My Blood

Chapt 16|Bad Feeling

Shane's POV.

I feel the sunlight thruogh my face. And i heard the sounds of the bird outside. I think its early in the morning. So l slightly  open my eyes while deep sigh.  l see the beautiful morning outside to make me a little bit smile.

But i remember the girl inside. May tinulungan nga pala ako'ng babae. Nakalimutan ko ang oras kagabi na nakatulog pala ako dito sa sahig. Dahil na rin sa pagod ko at lamig na rin. Napaka lakas rin ng ulan kaya medyo masarap matulog.

Kaya pagbangon ko ay agad kong tinungo ang kwarto. . Kung saan nandu'n ang babae sa loob. I just want to know kung ok na ba siya. Dahil lumipas na ang magdamag.

Sa tingin ko naman nabawasan ang lagnat niya ng punasan ko siya. Kaya may possible na gunaling siya ngayon. Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko kung bakit ko siya tinulungan. Ang gaan ng loob ko na tila kumakalma ako sa mga tingin niya. Pero isa lang ang iniisip ko. Naalala ko sa kaniya si Mitch.

'Yung mga mata niya na parang nangaakit. 'Yung mga labi niya na nagpapainit sa akin. At 'yung maamo niyang mukha. Mukha ng taong walang masamang intensyon.

Pag bukas ko ng pinto. Nakita ko siya na nakahiga. Hindi pa siya tuluyang nagigising. Kaya nilapitan ko siya. Pero sa mukha niya lamang ako nakatingin. At hinawakan ko ang kaniyang nuo. Gusto ko malaman kung wala na ba siyang lagnat. Naramdaman kung wala na nga dahil hindi na siya mainit. Kaya napangiti na lamang ako at napabuntong hininga.

"Haaaaaaay..."

"Buti na lang OK na siya."

"Mga ilang oras na lang magigising na siya."

"I dont know kung ano ang iisipin niya."

"Alam ko'ng matatakot siya dahil kilala niya ang tunay ko'ng pagkatao."

"Sino ba namang di' makakakilala sa isang criminal."

"Pero ipag sasantabi ko muna iyon."

"Hangga't di pa siya nagigising.Aalagaan ko muna siya."

"At sa oras na magising siya."

" Sige."

"At hahayaan ko siyang umalis mag isa."

"Pero paano kung mag sumbong siya sa mga pulis?"

"Haaaaaay..."

"Hindi maiiwasan 'yun."

"Ikaw ba bang magising sa isang bahay kasama ko."

"Pero kahit na mag sumbong siya."

"Sigurado rin pala wala na ako dito."

"Dahil sa oras na umalis na siya wala na rin ako dito."

After awhile i decide na lumabas na at maghanap ng makakain. Kaya tinungo ko ang kusina baka may mahanap pa akong pagkain dito.Wala ako'ng balak na bumalik sa bahay dahil alam ko. Nag babantay pa sila doon. Dahil sa ginawa ko mukhang mainit ako sa mga pulis. Kaya pansamantala o pansamantagal, dito muna ako. I spent my whole time or whole life to hide from them. There's a time para sumuko at pagbayaran lahat ng kasalanan ko but not now.

I need to change  my life first. Babaguhin ko muna ang sarili ko bago ako sumuko. Ayokong maging baliw habang hinuhuli nila. I know my oras na nararamdaman ko 'yun. At lumalabas lamang iyon pag nakakaramdam ako ng galit. Kapag naririnig ko ang salitang pumatay.

Sa tigin ko ilusiyon lamang ito. Dahil kung ano-ano inisip ko lately.

Pero magagawa ko ito. Malalampasan ko ang kakaibang pakiramdam na ito. Sisimulan ko ito malayo sa mga tao. Para wala ako'ng masaktang ibang tao.