'ခရယ္ ႏွင္းဦးလူႀကီးေတြကိုေျပာၿပီး
အျမန္ျပန္လာခဲ့ပါ့မယ္ေနာ္'
ခ နွင္းဦးလက္ကိုကိုင္ထားတာေၾကာင့္
ႏွင္းဦးျမင္းေပၚတက္မရျဖစ္ေနသည္
႐ြာျပန္ရမဲ့ ေနမခ ခလုပ္ေနတာေတြ႕ၿပီး
'ေဟာဗ်ာ အစကေတာ့အသိမေပးပဲၿငိမ္ေနၿပီး
ခုက် လက္မလႊတ္ေတာ့ဘူး
ကိုသက္ပိုင္ က်ဳပ္တို႔သြားေတာ့မယ္ဗ်
အစ္မလက္ကိုလႊတ္လိုက္ေတာ့'
'ခနေလးပါဗ်ာ
ႏွင္း အျမန္ျပန္လာခဲ့ေနာ္ ကိုေစာင့္ေနမွာ'
'အျမန္ျပန္လာခဲ့ပါ့မယ္ ခုလႊတ္ေတာ့'
ခ မလႊတ္ခ်င္လႊတ္ခ်င္နဲ႔လႊတ္လိုက္ၿပီး
'ကိုေနမခ အျမန္ျပန္လာၾကေနာ္'
'ကိုသက္ပိုင္ က်ဳပ္အစ္မနဲ႔က်ေတာ့လဲ ကေလးလိုပါပဲလား က်ဳပ္ေတာင္က်ဳပ္ခ်စ္သူကို
လြမ္းလာၿပီ သြားၿပီကိုသက္ပိုင္'
ခ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ႏွင္းဦး နဲ႔ ေနမခ တို႔႐ြာကိုျပန္သြားၾက
ေလသည္
''ဆရာ အရမ္းခ်စ္တတ္တာပဲေနာ္ မထင္ရဘူး''
''ဆရာ႔ဘဝမွာ အမုန္းေတြနဲ႔ပဲရွင္သန္လာတာ
ဖိုးခ်က္ရ သူေလးနဲ႔ေတြ႕ၿပီးမွ ေအးခ်မ္းမႈဆိုတာ
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈဆိုတာ ခံစားဖူးခဲ့တာ ''
"အဲ့တာေၾကာင့္ ဆရာအၿမဲတစ္ေယာက္ေယာက္ကို
ေမွ်ာ္ေနတတ္တာကို"
ခ တပည့္ခ်က္ႀကီးစကားကိုၾကားၿပီး
"ဟားး ငါ့တပည့္ကေတာ့ ေျပာတတ္တယ္"
အခု ခ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုျဖစ္လာၿပီမို႔
"ခ ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္"
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ခ ရဲ႕ေန႔ရက္တိုင္းက ႏွင္းဦးကိုေစာင့္ေမွ်ာ္
ရင္းကုန္ဆံုးခဲ့သည္ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္သာကုန္လြန္
သြားေပမဲ့ ႏွင္းဦးေရာက္မလာခဲ့ပါ
ဒီတစ္ခါျပန္ေစာင့္ရသူက ခ ေပါ့
အခုမွ ႏွင္းဦး ခကိုေစာင့္ခဲ့ရတာကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိ
သည္
ခ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ေလးလေက်ာ္ကိုေရာက္လာခဲ့သည္
ေတာနက္တစ္ေနရာမွျမင္းခြာသံတခ်ိဳ႕ ခၾကားလိုက္
သည္
"ဟာ ႏွင္းဦး လာၿပီထင္တယ္"
