Dela Cuesta Series #2: Captured By You [COMPLETED]

Prologo

My brows were creased habang ang mga mata ko ay nasa beads na hawak ko.

My god! I forgot the pattern of this bracelet.

Frustratedly, I massage the bridge of my nose and took a glance on the beads that was scattered on the table.

"What should be the next?" I asked habang nakagat ko ang lowerlip ko nang 'di ko namamalayan.

"Jermaine!" Napabaling agad ako at napatagilid para makita kung sino ang tumawag sa akin. Bettina or should I say Betty approached my sit. Umupo siya sa tabi ko pero hindi ko mabaling ang mata ko sa kanya dahil abala ako sa pagsusuot ng beads doon sa pisi.

"Sis! Do you know the news! "I shrugged and napailing-iling pa habang minamasdan ang mga beads pa rin. 'Di makapag-decide kung ano ang isusunod na style. Chismis na naman ba? Tss! As long as it didn't bothers me, it's okay. Para naman din may alam ako sa mga chika rito sa isla.

"May kabit si Mayor!" My reflexes automatically stopped. Napatingin ako sa katabi ko na patuloy pa rin kumukuda. "She was at our age. " She facepalm.

I can't believe it! Mayor Luis Suarez was a very good public servant. He was loved by the residents here and then, he will have an affair?  It's just a big blow to his respectable image.

Well, paano nga ba?  Basta lalaki, hindi 'yan makukuntento sa isa. They will always finds flaw and when they do, they will slowly loose the grip on his relationship that he commits.

Mistress? Really?

Sabagay, Mayor Suarez is a good catch, even if he was aged, he looks handsome of his age, plus the fact that he has money to spoil the girl he's been with.

Atsaka, hindi na rin kasi ako naniniwala na maraming mga lalaki ang kayang maging stick-to-one. All of the man I know, cheated and I am not that oblivious to their own reputation and ego wars.

Sabi nga nila, mas maraming babae, mas gwapo, mas astig. Without them knowing that it just show how little their so called manliness is.

"Wala na kasi sa dictionary nila ang salitang contentment and obligations," I sighed. Kinuha ko ang maliit na bilog na kulay pink beads at inihilera sa mga naipasok ko ng beads.

Totoo naman, eh. Boys are like that. Kung makakita ng 'mas'they will quickly get an opportunity for it, even when they knew that they can hurt the person who they say they love.

Nang matahimik siya ay bumaling ako sa kanya. I laughed at what she looks like. Para kasi siyang nakakita ng multo kung makatingin sa akin. Mabilis niyang kinain ang distansya namin at saka kinapa pa ang aking noo na inis ko namang iwinaksi. "My gosh! Ayan ka na naman Jermaine!" puno ng pag-aalalang saad nito. "'Di ko alam kung pinagkaitan ka ng masayang lovelife sa past life mo o sadyang may ex ka na niloko ka at hindi mo makalimutan kaya ang bitter-bitter mo."

Ibinaba ko ang hawak kong pisi saka tumingin sa kanya with my brows uplifted. "For your information my dear friend, I'm not bitter." I rolled my eyes, quickly divert my attention to the bracelet that I am doing. "I am just stating facts."

Dinig ko ang nakakainis na tawa niya kaya padabog kong kinuha ang mga gamit ko at lumipat sa kabilang table.

Marami pa naman kasing table na bakante pero sadyang lagi kaming magkatabi para makipagkwentuhan. She was at my age kaya mabilis ko siyang naging close.

Halos limang taon na rin ako rito kaya hindi na rin ako nahihirapan sa pakikihalubilo kaya lang ay si Betty lang ang nagtyaga sa katahimikan ko kahit na magkaibang-magkaiba kaming dalawa.

"Misty,"bulong niya. Nag-angat ako ng tingin tiningnan kung saan ito nakatingin kaya madali kong nakita si Misty kasama si Conor na masayang naglalakad ng sabay. They are holding hands as they walked together. That scene itself make me want to puke.

Saktong tumingin si Misty sa akin kaya nawala ng unti-unti ang ngiti sa mukha nito.

Misty was my friend. Silang dalawa ni Betty ang naging kaibigan ko simula nang dumating ako dito sa Casa Hermosa. She was naive but easy going friend kaya 'di ko alam kung bakit siya naging ganito.

"They don't have manners para mahiya,"bulong pa ng katabi ko.

Napatingin ako sa babae na tumatakbo na palayo. Kahit na malayo ay kita ko kung paano niya pahiran ang luha sa mga mata niya habang tumatakbo.

She is Conor's wife but sadly walang pakielam doon si Conor na nagpatuloy sa pakikipaglandian kay Misty.

I hate that kind of feeling. That you need to beg for love, affection ng taong wala namang pakielam sa'yo at worse, iiyak ka pa sa harapan niya.

I can't give myself that kind of scene. Kasi kung ako 'yung nasa katayuan ng asawa, I will face them, I will be strong enough to battle my tears even if it's too painful. That will I do. Hindi ako papayag na makita niya akong nasasktan. I can just cry later,  hindi iyong nasa harapan ko pa siya.

"Kung makati naman pala kasi ipakamot na lang sa iba na walang sabit para hindi ka na makapagbigay ng sakit," biglaang umandar ang bibig ko. Misty's glare didn't stop me. 

I smirked and tumingin kay Betty na nangangamot. "Kamutin mo ang sarili mong kati."

Puno ng kaba at pag-iingat akong hinila ni Betty habang saglitan na tumingin kay Misty na masama ang tingin. "Ano ka ba? Mapapaaway ka na naman? "

Natawa ako with pure innocence. "Kung makikipag-away ako dapat siya ang mauna, ganoon makipag-away ang magaganda," I chuckled. "Tsaka 'di ko ugaling pumatol sa makakating linta, baka mahawa pa ako. Mahal pa naman ang derma." I smirked nang makita kong naiinis na siya.  Misty's hand balled into fist habang nakatingin sa akin.

"Let's go, Bet! " Aya ko kay Betty nang matapos kong ayusin ang mga beads na hawak ko.

Sinadya ko pang dumaan kung nasaan ang dalawa at saglit na inihinto bago ngumiti ng pagkatamis-tamis. "Gusto ko sanang patulan ka,  kaya lang I am scared na mahawa ako sa kakatihan mo kaya huwag na lang. "I waved my hand as a goodbye.  "Adios!"

***
Itutuloy...