Gecemin Gündüzü

Bölüm 15 -Sen zaten benimsin!

"Heyy!"

İçimdeki çekişmeye bir son vererek Hazal'a döndüm. Meraklı gözlerle bana bakıyordu. Ne söyleyeceğimi bilemedim. Pelin'i mi anlatmam gerekti yoksa babası hakkında olanları mı ? Ah sanırım şuanda burada ölmeyi tercih ederim.

"Poyraz ! İyi görünmüyorsun. Gel şöyle otur biraz."

Yataktan kalkıp yanıma geldi. Omuzlarımdan tutup yatağa oturttu.

"Ne oldu anlat bakalım."

"Ş-şey.."

"Ah Poyraz bir şey olduğunu biliyordum. Anlat hadi bana."

"Bak.. Söyleyeceklerimden sonra istediğini yapabilirsin izin benden. "

"Açık konuş Poyraz. Ne demek istediğini anlamıyorum. "

"Gel bakalım söyle."

Kollarımı beline sarıp başını omuzuma koydum. Sımsıkı sarılıp konuşmaya başladım..

"Baban Hazal.. Hiç evlenmemiş."

"Peki bunca yıl neredeymiş ?"

"Şey... Hapishanede."

Birden sarılmayı bırakıp doğruldu. Gözlerini olabildiğince açtı.

"N-ne !?!?"

"Bak önce bir din-.."

"Ne dediğini sanıyorsun sen be ! N-neden girmiş hapishaneye!"

"Kardeşini hatırlıyor musun Hazal..?"

"Biraz.."

"Neden öldüğünü biliyor musun peki?.."

"Kanser!!! KANSERDEN ÖLDÜ!"

Bir anda ağlamaya başladı.

Yavaşla vücudunu göğsüme yaslayıp sarıldım.

"Sana gerçekleri söylemem lazım.. Beni affet."

Hıçkırıklarının arasında boğuluyordu. Bunları kaldıracak güçte değildi.. Fakat söylemezsem bana bir daha asla güvenemezdi.

"Baban kardeşini öldürmüş. Bunu tahmin edebilecek yaştasın biliyorum. Ama bunu annen de biliyormuş."

Bir anda omuzumdan kafasını kaldırdı. Kan çanağına dönmüş gözleriyle şaşkınlıkla bana bakıyordu.

"Ne dediğini zannediyorsun sen ! Annem bana öyle bir şey yapmaz .. Yapamaz.. Babamı ne kadar çok sevdiğimi biliyordu.. O adamın beni üzmesine izin vermezdi.. Hayır . Hayır. Yalan söyleme bana. Senin uydurduğunu biliyorum. Beni yeniden elde etmek için bunları söylüyorsun. "

"Seni elde etmek mi ?" Bir kahkaha attım. Bunu beklemiyor olacak ki ağlamayı kesip boş gözlerle bana bakmaya başladı.

"Sen zaten benimsin." Bir anda ciddileşmiştim. Gözlerime öylece bakıyordu.

Sonra ekledim.

"İster inanırsın ister inanmazsın o sana kalmış. Bugün annenle görüştüm. Gerçekleri o anlattı bana. Bu nedenle onunla küçük bir tartışma yaptık.Fakat annenle sorun yaşamanı istemiyorum. Konuşarak halletmeniz gerekiyor bunu."

"Çok saçma nasıl olur bu yaa!"

Birden yataktan kalkıp bir oraya bir buraya dolaşıp duruyordu.

Bende ayağa kalktım.

"Bir dur ! Dönüp durma başım döndü. Bunları saçmalamıyorum. Eğer söylemeseydim öğrendiğin zaman bana neden söyleyemediğimi soracaktın. Ve artık bana güvenin kalmayacaktı. Bunu göze alamazdım.."

Bir anda odada yankılanan kapı sesi irkilmemi sağladı.

Hemen arkasından koştum ama kapı kitliydi. Siktir ! Kapıyı kitleyip gitmişti. Kapıyı yumruklamaya başladım.

Bu seferde dış kapının sesi geldi. Amına koduğum !!!! Telefonuma baktım. Hay amına koyim ya aşağıda bırakmıştım telefonumu ! Şimdi ne bok yiyeceğim şimdi ben !!

Yazardan not: Ayy 400 olduk nasıl sevindimm :Dd Çok teşekkür ederim sizlere <3 Yeni bölümü ne zaman yazacağım belli değil. Keyfim yerinde olduğu için yazdım bu bölümü yoksa çok yoğunum djxjdkgkfkg. Neyse çok konuştum ben zmcnfmf hadi size iyi okumalarr :* <3 ^.^