone niya.

Nagulat si Shane at binuhay ang cellphone pero wala naman. Kaya muli niya ulit in-off at nandoon nanaman ang anino. Tila anino na hugis babae ang nakatayo sa uluhan niya.

Naka itim lamang ito. At nakatayo sa uluhan niya. Nag nagre-reflect sa screen niya. Dahan-dahan niyang binaling ang ulo niya sa uluhan pero wala naman.

Kaya pagbalik niya ng tingin sa screen ay nandu'n nanaman. Kinikilabutan na si Shane. At bigla na lamang may naramdaman siyang parang malamig na hangin sa paanan niya.

Dahan-dahan niyang tininganan ang paahan niya pero walang tao. Tila kinikilabutan na siya. At nagmadaling umakyat sa kwarto niya.

Naiwan niya ang cellphone sa sofa. At doon nga'y nagreflect muli ang anino. Tama nga na nasa uluhan niya ito kanina pa na nakatayo.

Hanggang sa mawala ito. Sa kwarto ni Shane ay 'di nito makalimutan ang nakita niya sa cellphone. Tila nag flash sa isipan niya ang itsura ng anino.

Kinusot nito ang mata at umiling para mawala ang naiisip. Tila kaiisip lamang ito ng kung ano-ano kaya niya nararanasan ang mga ganito.

Ipinikit na lamang niya ang mata. At pinilit na makatulog para makalimutan na nga ang nga guniguni. Para makapag pahinga na ng tuluyan.