နန္း ထိုမိန္းကေလးထြက္သြားတာကို ျမင္ကြင္းထဲမွ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိ လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္
ျမင္ကြင္းထဲကေပ်ာက္ကြယ္သြားတာေတာင္ နန္းရဲ႕
မ်က္လံုးထဲ သူမကိုသာျမင္ေယာင္ေနမိသည္
နန္းအေတြးမ်ားနဲ႔လြင့္ေျမာေနစဥ္မွာပဲ
'ေမာင္စဝ္ခြန္ ေစာင့္ေနရမွာစိုးလို႔ အေစာထြက္
လာလိုက္တာ '
သူၾကီးနဲ႔အတူ လူႏွစ္ဦးေရာက္လာသည္
'ရပါတယ္ဗ် က်ဳပ္တို႔ေက်ာင္းဘက္သြားရေအာင္'
နန္းေျပာရင္းေက်ာင္းဘက္ကို ေလွ်ာက္လာလိုက္
သည္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း သူၾကီးနဲ႔အတူပါလာတဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲတြင္ ဦးဝင္းဆိုသူ နန္းသိသည္
ေနာက္တစ္ဦးကို နန္းမသိတာေၾကာင့္
'သူၾကီး သူၾကီးအေဖာ္ေတြကစိတ္ခ်ရပါတယ္ေနာ္'
'စိတ္ခ်ရပါ အဲ႔အတြက္ ေမာင္စဝ္ခြန္ စိတ္မပူလဲရပါတယ္'
သူၾကီးက ေက်ာင္းထဲသို႔ေခၚလာျပီး ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးေလသည္
'အရွင္ဘုရား ဒါကစကားျပန္အသစ္ပါဘုရား'
'ေၾသာ္ေအးေအး စကားျပန္သာေျပာတာ
အသက္ကငယ္ေသးသကိုး ရုပ္ရည္ကလဲခန္႔သား
တိုင္းရင္းသားလားကြဲ႕'
'တင္ပါ့ဘုရား တပည့္ေတာ္က ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ိဳးႏြယ္
ကပါဘုရား'
နန္းအေၾကာင္းမသိေသးတဲ႔သူၾကီးက
'ဟာ ေမာင္စဝ္ခြန္က ေစာ္ဘြားမ်ိဳးႏြယ္ထဲကလား
အဲ႔တာဘာလို႔ စကားျပန္လုပ္ရတာတုန္း'
'အေၾကာင္းေလးေတြဖန္လာလို႔ေပါ့သူၾကီးရယ္'
ကပၸိယၾကီးမွ
'အရွင္ဘုရား ဆြမ္းအဆင္သင့္ျဖစ္ပါျပီဘုရား
ဆြမ္းဘုန္းၾကြပါဘုရား'
' ဆြမ္းဘုန္းလိုက္ဦးမယ္ကြဲ႔ အခ်ိန္မေစာေတာ့ဘူး'
'တင္ပါ့ဘုရား'
ဆရာေတာ္ဘုရားဆြမ္းဘုန္းဖို႔ထြက္သြားတာႏွင့္
နန္းကပဲ
'သူၾကီးနဲ႔ ဦးၾကီးတို႔ ဟိုဘက္သြားရေအာင္'
ေက်ာင္းရဲ႕ ေခ်ာင္က်တဲ႔ေနရာေလးမွာ လူစုလိုက္ျပီး
'သူၾကီး ဒီညေနေရာက္မဲ႔ မာစတာအဖြဲ႕က ဘာလို႔ ဒီကိုလာသလဲ သိလား'
