Annem ve babamla kalmaya gittiğimde ikinci günü Felix'i görmeyi bekliyor muydum? Hayır, ama görünce çok şaşırdım. Ailemle tekrar bir arada olmayı çok özlemişim.
Bir-kaç günün ardından şehire gitmiştim, daha önce Felix'le gittiğimiz o kahveci benim kahvesini içmeyi sevdiğim bir yer. Oraya daha önce kaç kez gittim bilmiyorum ama oraya gidince artık özel bir şekilde karşılanıyorum, adımı biliyorlar, "hoş geldiniz bayan Erica" diyorlar. İyi hissettiriyor.
Okula geri dönmem gerek biliyorum, ama önce kahve içİcem. Yine her zamanki gibi sıcak bir latte almıştım, en çok oturmayı sevdiğim masaya oturmuş latte yanında unlu kurabiye yiyordum. Immmm enfes.
Hesabı ödeyip çıktıktan sonra okula dönmeyi plânlamıştım, uzun zaman olmuştu. Tren istasyonuna gidip bir sonraki gelecek olan treni bekliyordum, saat on dörtte gelecekti bir sonraki tren ve şu an saat on bir otuz dört. Daha dakikalar var, neyseki çok erken gelmemişim tam zamanında.
Trenin gelmesini bekleyene kadar telefonumu çıkarmış, bir şeyler kurcalıyordum, amaç zaman geçsin. Dakikalar son bulurken gglem tren tam önümde durmuştu, içeri adımımı atacakken biri arkamdan hemen içeri girmeye çalışıp neredeyse beni düşürüyordu. Neyseki geriye doğru düşerken kollarımı kollarının arasına alıp beni tutmuştu, kafamı kaldırıp kim olduğuna baktığımda gördüğüm surat ile sırıtmıştım. Normalde burayı çok kullanan birisiyim, ama onu ikinci defa görüyorum.
"Yani öyle söyleyecektim ama kalbi- beynim...evet evet beynim bana öyle söylemem için komut gönderdi"
"Beynine de kalbine de bir şeyler olmuş, belli"
Diyerek içeri girmiş her zamanki oturduğum yere oturmuştum, Felix'te yanıma oturu vermişti. Onu görmezden gelerek kulaklığımı takip müzik dinlemeye başlamıştım. Yazık ona bakmıyorum diye dikkat çekmeye çalışıyor.
Felix kullaklığımın birini kendi kulağına götürmüş ne dinlendiğime bakıyordu, tüh bu şarkıyı duymasa daha iyi olurdu.
"Vaov, Hard Boy"
"Kızın sesi güzel"
"Tüh bende ümitlenmiştim, aşık olduğum var diye"
"Sen niye ümit ediyor anlamadım"
"Yani arkadaşımın mutluluğu için canım"
"Yia, çok düşüncelisin"
Tren okul durağında durduğunda inmiştim, normalde burası Meleklerin çoğunlukla bulunduğu bir yer, Felix neden trene bindi hiç-bir şey anlamadım. Onu öylece geride bırakmıştım çünkü onu unutmam gerek, hatta fazlasıyla arama mesafe koymam gerek. Ama o gün babamla ne konuştular çok merak ediyorum. Babamın ona karşı kabaca şekilde davrandığını düşünmüyorum ama, ne konuştuklarını merak ediyorum. Zaten babam söylemedi.
Tekrar kulaklığımı takmış sessiz bir sokağa girmiştim, okula dönüyorum heyacanlı mıyım? Biraz, tekrar göreve dönmek güzel. Ama içimde çok kötü bir his var, bu iyi bir şey değil. Gerçekten bir şey olacak, meleklerin ya da şeytanların içine his doğması hiç iyi bir şey değildir. Sokakta da kimse yok, uff girmese miydim acaba?
Adımlarımı hızlandırmış ve bir an önce sokaktan çıkmayı hedeflemiştim, kulaklığı kulağımdan çıkarıp telefon ile çantama koymuştum. Arkamdan yaklaşan biri vardı, adımlarının sesi çok net çıkıyordu. Gittikçe yaklaşıyordu bana, lütfen galipten sesler duyayım diye dua ediyordum. Arkama dönüp bakmayı istiyordum ama, pek mümkün olmuyordu.
Bir anda cesaretimi toplayıp arkamı dönmüştüm...kimse yoktu.
...
Okula döndüğümde direkmen odama girmiştim, yanımdaki birkaç parça eşyayı dolabımdaki yerlerine yerleştirmiş ve yatağıma kendimi atmıştım. İçimdeki kötü his kaybolmuştu, arkamdan birinin geldiğine eminim ve kim olduğunu çok merak ediyorum.
Duvarı izlerken bir anda kapı içeri gülerek giren oda arkadaşlarımla dolmuştu, e tabi Jisoo, Jennie ve Rosé'dan bahsediyoruz.
Rosé -GElmişsin
Jisoo -Hoş geldin Erica
Jennie -Nasıl geçti ailenle?
Erica -Yavaş olun kızlar daha yeni geldim
Jennie -Kombinin güzelmiş bu arada
Erica -Sağol, ama değiştircem
26.09.2020 DEVAM EDECEK...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
