Gecemin Gündüzü

Bölüm 3-SEN BENİM CANIMI ALIYORDUN ADAM.

Yıllardır bizi terk eden babam şimdi karşımdaydı. Yaptığı herşeyi bir yana bırakıp utanmadan karşımıza çıkıyordu. Peki ben babamı hala seviyor muydum ? Bilmiyorum. Yaptığı bu kadar şey , bu kadar canımı yakması.. Onu asla affetmeyeceğime yemin etmiştim. Ben o geç silmiştim onu. Her fotoğrafı özenle elime alıp , onu kesmiştim. Tüm hatıralarımı da o gece silip atmıştım. Canıma kıymaya kalktığımdan haberi var mıydı ha?

Ben onun yüzünden ölüyordum. Ama bunu hiç umursamayarak yüzsüzce çıkıp geliyordu. Hayır baba. Sen benim için yoksun artık. Benim bir babam olmadı hiç. 'Canım kızım' deyip sımsıkı sarılan bir babam olmadı hiç. Hiçbir özel günümde yanımda olmadı. 5 seneden fazladır doğum günlerinde yoktu, mezuniyet törenimde yoktu.. Benim için her özel olan günde yoktu. Şimdi de babalık yapıp geliyor muydu ?

Hatıralar bir bir gözümün önüne geldi.. Her gece Allah'a bana babamı geri getirmesi için yalvardığım günler geldi aklıma. Burnumun kemiği acıyla sızladı. Boğazımda bir yumruk hissettim. Sanki anılar beni esir almıştı. Bu kadar şeyi unutmamı mı söylüyordu şimdi ? Nasıl düşünebilir benim hiçbirşey olmamış gibi boynuna atlamamı ? Sen benim canımı alıyordun adam.

.

. "Kızım"

"Sakın bana kızım deme! Sen babalık yapamadığın kızının seni sevmesini bekleme anladın mı ?!"

"Beni sevmeni beklemiyorum. Biliyorum çok yaktım canınızı , çok kırdım sizi.. Ama inan çok pişmanım kızım. Anneni ve seni çok özledim . Artık bitsin bu hasret. Hadi gel babanın kollarına. "

"Asla!! Sen yarattın bu hasreti! Sen bir kadın için herşeyi herkesi bırakıp gittin. Beni baba. Beni. PRENSESİNİ BIRAKIP GİTTİN.."

"Çok pişmanım kızım affet beni. Tekrardan eskisi gibi olabiliriz. Herşeyi unutup yeni bir başlangıç yapabiliriz. Tekrardan benim küçük prensesim olabilirsin kızım."

" Aç gözünü artık! Karşında küçük saf kız yok ! Hani şu bırakıp gittiğin küçük prensesin... Ama o prenses sen gittikten sonra öldü. Çünkü onu bir prenses gibi seven kralı bırakıp gitmişti onu. Hemde bir cadı için.."

"Yapma böyle canımı yakıyorsun kızım. Ben seni her zaman çok sevdim. Hep kalbimdeydiniz siz.. "

"Bu kadar yalan yeter!! Git çabuk bu evden. Daha fazla yüzünü görmek istemiyorum senin .! "

"Beni annen kabul etti eve kızım. Artık hepberaber yaşayacağız. Tıpkı eskisi gibi. Lütfen sorun çıkarma bebeğim."

"Ne ! Şaka mısınız siz ya ?? Asla seninle aynı evde yaşamam ben tamam mı eğer sen varsan ben yokum açık ve net !!"

Deyip kapıyı sertçe çarparak çıktım evden. Yolda ağlayarak yürürken boş bir banka oturdum. Tüm olanları düşünüyordum. Annem nasıl böyle bir şeyi kabul etmişti hala inanamıyordum. O adamı nasıl tekrar eve alabilirdi ..

"Oo bizim küçük kızımız da buralardaymış. "

" Senin burada ne işin var ?" Dedim elimin tersiyle göz yaşlarımı silerken.

" Buralar benim mekanım. Öğrenmen zaman alacak sanırım. Buralar benden sorulur. Ve şimdi söyle bakalım sen burada ne yapıyorsun ?"

"Neden merak ediyorsun?"

"Sorduğum sorulara cevap alamazsam sinirlenirim bunu unutma."

"Peki. 4 yıl önce bizi terk edip başka bir kadınla evlenen babam şimdi çıkıp geliyor. Ve annem de onu evimize alıyor. Artık bizle yaşayacağını söylüyor. Ne kadar vahim bir durum değil mi ? Acımalısın bana. "

" Şuanda nerede kalacaksın ?"

"Bilmiyorum ama o eve geri gidemem. "

" Eğer izin verirsen..."

"Tabiki hayır . Senin evine asla gelmem."

"Gelseydin belki keyfin yerine gelirdi. Eğlenceli şeyler yapabilirdik mesela."

Pis pis sırıtıp bana cevap beklercesine bakıyordu. Belki de onlardan intikam alma zamanı bendeydi ha ?