Dela Cuesta Series #2: Captured By You [COMPLETED]

Kabanata XXVIII

Paano nga ba masisiguro kung pwede na o handa ka ng sumubok ulit sa isamg relasyon? Paano mo masisiguradong wala ng magaganap na sakitan sa pagitan ninyong dalawa?

My butt is comfortably landed on the matress that covered my bed. Abala ang aking mata sa telebisyon na nasa harapan lang ng kama. I chewed the popcorn that I had prepared minutes ago, pero nahinto at natigil ang aking kamay sa pagsubo nang mag flash sa tv ang entertainment news.

"So para malinawanagan na ang nababalitang rumored relationship mo, pwede ba namin malaman kung ano ang status mo?" tanong ng reporter sa babaeng may abot-tengang ngiti sa harapan ng kamera.

Vlaire Torres smiled sweetly yet shyly. She even clasped her both hands together and pursed her lips. "Ayaw ko sanang maging public kung anong mayroon kami but I think he has the rights to let the whole world know that..." she paused and show her ring finger at the camera. "I am happily engaged with him."

Unti-unting bumagal ang tibok ng dibdib ko, my tears started to streamed down on my face as my eyes never left the ring on her hand. But my facade smile didn't leave my lips. It's still crept on it.

That ring is the same as the ring I recieved from him. Bago ako umalis dito sa bahay na 'to ay iniwan ko rito ang singsing na yon dahil alam ko na napakahalaga nito sa kanya. That's their heirloom ring that every first born of their family will had.

Tahimik at simple akong napangiti, that's it! You need to move forward, Kelsie. There is no Khielve and Kelsie at this moment in time.

Marahan kong pinaglandas ang kamay sa aking pisngi para mapunasan ang bakas ng luha na nagmula sa mga mata.

I searched for the remote control of the television and busied myself searching for movies on netflix. Abala at tutok ang mga mata ko sa paghahanap ng biglang bumukas ang pinto at iniluwa roon si Royce na bagong paligo. His hair is still wet and he looks fresh from the shower. Siguro ay roon naligo sa kwarto ng mga bata. Wala naman din kasing problema sa mga damit dahil may mga damit naman ditong panlalaki dahil nag-iiwan na siya ng mga ito kapag nalalagi siya rito. Katwiran niya ay para raw may pamalit s'ya kapag nagagawi rito at napapawisan.

He smiled at me before opening the door widely. Tuluyan na siyang pumasok sa aking silid kaya umusog ako ng konti upang may espasyo siyang maupuan sa kama.

Ngumiti ako sa kanya nang tuluyan na siyang makaupo saka ko binaling ulit ang paningin sa tv para maghanap ng papanoorin.

"So!" He clapped his hands. Umayos pa s'ya ng upo para mas mapatingin sa akin.

Napataas ako ng kilay at napakagat ng labi para maiwasan ang pagngiti. "Ano na naman yan?"

"I have a joke!" he excitedly said. Parang bata talaga. Hindi ko alam kung sino ang mas mature sa kanila ng kapatid ko pero sa palagay ko ang nahuli ang makikitaan ng kaseryosohan kaysa sa lalaking kaharap ko ngayon.

Umusog siya pataas ng kama para makasandal sa headboard. Nang maabot na niya yon ay saka siya prenteng sumandal doon habang magka-krus ang mga braso sa kanyang dibdib habang nakatingin sa akin.

He pointed at me whilst smirking. "Paano mo malalaman kung babae ang chocolate?"

Kusang tumaas ang kilay ko sa tanong niya. What the fuck? May gender na ba ngayon pati ang chocolate? Nanganganak na? Is he nuts?

Wala akong maisip na posibleng sagot kung kaya't tinignan ko na lang siya at nagkibit-balikat. "Paano?"taas-kilay kong tanong.

He smirked and leaned closer to me. May ngisi pa ring nakaukit sa kanyang labi habang malapit ang mukha sa akin. "Eh 'di kapag may mani!" malakas na saad niya kaya mabilis kong tinakpan ang bibig niya.

Nang masigurado kong 'di na siya mag-iingay ay saka ko lang dahan-dahan binitawan ang bibig niya. He still smirking while I am being flushed.

Ngayon lang nagsink-in sa akin ang ibig sabihin non kung kaya dinuro ko siya at asar na pinalo sa braso. "Ang bastos mo talaga kahit kaylan,no!"Humabol pa ako ng isang palo saka siya matalim na tinignan.

He laughed out loud. Napahawak pa s'ya sa kanyang tiyan na parang sayang-saya sa joke niyang green.

Ako naman ay pinagdikit ng madiin ang aking labi para hindi matawa. Hindi ako natatawa dahil sa joke, natatawa ako kasi mukha siyang joke.

Nakatingin lang ng matalim ang mga mata ko sa kanya. I arched my brows.

Maya-maya pa ay huminto na rin siya sa pagtawa, siguro ay napansin niya na wala akong balak sabayan s'ya sa kabaliwan niya.

He sighed. Umusog muli siya palapit sa akin. Wala na ang mapang-asar niyang ngisi at tingin. He is now serious whilst looking at me. "Just want to make you laugh, I'm sorry if it's not havey," he apologized.

I took a deep breath to calmed my senses. I smiled at him and pinched his cheeks. "Thanks," simpleng pasasalamat ko.

He beamed at me. Pinanggigilan niya ang ilong ko ng ilang minuto. "I am always here for you, 'kay?"

Para saan naman? I don't even asked for him to stay. Ayaw kong maging dependent na naman sa isang tao.

"For what?"

He shrugged and pouted his lips slightly. "Alam kong alam mo ang ibig kong sabihin." His eyes are seriously looking at me.

Nilipat ko na lang ang aking tingin sa telebisyon saka sikretong tumikhim. "Hindi ko alam ang ibig mong sabihin."

I heard his sarcastic laughs and I felt how his callous eyes were on me. "Really?"

Muli akong kumuha ng hangin mula sa tiyan saka mariing pumikit at muling humarap sa kanya. He knows me well. Kaya alam kong kahit i-deny ko pa, ipipilit niya pa rin.

Tumango ako saka humarap sa kanya. "Fine..." Padabog kong binato ang remote nang wala akong mapiling pelikula. "Masakit... Sobrang sakit kasi ako dapat ako yun... Ako dapat pero wala na akong laban kasi kahit anong gawin ko wala na akong karapatan!" Kusang bumagsak ng sunud-sunod ang mga luha sa mata ko kasabay ng palakas rin na palakas na mga impit ng hagulgol. "Pangarap namin 'yon, pangarap naming dalawa yon... Pero nakakatawang tutuparin niya ang pangarap na yon sa kapatid ko."

His massive arms covered me. Isiniksik ko ang sarili ko sa dibdib niya-hinayaang saluhin ng tshirt niyang puti ang mga luha na dulot ng sakit. "Cry all you want but promise me one thing."

Kahit na basa pa ang aking mukha ay nag-angat ako ng tingin sa kanya-nagtatanong. "Hmm?"

"Kapag tapos ka ng umiyak, sakin ka na..." he sincerely said. "At masisiguro ko na luha lang ng kaligayahan ang tutulo diyan sa mga mata mo."

That moment I fet how my heart tightens.

***
To be continued...