We'll Get Through This, Together | Clexa #TheWattys2020

Week One

[Selamlar!! Yeni Clexa kitabıma hoş geldiniz! Başlamadan önce şunu söylemeliyim ki henüz kitap bitmedi ve çok yazamadım. Bu yüzden bölümler biraz düzensiz gelecek. Haftada 6 gün yaklaşık 50-60 saat gibi bir ders programım var bu yüzden yazmaya vaktim maalesef pek olmuyor. Ama sizi kitapsız da bırakmak istemedim. Umarım güzel bir hikaye olur iyi okumalar diliyorum ve her zamanki gibi yorumlarınızı bekliyorum :) ]

[Bu arada.. Supercorp okurlarıma sesleniyorum; Dizi 6. sezonda final yapıyor duymuşsunuzdur. Moralinizi bozmayın çünkü ben Supercorp'u henüz bırakmayı düşünmüyorum! Yani kitaplar gelmeye mutlaka devam edecek.]

Clarke bacağını tutarak gözlerini açtı. Yavaşça doğruldu ve bacağındaki yaranın acısıyla dişlerini sıktı. Etrafına baktığında bir çeşit mağaradaydı.

"Madi?"

"Octavia?"

"Raven?"

"Bell?"

"Anne?"

"Kimse yok mu?!"

Clarke yanındaki taşlarla çevrili çemberin ortasındaki odun küllerine baktı. Daha çok soğumamıştı. Hatırladığı son şey Arkadia'da Raven ve Octavia ile muhabbet ettiği, sonra Bellamy yanlarına gelince Octavia ve ikisinin kavgasından kaçmak için annesinin ve Madi'nin yanına gittiğiydi.

Ses gelince gözlerini kapatıp tekrar yattı.

"Uyanmışsın. Güzel."

Clarke tepki vermedi. Tepkisiz ve soğuk sesin ardından ayak sesleri Clarke'a yaklaşmaya başlamıştı.

"Eğer sana zarar verecek olsam gözlerini açmaya fırsatın olmazdı. Zaten çoktan ölmüş olurdun."

Clarke kararsızlıkla gözlerini açtı ve yavaşça doğrulup karşısındakine baktı. "Sen de kimsin?"

"Tanımadığım insanlara kendimi tanıtmam." Elindeki odunları bıraktı ve çembere yerleştirip ateş yaktı.

"Bende."

"İyi, o zaman böyle devam mı?"

"Ne olduğunu anlatacak mısın?"

"Bilsem anlatırdım. En son ormandaydım. Sonra, buradayım."

"Burası neresi?"

"Ormanları iyi bilirim. Ve söyleyebileceğim tek şey, burasının neresi olduğu hakkında en ufak bir fikrim bile yok. Hava çok soğuk değildi, buz kalıntıları yoktu. Azgeda yakınlarında değiliz. Hiç bilmediğime göre.. Muhtemelen şu havadan gelenler? Skaikru? Onların çevresinde olmalıyız."

Clarke ayağa kalkmayı denedi. Karşısındaki sessizce bir süre izledi. Clarke'ın acı dolu sesleri mağarayı doldurmaya başladığında konuştu.

"Bence daha fazla zorlama."

Clarke ona bakan soğuk yüze baktı. "Daha önce Skaikru çevresine gitmiştim. Eğer ormanda gezecek duruma gelirsem ikimizde kurtuluruz."

"Ne yapmam gerekiyor?"

Clarke yaraya baktı. "Önce su lazım. Temizlemek için. Sonra bir şeyle yaranın tepesinden bacağımı bağlayacağım ve pansuman yapacağım. Onun içinde kanı emecek bir şeyler lazım."

"Hekim falan mısın? Yani, sakat kalmazsan iyi olur."

"Ne yaptığımı biliyorum. Yardım edecek misin?"

Karşısındaki ayağa kalktı. "İyi, bekle."

Clarke ateşle ısınırken diğerinin gidişini bir süre izledi. Biraz uzaklaştıktan sonra belinden telsizini çıkardı.