Gecemin Gündüzü

Bölüm 4-Tek kuruluş çarem sensin.

"Sanırım biraz yaramazlıktan zarar gelmez." Hafifçe tebessüm ederek devam ettim. "Hadi gidelim o zaman." Kafamla yolu işaret ettim. Oturduğu yerden kalktığında suratında piç bir gülümseme vardı.

***

Eve geldiğimizde kapıyı anahtarla açtı. İçeri ilk o girdi. Girmem için kapıdan çekildi. İçeri girdiğimde böyle bir ev beklemiyordum diyebilirim. Her yer simsiyah. Duvarlar bile. Koltuk takımlar, sehpalar , masalar, mutfak dolapları.. Hepsi siyah. Hiç bunalmıyor mu ya ? Ben olsam depresyona falan girerdim.

Şaşkın şaşkın eve baktığımı görünce sessizliği bozdu. "Çok mu siyah geldi ? Merak etme yatak odam daha açık renk." Göz kırparak bir odanın kapısını açtı. "İçeri girmek istemez misin küçük kız. "

. İyice yakınına gelerek kulağına eğildim. "Kız olduğumu nerden biliyorsun ?." Şaşkınlıkla bana baka kaldı. Fırsattan istifade odaya girdim. Her yer beyazdı bu seferde. " Her yer siyah ama neden burası beyaz?"

"Çünkü burada hayatımın yarısını geçiriyorum. Benim hayatım hep siyah. Fakat burada hayatımı birleştireceğim kızı getirdiğimde benim karanlığımı onun aydınlatması için beyaz burası."

"Yani bu eve daha önce hiç kız arkadaşını getirmedin mi ?"

"Hayır.İLKSİN."

"Peki neden ben ?"

"Ben kolay ulaşamadığım şeyleri hep severim. Sende kolay bir kız değilsin. Ah pardon kadın mı demeliydim ? "

"Hayır belki kız da olabilirim.Kız olamadığımı söylemedim canım. Herneyse. Demek kolay ulaşamadığın şeyleri hep seversin. Ama ben kolay bir kız da olabilirim nerden biliyorsun. Bak buraya geldiğime göre."

"3 aydır takip ediyorum seni. Hemde her gün. Buraya geldiğinden beri peşimdeyim. Farkında değilsin belkide ama ben senin bile kendin hakkında unuttuğun şeyleri biliyorum. Ve sen doğru kızsın. En saf ve temiz halindesin. Diğer kızlar gibi plastik ve beyinsiz değilsin. Kendine özgü bir saflığın var. Hep böyle kal olur mu ? Hep temiz kal. Benim kadar kirlenme. "

" Sen ne dediğinin farkında mısın ? Beni 3 aydır takip ettiğini söylüyorsun ve doğal birşeymiş gibi bahsediyorsun. Bak ben seni tanımıyorum. Bana zarar verip vermeyeceğini nerden bilebilirim ? Sana güvenemem. Bunu bekleme benden. Bu kadar karanlık birine kolay kolay güvenemem. Ben babama bile güvenemezken sana güvenmemi bekleme. Beni takip etme artık. Bak sadece kalacak yerim olmadığı için geldim buraya. Seninle birşeyler yaşamak için değil. "

" Bunu biliyorum. Farkında olmadığımı mı sanıyorsun ? Sen böyle bir kız değilsin zaten. Bende kolay kandırabileceğin biri değilim. "

" O belli zaten. Ama şuan yatıp uyumak istiyorum sadece. Bugün o kadar çok şey yaşadım mı kafam allak bullak. "

"Al bunları giy. İçerde bekliyorum ." Diyerek elime bir bayan geceliği tutuşturdu. Kapıdan çıkıp gitti.Elimdekileri üzerime geçirip saçlarımı yukarıdan at kuyruğu yaptım. Odadan çıktım. Salonda oturuyordu. Doğruya ben daha ismini bilmiyordum. Sormayı neden akıl etmemiştim ben. Koltuğa doğru gidip yanına oturdum.

"Adın ne senin. ?"

"Tek merak ettiğin bu mu ? "

" Hayır çok şey var ama bir yerden başlamak gerek öyle değil mi?"

"Deniz."

"Kaç yaşındasın peki?"

"18"

"Ne ? Peki nasıl bu işlere bulaştın bu yaşta ?"