Gecemin Gündüzü

Bölüm 1-Görmüşsen bile altına alamamışsındır!

Selam ben Hazal . 16 yaşındayım. Lanet olsun ki İstanbul'dan Ankara'ya gelmek zorunda kaldım. Hemde en kötü semtine. Ben böyle bir yer görmedim ya ! Heryer psikopat kaynıyor resmen. Erkeklerin beni yemek ister gibi bakmalarını geçtim geçen önümü bir kız kesti ve bana sevgilisinden yani sevdiğinden (!) uzak durmamı söyledi. Sevdiğinin kim olduğunu sorduğumda yakında öğrenirsin deyip gitmişti. Hayır yani ben mi çok paranoyağım yoksa buradakiler mi fazla psikopat ?

"Hazal o koca götünü yataktan kaldırıp bir ekmek almaya gitsen fena olmazdı ." Diye bağıran anneme karşılık yataktan kalkıp yanına gittim. Elime parayı tutuşturup "Bakkal seni bekler." Diyerek kapıyı işaret etti. Bende odama gelip üstüme siyah salaş bir kazak giyip altına yırtık kot pantolonumu giydim. İnce bir eyeliner çektikten sonra saçlarımı taradım. Kapıya gelip boğazlı , bağcıklı olan botlarımı giyip kulaklığımı taktıktan sonra evden çıktım.

. Yolun yarısına kadar gelmişken bir erkek topluluğu göründü karşıda. Ne olur ne olmaz diyerek kulaklığımı çıkardım. Ne kadar uzak olursam o kadar iyi olur düşüncesiyle kaldırıma çıkarak daha da uzaklaştım.

Yanlarımdan geçerken beni fark ettiler. Allah kahretsin ama ya! Bazıları ıslık çalmaya başladılar. Utancımdan yerin dibine girebilirdim şuan da . Adımlarımı daha hızlandırdım. Arkamdan gelen ayak sesleriyle daha da çok korkmaya başladım. Bir el beni kendine çekip döndürdü. Şuan karşımda siyah saçlı , elinde sigarası olan kulağında kocaman bir küpesi olan taş yaratık bana bakıyordu. Simsiyah gözlerinden sinir akıyordu.

. "Gel bakalım güzellik. Senin burada ne işin var ? Ahaha yoksa yeni misin sen ? Seni daha önce görseydim eğer yatağımdan geçmiş olman gerekirdi. " tek kaşını kaldırarak söylediği cümleden sonra yarım ağız gülmeye başladı.

Kulağına yaklaşıp fısıldadım. "Emin ol beni görmüşsen bile altına alamamışsındır. !"