Zawgi
"တကယ္ပဲ ထယ္ေယာင္းက တို႔ကိူဝိုင္ေသာက္ေစခ်င္မွန္း မသိဘူး ထယ္ေယာင္းက တို႔ေဝဒနာကိုသ္ိေနတာေတာင္
အဲ့လိုလုပ္ရက္မယ္လို႔ ထင္မထားဘူး...ဟင့္"
မ်က္ရည္ေတြေပါက္ခနဲက်ကာ ငိုေနသည့္ ေဂ်ာင္ဟိုေဆာ့က အစ္ကို႔ရင္ခြင္ကိုမွီရင္း ခပ္ယဲ့ယဲ့ေျပာလာေသာေၾကာင့္သူလိုက္မမွီေတာ့ေပ။ဘာေဝဒနာလဲ သူကဘာကိုသိရမွာလည္း။
"ခင္ဗ်ားေျပာေနတာေတြတကယ္နားမလည္ဘူး ဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
မ်က္ရည္ေတြကိုဖိသုတ္ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းကို ၾကည့္ကာ ဟက္ခနဲ ရယ္လိုက္မိသည္။သို႔ေသာ္ပါးျပင္ေပၚကမ်က္
ရည္ေတြက ေလ်ာ့မသြားေပ။ စိတ္ျခထယ္ေယာင္း ဒါလင္ကိုတိုင္ မင္းကို ေမာင္းထုတ္ေအာင္လုပ္ေပးမွာ။
"ဘာလိုဝိုင္ေတြကိုေသာက္ေစခ်င္မွန္း သိပါတယ္ ဒါလင္ရဲ႕ေယာက္်ားျဖစ္ေနလို႔မဟုတ္လား တကယ္ေတာ့ေလ ထယ္ေယာင္းကတို႔ထက္ ဒါလင့္ဂ႐ုစိုက္မႈကို ပိုရတဲ့သူပါ တကယ္ေတာ့ အဲ့လိုမလုပ္သင့္ပါဘူး တကယ္ဆိုတို႔က
ဒါလင့္ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ မင္းကိုလက္ခံေပးေနရတာ"
"ဟန္နီတိတ္ေနာ္တိတ္ မငိုနဲ႔ေတာ့ ေနမေကာင္းျဖစ္မယ္ ဟန္နီမလုပ္တတ္မွန္း ဒါလင္သိတာမို႔ ရၿပီေနာ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး"
ဒါလင့္ရင္ခြင္ထဲမွာသာ ျပံဳးေနလိုက္မိသည္။ ကင္ထယ္ေယာင္းေရ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း မင္းကအငွါးကိုယ္ဝန္ေဆာင္သူ သာသာပဲ ျဖစ္သြားမွာ အဟက္...။
လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္သာ ဆုတ္ထားမိသည္။
ေဂ်ာင္ဟိုေဆာ့ဘာေတြေျပာေနလဲ သူမသိေပ သို႔ေသာ္
သူ႔ေ႐ွ႕ကျမင္ကြင္းကေတာ့ သူ႔ကိုခါးသက္ေစသည္။ အစ္ကိုကတကယ္ပဲ အစကေနအဆံုးထိ ေဂ်ာင္ဟိုေဆာ့ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာ သူကသာ အလိုက္ကမ္းစိုးမသိ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္ျဖင့္ လက္ထပ္ပစ္ခဲ့တာ။ တကယ္ပဲ ဘယ္ဘဝက ဝဋ္ေႂကြးေတြ ဆပ္ေနရလဲ မသိေျခ။တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ရီလာေလသာ ႏႈတ္ခမ္းကိုသာ ဖိကိုက္ကာေတြးေနမိသည္။ သူလိုေနခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔က္ုိ
ေပြ႔ဖက္မည့္သူက မည္သူမွမ႐ွိဘူးဆိုတာ..။
