A/N: hey guys:-) pasensya na kung sisingit muna ako huh. Natutuwa lang ako na umaabot na pala ng thousands ang reads ng kwentong ito. D ko to in-expect. Malaking bagay po ito sa akin as a newbie. First story ko ito ei, kaya medyo sabaw pa ang laman at maraming grammar errors pero may nagbabasa pa rin pala. Maraming salamat po sa inyo:).
Chapter 11
Something
Kanina pa ako tulala habang nakatitig sa tasang nasa harap ko. I only slept for two hours last night and that's because a lot of things were bothering me. Isa na doon ang mensahe si Axl sa akin kagabi. I didn't expect him to text me again especially telling that he would like to meet me. Akala ko kasi wala na sa kanya yon. I thought his business with me were done already. Basi kasi sa mga palusot niya ay parang ayaw na niyang magkakilala pa kami personal and I'm fine with it. Choice niya yun eh. But last night, he asked me if I could meet him soon.
Hinigop ko ng deretso ang kape ko bago walang ganang tumayo at nilagay sa sink ang mug kapagkuwan ay bumalik ulit sa pagkakaupo.
Thoughts were flooding in my mind. Seryoso ba siya sa text niya? What if pinaglalaruan lang ako nito? What if hindi ito magpapakita sa tagpuan namin tapos magdamag akong maghihintay kasi umaasa naman? Hindi ko alam anung gagawin. What he's up to? Argh..!
Gusto mo siyang makita diba? It's your chance!
Pero, paano kung makipagkita lang siya para linawin sa akin na ayaw niya ng relasyon kagaya ng pinapangarap ko? He could be a type of guy na hindi seseryoso sa isang relasyon sa tantiya ko. Basi sa mga sinasabi niya, tingin ko ay marami siyang ginagawa sa buhay. Kaya wala siyang oras makipagkita sa akin.
But now, he's asking me if I could meet him. For all the heaven and earth knows, ito ang gusto kong mangyari. Pero natatakot akong mareject. I hate it. One thing I hate the most on this earth is rejection.
Pero hindi mo yan malalaman kung hindi ka makipagkita sa kanya personal.
Argh! I don't know what to do! Isa pa hindi ko maiwasang maisip na baka may gf din ang lalaking ito kaya ayaw magpakita sa akin nung una. Sinabi ni Winter na binata ito pero pareho naman naming hindi kilala ang taong ito. And now, he got the chance to meet me and probably would tell me that he has a girlfriend.
Argh.! Mababaliw na ako!
Napabalik ako sa huwesiyo ng naglagay na ng mga pagkain sa mesa si Clara. Nasa kusina ako nakatunganga habang hinihintay siyang matapos sa pagluluto. I was planning to cooked for our breakfast kasi ang aga kong nagising pero naabutan kong nagluluto na si Clara sa kusina. Nanghinayang ako dun. Gusto kong magbusy sapagkat mababaliw na ako sa kakaisip sa mga nangyayari sa akin.
"Okay ka lang?" she asked while pouring my glass with water. She might have noticed my silence the whole time we were in the kitchen. Kadalasan kasi ay nakikipag-usap ako sa kanya tungkol sa mga bagay-bagay habang nagluluto kami.
I looked at her and just shrugged. "It's nothing really important. Just some random stuff bothering my mind."
She just nodded and continued serving foods on the table. Nanunoot sa ilong ko ang nakakagutom na amoy ng mga pagkain. I don't have appetite kanina but now I'm salivating these foods in front of me. Thanks to Clara.
My peripheral vision saw Ion entering the kitchen.
"The food smells good," he happily announced. He's still in his pajamas. Kagigising lang neto for sure.
