Güzel Kızım / texting

/1/

"İyi ki doğdun Duru"

Ah, evet bugün 15 eylül ve benim doğum günüm ama babamdan sonra doğum günleri çok anlamsız gelmişti bana bundan 3 yıl önce 10 eylül de insanların canını kurtarmak için direnirken ölmüştü benim babam kalbine gelen kurşun öldürmüştü, evet babam polisti. Zeynel komutan. O günden sonra tüm doğum günlerim çok anlamsız gelmişti sanki babamın ölümünü kutluyormuş gibi ama tüm bunları içimde yaşıyordum çünkü ben belli edersem annem daha çok yıkılırdı. Çocukluk aşkı uçup gitmişti elinden o yine de her yıl sırf mutlu olayım diye doğum günü sürprizleri yapardı tabi ben de mutluymuş gibi yapardım.

Herkes burdaydı samimi olan arkadaşlarım, annem, teyzem, küçük kuzenim Mira ve baş belası ikizim Yalın. Evet bir ikizim vardı tam bi belaydı, egoist, kıskanç bi o kadar da korumacı. Babamdan sonra daha çok üstümüze düşmeye başlamıştı evin erkeği o'ydu sanırım bu da biraz onun egosunu okşamıştı.

Mutluymuş gibi gülümserken aslında içten içe ağlıyordum, babamı özlüyordum her sene doğum günümde ailece sabaha kadar film izlemeyi özlüyordum, babamla yemek yapma yarısına girip üstüm başım unla dolmasını özlüyordum. Ben babamı özlemiştim hem de çok, ama gurur duyuyordum babamdan kendini insanlar için heba etmişti hep insanların can güvenliği için kendi canından vazgeçmişti.

Annem, Zeynep Kalp Cerrahı, bazen sabahlara kadar ameliyatlara girip insanları ölümden döndürüyordu şu ana kadar bi tek ameliyata girmemişti o da babamın ameliyatı çünkü yaşama imkanı yoktu ama yine de doktorlar bi ihtimal ameliyata soktular babamı annem girmek istemedi çünkü her ne kadar öleceğini bilse de o ameliyatta olsaydı babamın ölümünü kendisinin hatası olduğunu düşünürdü.

İkisinden de gurur duyuyordum biri hayatı boyunca insanların canı tehlikeye gitmesin diye uğraşıp durdu, diğeri ise insanları ölümden döndürmek için uğraşıyor. Sanırım bu ailede olduğum için çok şanslıydım.

"İyi ki doğdun canımın içi"

Bana sarılan bir çift kolla düşüncelerimden sıyrılıp bende İnci'ye sarıldım. İnci, benim çocukluğumdu. Düştüğümde elini uzatan insandı ağladığımda güldürmek için türlü saçmalıklar yapan insandı.

"Immm bu da hediyen"

Her ne kadar hediyeleri sevmesem de bunu bir türlü çevremde ki insanlara anlatamamıştım sanırım bende artık kabullenmiştim.

Orta boy siyah hediye kutusunu açtığımda içinde bir sürü sevdiğim abur cuburlar vardı onların altında bi tane daha gri hediye poşetiyle kaşlarımı çattım ne gerek vardı bu kadar masrafa ?

Poşetin açıp içinden çıkan gri sweatshirt'le gözlerimi sonuna kadar açtım, bu sweatshirt geçen İnci'yle izlediğimiz yabancı filmde ki başrol erkeğin üstündekindendi o an çok güzel olduğunu söyleyip durmuştum ama bunun Türkiye'de olması imkansız gibiydi nasıl bulmuştu...

Kutuyu masaya bırakıp İnci'ye kollarımı tekrar sardım.

"Çok teşekkür ederim iyi ki varsın"

İnci'nin hafif kıkırtısıyla gülerken ondan ayrılıp henüz daha 6 yaşında olan kuzenim Mira'ya döndüm

Onun boyuna çöküp iki yanağını öptüğümde utanıp gülmüştü ah, bir gün bu kızı cidden yiyicektim.

"Duyu ben çana yesim yaptım"

Konuşmayı yeni öğrendiği çok netti ama böyleyken bile oldukça tatlıydı arkasında tuttuğu kağıdı bana verirken ben Mira'nın çizdiklerine baktım.

Rengarenk bulutlar vardı  ve bir sürü renkli çiçeğin ortasında duran iki tane kız sanırım bu da bizdik. Kağıdı düzgünce masaya bıraktığımda tekrar Mira'nın boyuna indim.