Dela Cuesta Series #2: Captured By You [COMPLETED]

Kabanata XXXV

"What's the meaning of this?" kahit na nanlalambot ay pinatatag ko ang mga binti ko para tuluyang makalapit sa kanila.

Royce's eyes widen as his lips parted slightly whilst locking his eyes on mine. Biglang bumaba ang mga kamay n'ya at natigil sa pagsampal sa babae.

"K-kelsie?"

I smirked as I stopped walking to face him. Nawalan ng kulay ang mukha niya habang nakatingin sa akin.

"Annulment?" I asked. Pinaikot-ikot ko sa daliri ko ang key chain ng car keys ko.

Ang babae naman ay matapang ng tumayo dahil na rin siguro sa nakakuha na ito ng lakas at nakabawi.
Nagtiim-bagang si Royce at hindi nakasagot.

"All this time, ginawa mo kong kabit?" natatawa kong saad at may umalpas na luha sa mga mata ko.

Mabilis siyang umiling saka humakbang palapit sa akin. "N-no, our marriage is just on papers---"

Hindi niya hinayaang matapos ang pagsasalita ni Royce. She walked towards me with her chin up and crossed arms. "Yes, malandi ka! You ruined our supposedly family!"

I clenched my fist. Nilalabanan ko ang intensidad ng mga mata niyang nakatingin sa akin. My heart ached as my eyes begun to sore. "W-what did you just say?" nanhihina kong saad.

"You ruined our family!" galit na sigaw niya sa an ng harapan. "You take Royce to his child!"

Hindi ko matanggap na yung pinaratang ko sa sumira ng pamilya ay ang paratang na matatanggap ko.

Kusang tumulo ang luha sa mga mata ko, bumigat ang dibdib at tila inaalpasan na ng hangin dahil sa hindi na makahinga ng maayos nang humarap ako kay Royce na napapakagat ng labi habang nakatingin sa akin. Sinubukan niyang lumapit pero matiim ko siyang tinignan sa mga mata. "Huwag kang lumapit," matigas na ani ko.

Pero ang akala kong pananantsa niya sa mga pangyayari ay hindi naisakatuparan. Kahit na alam niya ang galit na nararamdaman ko ay buong-tapang niyang kinain ang aming distansya at kinulong ako sa mga bisig niya.

Sunud-sunod ang naging pagpatak ng mga luha sa mga mata ko habang pinapakiramdaman ang init ng yakap niya. "B-bakit?"

"I'm sorry. "Doon nagpantig ang tenga ko. Mabilis ko siyang naitulak palayo. Nang una, ay wala akong sapat na lakas para maitulak siya pero nung buong pwersa ko na siyang ginamitan ay bigo siyang napalayo sa akin.

"Sorry? Sorry kasi alam ko na? Sorry kasi ginawa mo kong katulad ng mga babaeng kinamumuhian ko? Iyon ba?" my heart clenched.

Bigo siyang nagbaba ng tingin sa sahig. His hair was now messy. Lumapit ako sa kanya at dinuro siya. "All this time! All this time! Pinili kita!" Hinampas ko nang hinampas ang dibdib niya hanggang sa tuluyan na akong mapagod. Mahihinang hagulgol ang naging pag-iyak ko habang nakatuon pa rin ang mga kamao ko sa dibdib ko. "Pinili k-kita."

"P-pinili?" Buong-tapang siyang tumingin sa akin. Nakangiti siya pero kitang-kita ang sakit at pagiging salamin ng kanyang mga mata dahil sa mga luha., "Pinili mo ba talaga ako dahil ako yung gusto mo o pinili mo lang ako kasi ako yung kailangan mo? "

Doon ako natulos, titig na titig ako sa mga mata niya habang natatawa siyang nakatingin sa akin. Ang uri ng tawa na nakakasakit. Sa bawat paghalakhak niya ay parang punyal na tumitira sa puso ko. Hindi ako makapaniwala na pati ang ginawa konv pagpili ay kinukuwestyon niya.

"Kinukwestyon mo ang pagmamahal ko sayo,ganoon ba?" di maipaliwanag ang anghang at pait na kumalat sa sistema ko. My eyes were shocked as it never leave his sight.

"H-hindi, kasi alam ko naman na una pa lang... "He nodded like he was convincing me. "Alam ko naman na siya pa rin kaya nga hindi ako makapaniwala na um-oo ka sa akin..."dagdag niya pa. "That was the most happiest day of my life."

"Anong karapatan mong kwestyunin kung bakit kita pinili!" I gritted my teeth.

Binalingan ko sandali ang babaeng tahimik lang na nanunuod sa amin. Alam ko na agad na sa sistema niya ay buntis siya dahil sa bahagyang nakaumbok na tiyan niya. Yes, she was wearing jeans na halatang hindi niya ikina-kumportable.

He arched his brows and bit his lips bago niya ito sipsipin ng bahagya. Nang magkahiwalay ay kitang-kita ang pamumula nito kagaya ng kanyang mukha sa ngayon. "Hindi kita kinukwestyon. Kahit kaylan hindi kita kinuwesyon."

My lips upcurved."Anong ginagawa mo sa ngayon?"

Nagbago ang intensidad ng mga mata niya. His now hooded eyes are begging. Nanginginig ang mga kamay n'ya nang sinubukan niya akong hawakan pero hindi ako nagpatinag.

"Mahal kita." Muntik nang tumama ang mga tuhod niya sa sahig pero dahil mahigpit ang pagkakahawak ko sa mga braso niya ay 'di niya nagawa.

"Hindi ko alam kung paano ko pa paniniwalaan yan," naiiling kong saad,pinipilit siyang tumayo pero nagpapabigat siya kaya 'di ko kinaya.

He hugged my legs as I felt his hot liquids on my legs. Ramdam ko ang mga luha niya sa aking binti dahil sa pagkakayakap niya rito. "T-tama na... Itigil mo na 'to."Pinipilit kong kumawala sa pagkakayakap niya.

Umiling-iling siya kaya napatingin ako sa babaeng biglang nagpunas ng mukha habang nakatingin sa nakaluhod na lalaki sa aking harapan.

"Hindi... H-huwag mo kong iwan..." He sniffed and nuzzled my legs. "Please... I can't let you go," his voice was broken.

Bumibigat ang dibdib ko sa bawat pagmamakaawa niya. Kumibot ang aking mga labi habang kinakagat ito para 'di makaalpas ang mumunting ingay na gustong kumawala. "Kalimutan mo na ako."I swallowed thehard lumph that was building on my throat. "You already have your family." Titig na titig ako sa babaeng parang nanlalambot na ngayon habang nakatingin sa posisyon naming dalawa.

Ramdam ko ang sunud-sunod na pag-iling niya habang ang kanyang mukha ay nakasiksik sa aking mga binti. "I can let go of her but I can't live without you...please. "

Huminga ako nang malalim at buong lakas na inihiwalay siya sa akin. Ginamit ko rin ang buong lakas ko para mapatayo siya. "Alam mo ba na galit na galit ako sa 'yo?" malamig na tanong ko na nagpayuko sa kanya.

Yumugyog ang mga balikat niya at saka napunta ang kanyang mga kamay sa kanyang mga mata—senyales na nagpupunas siya ng luha.

"Itinulad mo ko sa babaeng sumira ng buhay ko... "My eyes begun to have the waterfalls again. "Iginaya mo ko sa taong kinamumuhian ko."

Nanginginig ang mga braso ko at pati ang labi habang diretso lang akong nakatingin sa nakayukong s'ya. "Hindi ko inakalang ang pagpili ko sa 'yo ang magbibigay sa akin ng ganitong klaseng sakit. "

"Mahal kita, "ulit niya.

"Alam ko..." matigas kong sagot. "Kaya nga ginawa mo kong kabit na wala akong kaalam-alam, diba?"

He messed his hair before meeting my blazing gaze. Bahagya siyang tumingala at ngumiti ng malungkot. "Can you please stay with me?" Humakbang pa muli siya palapit, ang maliwanag na ilaw na mula sa chandelier ay nagdadagdag ng kislap sa ngayon ay makislap na niyang mga mata dulot ng luha na namumuo sa mga mata. "Please."

Pinunasan ko ang mga luha sa aking mga mata gamit ang likuran ng aking palad. "Mahirap manatili, ang hirap manatili kung alam mo na may isang bata na mawawalan ng tatay sa oras na pinili kita."

Ang sakit.

Kusa akong napabuntong-hininga at kumuha pa ng mas maraming hangin bago ngumiting nakaharap sa kanya. Hindi ko na muling pinunasan ang mukha ko na puno na naman ng luha. Hinayaan kong makita niyang tumulo ang mga luha sa mga mata ko.

"Pakawalan mo na ako..." I sighed. "Kasi kahit kailan, hindi ko pinangarap na maging kabit, na manira ng buhay ng iba kagaya ng pagsira nila sa akin... Sa amin."

"Patawarin mo ko kung hindi ko kailanman gugustuhin na manatili sa tabi mo...dahil alam ko na may taong maghihirap kapag pinili ko ang sarili ko."

***
To be continued...