Gecemin Gündüzü

Bölüm 7-Maya

"Yapma lütfen, yalvarırım yapma. DENİZZZ !"

#POYRAZ'IN AĞZINDAN#

Hemen merdivenlerden yukarı çıktık Barışla. Koşar adımlarla çığlıkların geldiği odaya girdim. Allah kahretsin !

"Amına koyduğum ! Bırak lan o kediyi piç kurusu! Kızın korktuğunu bile bile mi yapıyorsun yavşak !"

Deniz elindeki kediyi bırakıp hemen silahına sarıldı. Benim silahımın zaten emniyeti açıktı. Tek hamlede yere yığardım onu.

"Ha ha ! Hiç öyle bir şeye cesaret etme Deniz bey !"

Kafasına silahı dayadım. Ellerini havaya kaldırdı.

"Tamam. Tamam. Sakin ol. "

"Sen bu kızın korktuğunu bile bile kediyi mi getirdin yanına lan !"

"Bak sadece şakalaşıyorduk."

Hazal'a döndüm. Ağlıyordu. Silahın arkasıyla Deniz'in kafasına bir tane indirdim. Yere düşüp bayıldı. Barış'a arabaya götürmesi için işaret verdim.

O yerden alırken Deniz'i bende Hazal'ın yanına gittim. Yere oturmuş ağlıyordu.

"Ağlama . Bak kurtarıcın geldi. Kalk hadi gidelim. "

Kafasını yerden kaldırıp bana doğru çevirdi.

"Sen nereden çıktın peki ? "

"Ben, sen nerde olursan oradayım. Bunu unutma. Sana benden başkası zarar veremez. "

"Kediden korktuğumu nerden biliyordun ? Sana söylediğimi hatırlamıyorum. "

"Bu halinle bile aksisin bebeğim. Küçük bir kedi vakamız olmuştu hatırlamıyor musun ?"

"Hayır hatırlamıyorum. "

"Bunları konuşuruz şuanda gitmemiz gerek. Annen merak eder. "

"O evde kalmıyorum artık. "

"Ne dediğini biliyor musun sen ? Peki nerde kalıyorsun ve o kadını nasıl yalnız bıraktın ?!!"

"En son Deniz'de kaldım fakat şimdi gidecek bir yerim yok. En kötüsü de babam geri döndü. "

"Baban mı ? Siktir. Gebertirim o adamı ben lan !"

"Annem de onun evimizde kalmasına izin vermiş. Bende o evde kalamazdım daha fazla. Hiçbirşey almadan çıktım evden. Daha da gitmedim. Telefonlarına da bakmadım. Ne yaptılar bilmiyorum."

"Hayır Meral teyze öyle bir şey yapmaz bu işte birşeyler var. Baban denen o itle bir de ben konuşayım bakalım neymiş sıkıntı."

"Nasıl istersen öyle yap ama şuan da

sadece gitmek istiyorum. "

"Tamam güzelim. Gel kalk hadi. " Kalkması için elimi uzattım. Küçük elleriyle ellerimden destek alıp ayağa kalktı.

Kolumu beline sarıp yürümeye başladık. Merdivenlerden inip arabaya geldik. Ön koltuğa oturtturdum onu. O piçle Barış'ı arkaya attım. Hazal herşeyden daha önemliydi.

# 3 SAAT SONRA#

#HAZAL'IN AĞZINDAN#

Poyraz'ın evine geldiğimizde hemen Poyraz'ın yatağına girip yattım. Herşey 16 yaşındaki bir kız için çok fazlaydı.

Acaba Poyraz babama ne yapacaktı. Belkide babam anneme zarar vermiş olduğu için evden gitmemi sağladı ? Ve bende hiçbir telefona bakmadım ve kadını o adamla yalnız bıraktım mal gibi. Yarın ilk iş eve gidip anneme bakacaktım. Benim tek varlığım oydu. Onu bir katille yalnız bırakmazdım.