Hayır bu Hazal değildi.. Fakat başka bir kadın gözümün önünde gözlerimin içine bakıyordu. İlk defa korkuyu iliklerime kadar hissediyordum.Bir erkek olarak ilk defa bir şeyden korkuyordum.
Gözlerimin içine bakıyordu.
"A-adın ne ve Hazal nerede?"
"Pelin." Cızıldayan sesiyle ve söylediği isimle ellerim titremeye başlamıştı. Bacaklarım artık bedenimi taşıyamayacaktı. Ama hayır. Bir erkek olarak korkudan bayılamazdım.
"Ne?"
Yanıma bir adım daha yaklaştı. Bol ve kirli elbisesiyle ayaklarını sürüyerek iyice yanıma geldi.
Elini omzuma koydu. Sanırım şuanda her tarafım titriyordu. Daha fazla korktuğumu hissettirmemek istiyordum. Soğuk bir esinti geldi. Ama sorun şuydu. Pencere açık değildi ve bu esinti hiç de iyi bir şey gibi görünmüyordu.
"Korkma Poyraz. Sana zarar vermem."
"Adımı nerden biliyorsun?" Bir adım geriledim. Ah evet sanırım çok belli etmiştim korktuğumu.
"Senin hakkında herşeyi biliyorum. ENİŞTE."
"Enişte mi ? Bak bu 3.kez soruşum. Hazal'a ne yaptın ? Nerede o ?"
"Ölmeyi hak eden aslında oydu !!!!!! Benim bir suçum yoktu! Babam beni öldürürken arkadan izliyordu! Yardım istedim ama o sadece bakıyordu !! Yalvardım lan yalvardım ! Kurtarabilirdi beni.. Ama o sadece bakmayı seçti. !! "
Bir anda yanan ampul gidip gelmeye başladı. Sinirlenmişti.Ardından gözlerinin rengi koyulaştı.
"Herşeyi bugün öğrendim."
"Biliyorum!"
"Nasıl ?"
"Sana senin hakkında herşeyi bildiğimi söylemiştim.!"
"Peki. Bu konuda Hazal'ın bir suçu olmadığını bilmen gerekir ama. Senin kanserden öldüğünü sanıyormuş. Babasının da bir kadınla evlenip onları terk ettiğini. Bunlar annenin ve babanın başı altından çıkıyor. Bu nedenle yaklaşık yarım saat öncede annenle kavga ettim. Yaptığı şeyler ile sizi birbirinize düşürmeye çalışıyor. Yapma bunu. Onun bir suçu yok ! "
Arkamdan gelen bir sesle herşey normale döndü. Işık açık değili ve o esinti kesildi. Pelin ise ortalıktan kaybolmuştu.
"Ne yapıyorsun sen?"
Bu endişeli ses Hazal'a aitti. Sanki korkmuş gibi koyulaşmış gözleri beni süzüyordu.
"H-hiç."
"Kendi kendine konuşmaya mı başladın benim gibi yoksa ?" Yanımdan alayla geçerek yatağa oturdu. Bırakığımdaki gibi değildi Eski haline dönmüştü. Ve en önemlisi gülümsüyordu...
"Sanırım.."
Yaşadığım korkudan dolayı kendime gelememiştim. Hala ellerimin titrediğini hissedebiliyordum.
"Bir şeyler öğrenebildin mi ?"
Konuşmasıyla daldığım düşüncelerden çıktım. Söylemeli miydim acaba? Yoksa söylemesem daha iyi mi olacaktı?..
SİZDEN FİKİR ALMAK İSTİYORUM. SİZCE SÖYLESİN Mİ SÖYLEMESİN Mİ ?? HA BU ARADA 300 OLMUŞUZ ÇOK TEŞEKKÜRLERR <3 DESTEKLERİNİZİ BEKLİYORUM. GENÇ KIZ EDEBİYATINDAN KORUYA GEÇTİ GİBİ BİŞEY OLDU AMA OLSUN :))) İYİ OKUMALAR..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gecemin Gündüzü
De TodoÇığlık bile atamıyordum. Ne yapacağımı şaşırmıştım. Aynada kıza bakarken o da bana bakıyordu.. Siktir ! Yine ışıklar kapandı. "Beni mi istiyorsun ?" Gelen ses kulaklarımda çınlıyordu. "Beni mi istiyorsun ?" "Karşındayım işte . Beni mi çağırdın Haz...
