နန္း သနပ္ခါးနံ႔ေလးရေနတုန္းပါပဲ
(ျပန္မခ်စ္လဲရပါတယ္ႏွင္းေလးရယ္
ႏွင္းမုန္းလဲ နန္းကခ်စ္ေနမွာ
ႏွင္းကို နန္းေဘးမွာပဲအလွထားထားခ်င္တယ္
ဘယ္သူ႕ကိုမွမေပးနိုင္ဘူး နန္းအတၲၾကီးတယ္
ေျပာခ်င္လဲေျပာပါ နန္းခ်စ္တဲ႔ပန္းေလးအျခားသူ
နမ္းမွာ မလိုလားဘူး အလွပ်ိဳးထားခ်င္တာပါ)
လုပ္စရာအလုပ္ေတြရွိတာမို႔ အရိပ္အေျခၾကည့္ျပီး
နန္း အိမ္အျမန္ျပန္ခဲ႔လိုက္တယ္
ႏွင္းဦးမွာေတာ့
'သမီးပါးကိုကိုင္ျပီး ဘာလုပ္ေနတာလဲ'
မိခင္ေဒၚႏွင္းေမရဲ႕အေျပာေၾကာင့္ ပါးေလးကိုင္ရင္း
ငိုင္ေနတဲ႔ ႏွင္းဦး အသိစိတ္တို႕ျပန္ဝင္လာသည္
'သမီးဘာျဖစ္ေနတာလဲ ေနမေကာင္းဘူးလား
မ်က္နွာလဲတစ္မ်ိဳးပဲ'
'မဟုတ္ပါဘူးအေမရဲ႕ ႏွင္း ေတာထဲျဖတ္လာေတာ့
အယားေကာင္ထိလားမသိပါဘူး ပါးကနဲနဲယား
ေနလို႔'
(ခူယားေကာင္မွအၾကီးၾကီးပဲ)
'ေအးေအး သနပ္ခါးအရည္ၾကဲေလးလိမ္းလိုက္ဦး'
သနပ္ခါးဆိုတာနဲ႔ ႏွင္းဦးေျပးျမင္လိုက္ျပန္ပါျပီ
'ဟုတ္ ဟုတ္အေမ'
(စဝ္ ခြန္ ခ ရွင္ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ႔လူပဲ ဘယ္သူမွမနမ္းရေသးတဲ႔ ႏွင္းဦးပါးေလးကို
ရွင္ ရွင္ ေတာ္ပါျပီ မေတြးေတာ့ဘူး)
နန္းအျပန္လမ္းတေလွ်ာက္လံုး ထိုလူေနာက္က
လိုက္လာေနသည္ ဒါဆိုရင္ေတာ့ နန္းအၾကံေအာင္
ျမင္ေတာ့မွာပါ
နန္းအိမ္ထဲကို တန္းဝင္သြားျပီ မသိသလိုျငိမ္ေနလိုက္
သည္။ နန္းျငိမ္သက္သြားတာမို႔ ထိုသူလဲလွည့္ျပန္
ေလာက္ပါျပီ က်န္တာနၾကီးဆက္လုပ္ပါလိမ့္မည္
( နၾကီးေရ မင္းေအာင္ျမင္ပါေစကြာ )
ေန႔လည္ တစ္ခ်က္တီးေလာက္က်ေတာ့ နၾကီးျပန္
လာသည္
'နၾကီး အေျခအေန ဘယ္လိုလဲ'
နၾကီးလက္မေထာင္ျပကာအဆင္ေျပေၾကာင္းျပသည္
'ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေတြ႔ခဲ့လဲ အဲ႔အိမ္ကိုေနာက္
သံုးေလးရက္ေလာက္ေစာင့္ၾကည့္ထားလိုက္
ေသခ်ာျပီဆိုေတာ့မွဝင္လံုးတာေပါ့
သူတို႔တည္ေနရာဆြဲေပးထား အခုခ်ိန္ကစျပီး အဲ႔အိမ္ကို မ်က္ေခ်မပ်က္ေစာင့္ၾကည့္ထား'
