Chapter 8
Danger
"It's Franco," ngumiti siya sabay abot sa kamay niya.
Ngumiti rin ako at tinanggap ito. "Zouie"
He's the guy I danced from last night. Inaamin kong nahihiya ako para sa mga kinilos ko kagabi lalo na yung sayaw namin. We had a dirty danced last night. Baka anung isipin niya tungkol sa akin. Hindi naman talaga ako sumasayaw kapag nagbar pero dahil sa maraming bumabagabag na bagay sa akin, it pushed me to danced.
"Yeah, I know. Sinabi ni Manong Doey sakin yun pero hindi ko alam na ikaw pala yun," he chuckled.
"Pasensya na. Hindi agad kita nakilala." Hilaw akong tumawa.
"No, it's alright. Naiintindihan ko. Ganun rin ako minsan. Pero naaalala ko naman kapag nakasalamuha ko na o kahit makasalubong lang."
Madaldal to ah.
I heard Clara cleared her throat kaya napalingon ako sa kanya.
"Sila na po bahala dito Zouie. Pwede na kayong pumasok sa loob. Maghahanda ako ng meryenda ninyo."
"Yeah, tamang-tama," napabaling ako kay Franco. "Medyo nagugutom na rin ako eh," he rubbed his stomach.
At makapal rin.
Ngumiti ako "Sige, pumasok muna tayo."
Nauna akong naglakad at iginaya siya papasok sa waiting area namin. Inilibot ko ang paningin sa paligid. Maraming customer ang naghihintay kaya medyo maingay at matao sa waiting area.
"Ahm, sa office nalang tayo. Maraming estudyante ngayon eh. May school event kasi next week kaya medyo busy ngayon dito."
"Ganun ba? Hindi ba kita naabala?" he looked around. "Pwede namang sa labas nalang ako. Tulungan ko nalang yung mga nagdidiskarga."
Mabait naman pala.
"Wag na. Ayos lang. Hindi mo naman responsibilidad yun eh," I smiled at iginaya siya sa hallway papuntang office ko.
"Sige," tumango siya. "Yun ba ang office mo? Gusto kong makita."
Makapal pa rin.
Tumango ako at naunang naglakad. I opened the door for him. Mangha niyang inilibot ang paningin sa loob ng office ko.
"So this is what a fashion designer's office looks like," he looked at me and said. That was a statement.
"Yeah?" I awkwardly smiled. Hindi alam kung ano ang ibig niyang sabihin. Makalat ba office ko?
Nakita kung muli pa niyang nilibot ang paningin. His eyes lingered on the paintings on the wall near my desk. There were a few abstract pieces and gown paintings hanging there.
"You're office is good. No mess around and things are organized very nicely. And I like your paintings. And you're into arts."
Oh, it's a compliment.
"I design gowns so I'm into arts," I inwardly groaned, realizing that the way I said it sounded sarcastic.
I looked around. Kakalinis ko lang kasi nito kanina.
"At sumasakit ulo ko sa makalat eh," mabilis kong dagdag. "Kaya malinis tingan. Pero hindi talaga maiiwasan minsan ang kalat. Natiming lang na walang kalat ngayon," I tried to laugh.
