အသံုးေတာ္ခံ အပိုင္း ( ၇ )
နန္းကိုေခၚသြားတာကို ႏွင္းဦးၾကည့္ျပီး စိတ္မေကာင္း
ျဖစ္ရသည္
ငုဝါလည္းၾကည့္ရင္း
'ႏွင္းဦး ခြန္ကေလ နင့္ကိုတကယ္ေမတၲာမွ်ေနတာ
ထင္တယ္'
'ႏွင္းဦးမသိေတာ့ဘူးငုဝါရယ္
သူလုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ သူ႔ကိုအရမ္းမုန္းတယ္'
'သူက လူေကာင္းပါ ႏွင္းဦးရယ္ အဲ႔တာကိုငုဝါသိေနတယ္
တခါတေလ သူ႕လုပ္ရပ္က ငါတို႔ေတြးမရေပမဲ႔
ငုဝါစိတ္ထဲမွာေတာ့ သူကလူေကာင္းတစ္ဦးပဲ '
'ထားလိုက္ပါငုဝါရယ္ တို႕ေတြသြားၾကမယ္ မၾကာခင္
ေမွာင္ေတာ့မယ္ေလ'
ႏွင္းဦး တစ္လမ္းလံုး ခြန္႔အေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနမိ
သည္ ခြန္ေျပာခဲ႔တဲ႔စကားကိုပဲ ၾကားေနမိသည္
(ႏွင္းဦးထင္ထားသလို လက္ဆြဲစကားေျပာတာမ်ိဳး
ရမ္းကားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ ရွင္က ကေလးေလးလို ငိုေနတာလားခြန္
ႏွင္းဦးကို အေသြးအသားထဲက ခ်စ္ရတယ္တဲ႔လား
ရွင့္ကိုခ်စ္တဲ႔ မမကေရာ ဘယ္သူလဲ
ႏွင္းဦးအတြက္ေမးခြန္းေတြခ်ည္းပါပဲလား)
'အားး ကြ်တ္ ကြ်တ္'
နန္း အိပ္ယာကနိုးတာနဲ႔ ေခါင္းေတြမူးေနာက္ေနသည္
ဒါေပမဲ႔ နန္းအကုန္မွတ္မိေနပါသည္ သူမ နန္းကိုတြန္း
ထုတ္လိုက္တာ နန္းကိုအရမ္းမုန္းေနတာ ေတြးရင္း
(နန္းရင္ေတြနာလိုက္တာ ႏွင္းဦးရယ္ နန္းအဲ႔လိုၾကီး မခံစားဖူးဘူး လူေတြေျပာတဲ႔ အခ်စ္က နာက်င္ရ တယ္ဆိုတာ ဒီလိုခံစားခ်က္လား ေတြးလိုက္တုိင္း ရင္ထဲကစူးေနတယ္)
ထပ္အိပ္ေနရင္ ေခါင္းပိုေနာက္လာမွာမို႔ နန္းထျပီး
ေရခ်ိဳး ကိုယ္လက္သန္႔စင္လိုက္တယ္
နန္းအားလံုးျပီးေတာ့ နၾကီးက ထမင္းစားပြဲေပၚမွာ ဆန္ျပဳတ္ျပင္ထားေပးသည္
'နၾကီး ငါ့အတြက္လားကြ'
နၾကီးေခါင္းျငိမ့္ျပသည္
နန္း မၾကိဳက္ေပမဲ႔နၾကီးရဲ႕ေစတနာကိုအသိအမွတ္
ျပဳရမွာမို႕ ဆန္ျပဳတ္တစ္ပန္းကန္ကိုကုန္ေအာင္စား
လိုက္သည္
ခနၾကာေတာ့ နၾကီးစာတစ္ေစာင္ယူလာသည္
'ဟာ နၾကီးညက ေနာင္ခမ္းၾကီးလာသြားတာလား'
