Zawgi
ေန႔တိုင္းဒီလိုပဲရံုးသြားလိုက္ ေဆးခန္းသြားလိုက္ျဖင့္
လည္ပတ္ေနေသာ္ျငား ဒါလင္ကေတာ့တစ္ရက္ႏွစ္ရက္
ၾကာမွျပန္လာတတ္သည္ေလ။
ဒီေန့လည္းအိမ္ျပန္ေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ဗိုက္ထဲကဟာတာတာေၾကာင့္ ေခါက္ဆြဲခ်ဥ္စပ္ကိုသာျပဳတ္စားလိုက္မိသည္။
ၿပီးတာနဲ႔ဆရာဝန္ေလးေပးထားတဲ့ေဆးကိုေသာက္၍
ဒါလင္ျပန္အလာကိုေစာင့္ေနေသာ္ျငား ေမွာင္ရီပ်ိဳးလို႔
အခ်ိန္ေတြကအေတာ္ပင္ၾကာလာေလသည္။ သို႔ေသာ္ျငား ဒါလင္၏အရိပ္ေတာင္မျမင္ရေပ။
ဟိုဘက္အိမ္ကဆူဆူညံညံအသံၾကားတာေၾကာင့္ ဝရံတာကေနၾကည့္မိေတာ့ ဒါလင္ကကင္ထယ္ေယာင္းေဘးမွာ
ကင္ထယ္ေယာင္းကိုသာ အရိပ္တစ္ၾကည့္ၾကည့္ၾကည့္ေန
ေလသည္။ ရင္ထဲကတိုးထြက္လာေသာနာက်င္မႈကို
လစ္လွ်ဴ႐ႈကာ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ေပၚ ကန္႔လန္႔ျဖတ္လွဲျခလိုက္ေလသည္။ သူထပ္ၿပီးငိုမေနျခင္ဘူးထပ္ၿပီး
နာက်င္မေနျခင္ဘူး ထံုေနတဲ့ႏွလံုးသားကအေရထူ
ေလာက္ေအာင္နာက်င္ခဲ့ၿပီးၿပီမို႔လို႔..။
အက္ကြဲေျခာက္ေသြ႔လာေသာ လည္ေခ်ာင္းကိုခပ္ျဖည္း
ျဖည္းထိေတြ႔ကာ ေအာ္ဟစ္လိုက္ခ်င္ ေသာ္ျငား အာေစး
မိထာေနသလို ဘာသံမွထြက္မလာေျခ။နားထင္စပ္ကေန
စီးက်လာေသာမ်က္ရည္အခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ႏွာပိတ္သြားေလ
သည္။ အနည္းငယ္ သက္သာလို သက္သာျငား အိမ္ေအာက္ထပ္ကဘားဆီသြားကာ ဝိုင္ကိုေဖာက္၍
ေသာက္လိုက္မိေလသည္။
အူေတြျပတ္သတ္သြားသလားထင္မိရေအာင္ နာက်င္မႈက
ရင္ဝသို႔တိုးလာေလသည္။ ဝမ္းဗိုက္ထဲကနာက်င္မႈက
ပါးစပ္ကထြက္က်လာသည္ေလ။ ေသြးေတြအေတာ္ေလး
ထြက္လာေတာ့ နာက်င္မႈကလည္းအေတာ္ပင္စိုးလာေလသည္။အစာအိမ္ကြဲထြက္သြားသလာထင္မိေလာက္ေအာင္ပင္
လူဟာလည္းၾကမ္းျပင္ေပၚတြင့္ထြန္႔ထြန္႔လူးေနမိသည္။
အ.ေဝါ့.အ
ဆရာဝန္ေလးေျပာခဲ့တယ္ ဝိုင္အယ္ကိုေဟာပါတာလံုးဝ
ေသာက္မရဘူးတဲ့ၿပီးေတာ့ သူေခါက္ဆြဲခ်ဥ္စပ္ေတြ
လည္းစားထားမိသည္။ နာက်င္ၿပီးစုတ္ျပတ္သတ္ကာ
ေသြးေတြအန္ေနသည္ကို သူကိုယ္တိုင္လည္း
ေၾကာက္ရြံ႔သည္။ ပထမဆံုးဖုန္းေခၚခ်င္မိတာကဒါလင္
ရယ္။ သို႔ေသာ္လည္းဝင္သာဝင္ကာ မကိုင္ပဲေနေသာ
ေၾကာင့္ထပ္မံေခၚဆိုေသာ္ျငားလည္း အရင္နည္းအတိုင္း
ဝမ္းဗုိက္ထဲကနာက်င္မႈအျပင္ ေဒါသကပါပါလာေလသည္။ ဆရာဝန္ေလးဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ခ်က္ျခင္းကိုင္လာ
ေလသည္။
